Microsoft Word safruh. Inama dogru doc
Yüklə 2,84 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Safruh
_________________Milli Kitabxana ________________
362 verilməyəcəkdi, ad verilmir; sən isə onu araşdırmaq istəyirsən, özü də haralara qədər gedirsən?! Mövzu hara qədər gedir, fikir ver! Bir gedər-gəlməz yol olardı ha nağıllarda. O adam gedər-gəlməz yolnan gedir, yol qurtarır; bu deyir yox, hələ məqsəd o yandadır. Ora da gedir. Bax o, izahedilməz bir gözəllikdir. “Gözəl” nədir ey, sözəsığmaz bir keyfiyyətdir, bax mənim təsəvvürümdə. İndi bax mənim söhbətimin o preambulası olsun, demək ki, başlanğıcım olsun. Məni bura dartıb gətirən o istəyim. Hə, siz necə baxırsınız belə bir istəyə? Sabir: Onda bu, bilirsən, mənim cavabım böyüdü. Mənə sual verirsən məni vadar eləyən nədir, niyə bu yükün altına girirsən? Mən hiss eləmirəm də o yükü. Bir onu bilirəm ki, bu iş görülməlidir. Yaxşı ki, bu burdadır (qardaşı Nüsrəti göstərir). Mən çox balacaydım. İndi də az yuxuluyuram, amma uşaqlıqda ən az yatardım. Gecəni hamı yatır, mən yuxulamıram, düşünürdüm. Bəzən elə olurdu ki, Məhəmməd, Nüsrət, mən yanaşı yatırdıq. Və sair! Mənim düşüncəm bu olurdu. Ən çox xorxutlar haqqında düşünürdüm. Əfruz bacının da uşaqları çox idi. Böyük ailə idi. Demək olar ailələrin hərəsinin 6-7-8-10 uşağı vardı. Bundan başqa, bizim qohum-qardaşlar da, Nənəşlər də, o Popurrar da, Popur yox ey, Pambıq bacı-zad. Bütün el-oba gələrdilər bizə. Bəzən 50-60 adamnan süfrə açılardı. babamızı görməmişik, nənəmizə Böyük Şirin deyirdilər. Bütün el-oba Böyük Şirin Bacı. Yadımdadır.
təhər çatdırırdılar? Pul var! Onun bişiri, düşürü, yumağı, təmizlənməyi... İndi sual verdin ki, niyə yazmısan? Mənim, birinci uşaqlıqdan “Mən əgər, üç yaş yalan isə, azı beş yaşımdan o ailələrin dərdini çəkmişəm. Çünki onlar çətin dolanırdılar. Burnumdan yemək-içmək keçmirdi. Sonra, sonra dəhşətli müharibə başladı. Hamı öz dərdinə qaldı. Təkcə bizdə 1 ilin içində qardaşım getdi — böyük qardaşım Məhəmməd.
Atam da otstavnoy polkovnik, dalınca ki, generalnı ştablarda onun təcrübəsindən istifadə eləmək olardı. 42-il noyabrın 15-də. İdealında da könüllü getdi onda. İşləyirdi onda. Univermağın müdiri idi, anam. Həm də komisyonnı maqazin var idi. Onu aparırdı. Mən də gedirdim ona kömək eləyirdim.
diribaş idim. Nüsrət şəhər işində, bazar işində diribaş idi, amma böyük mülkün _________________Milli Kitabxana ________________
363 çəpərin elənməsi, meyvələrin yerinə çatması, əkin, biçin, filan. Ağır işlərə Nüsrətnən, qardaşımnan birlikdə gedirdik. Məhəmməd də eləyirdi, işləyirdi. Yəni biz o boyda ailə! Birdən-birə iki başçını itirdik. Anam işləyirdi, hər ikisi gəlirli yer idi. Anam savadlı adam idi; dərs də deyə bilərdi. Müəllimliknən işə başlayıb. Univermağın müdiri olmaq böyük şeydi. Komisyon da gəlirli yer idi. Təsəvvür elə ki, təşkil eləmişdi o zaman naçalnik NