Microsoft Word safruh. Inama dogru doc
Yüklə 2,84 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Sabir
_________________Milli Kitabxana ________________
366 cibi üçün, şəxsi üçün, nə bilim nə üçün — heç nə yoxdur! Yenə orada “Bəşər həyatının davamını təmin edən xalqla qəhrəmanın vəhdətidir”. Bu, Sabirin öz sözüdür. Ancaq harada görünüb o Vəhdət? Hər şey qəhrəmanın çiynindədir! Bunu mən Sizə orda demişəm. Xalqla qəhrəmanın vəhdəti. Mən sizin qədər az şəxs görmüşəm ki, qəhrəmananə idrak yolunda çalışsın, məna yolunda, ləyaqət yolunda, haqq yolunda... Sözü mən böyük hadisə hesab eləyirəm ey bu cür sözü, bu cür əsəri. Xalq da var, onun belə bir oğlu da var — vəhdət yoxdur. Hanı vəhdət?! Hər şey qəhrəmanın özündən asılıdır.
vəhdət Axillesin simasında, Axilleslə Aqamemnon anlaşılmazlığında, Aqamemnon yekəbaşlığı, xudpəsəndliyi ucbatından Axilles 10 il gedib çadırına çəkildi və yunan xalqı da az qala üz üstə qapanmışdı. Başqa bir təsadüfdəki qardaşı, daha doğrusu dostu Patrokl ölür, o da Axilleslik eşqinə düşdüyünə görə ölür ha. Demişdi ki, uzaq getmə. O da deyir ki, daha gedirəm. Onda Aqamemnon yekəbaşlığı, xəbisliyi həddini aşır; başlayır Yunanıstan uğrunda yenidən döyüşə. Orda Axillesnən xalq arasında vəhdət yaranır. Hətta Aqamemnon onun ayağına gəlir. Onun o kənizini bağışlayır. Deyir: İnan ki, mən o kəniz Briseidanın yorğanının ucuna belə, əlimi vurmamışam. Yəni mən öz hökmdarlığımı, öz sərkərdəliyimi, öz hakimiyyətimi, karyeramı müdafiə eləmişəm — özümü yox. Sərkərdənin, hökmdarın sözü yerə düşməməlidir. O vurulmamalıdır. Bu da (Axilles də) işi görən adamdı axı, nə təhər. Sən də ondan ləyaqətini tələb eləyirsən. Safruh: Hətta Siz onun o “ayağa gəlməsini” belə qəbul eləmirsiniz ki, bu, ləyaqətli gəliş deyil. Orada o yenə də hökmdar kimi hərəkət eləyir. Orada bir söz deyir, Siz o sözdən tutursunuz. Əgər bu, ləyaqətli gəliş olsaydı, bu söz olmazdı. Yenə ağalığını qorumaq üçün gəlib. O son dərəcə qədim məsələni o qədər gözəl araşdırırsınız, əsla tələsmədən. Elə araşdırırsınız ki, müasir dövrə də aid olur. Siz onu qəsdən belə eləmirsiniz; təbii şəkildə, necə ki, Gün (əş) üfüqdən çıxır, tələsmədən, yavaş-yavaş gəlir, Göyə qalxır. Bax Sizin araşdırmanızda da elə bir arxayınlıq var. Sabir: Təsəvvür elə ki, 75 yaşım var; 60 yaşım olanda mənim barəmdə erməni kartı oynandı. Onu da Vurğun Əyyub yazıb da! Günü — dekabrın 27-si, 87-ci il (əlini stola döyür). Dekabrın 27-si 27-ci ildə də mən anadan olmuşam. Təsadüfən bir günə düşür. Düz 60 il bundan qabağın söhbəti idi. Mən bu əsəri yarımçıq qoyub, bir bu qədər, bir də bunun yarısı qədər hələ yazıya götürülməyib (makinada yazılmasını nəzərdə tutur — S.). Düz 15 ildir o əsəri yarımçıq qoymuşam, bugünün məsələləriylə məşğul oluram. Bu da elə arxayınlıq, tələblə işləməyin nümunəsidir. Amma burda bir inam da var də! Ki, mən çox yaşayacam, bu məsələləri qurtarıb, yenidən öz işimin üstünə qayıdacam. _________________Milli Kitabxana ________________
367 Safruh: İndi mən nəyi deyirəm ey, o ordakı indiki vəziyyətə aid olur, cürbəcür ictimai quruluşlara, vəziyyətlərə aid olur — heç birində görükmür ki, yazar özü bunu bilərəkdən ora gətirir, istəyir ki, ora gəlsin, fırlayır, əyir — yox!
Elə gözəl, geniş, hərtərəfli araşdırma ki, cürbəcür məsələlər orada qeyri-adi həllini tapır… Heyranlıqdan başqa mənim silahım yoxdur… Sabir Yanardağ deyir (dekabrın 14-də yazmışam), Cabbarlının “Aydın” əsərindən danışır: “”Aydını istibdadın gizli məsamələri məhv edirdi. Bu məsamələr azı onu artıq
orda, iş yerində Sizə demişəm: Artıq tikəyə — gözəl arvada malik olması məsələsi çox faciəlidir.
olmalıdı! Onda (Aydın obrazını nəzərdə tutur) olan o sərvət görükmür. O, böyük insandı, gözəl insandı. Gültəkinin Aydında axtardığı o böyüklükdü, — onu görür, o işığa gedir… Safruh: İndi də orda məsələyə məhz bu qiyməti vermək ki, o qusacaydı, çünki gözəl qadın bu cür zad üçün artıq tikədir. Burda bəşərin, həqiqətin faciəsi var, ona gözəl işarə vurmaq. Məni heyran elədiyinə görə yazmışam…
böyük kino ulduzu idi. Ərə gedəndən sonra da nəğməkarlıqdan, kinodan uzaqlaşdı. Yeganə yol o oldu ki, ərini öldürdülər. Loletta 50-ci illərin böyük nəğməkarıydı. Ərini öldürdülər. O da aləmi buraxdı ki, mən onu istəyirəm — bütün böyük adamları (rədd etdi). Müəllim idi, onun əri, 22 yaşında. Ona ərə getdi. Onun çox gözəl səsi vardı! Safruh: Sizin bu sözünüzə mən o vaxt da Sizə demişəm, mənim özümün belə qeydim var: İnsanın bəzən heyvandan da aşağı rəftar etməsinin səbəblərindən biri — onun maddi — cismani gözəlliyi tanımasında, bilməsindədir. Mən üzr istəyirəm! Heyvan bilmir ki, o biri gözəldir, ya gözəl deyil, ona görə də o birinin qismətində o cəhətdən gözü, tamahı olmur. Amma insan görür ki, orada artıq tikə var, ondan almaq olar, o ağıl gedir Şərə xidmət eləyir. Bu görmə, bilmə məsələsi. Sonra, məsələyə mən daha böyük mənada gələcəm. Sabir: Sədinin bir təmsili var ki, iki eşşək, arxıt deyirlər, yem-zad yeyirlər də onda.
Safruh: Axur. Sabir: Hə, axur. Samanın üstünə arpa-zad səpiblər. Bu biri eşşək arada ağzını, dilini yalayıb, dilini uzadıb o biri eşşəyin qabağındakı yemdən yeyir. Bu vaxt o biri eşşək buna acıqlanıb deyir: “Ə, insan oğlu, insan! Sən eşşəksən axı! Bu cür nəcabətli nəslə əskiklik gətirmə! Sən insan kimi yaramaz deyilsən. Sən bizim Eşşək adımızı batırırsan! (Bu yerdə Sabir də, Safruh da bərkdən
Yüklə 2,84 Mb. Dostları ilə paylaş:
|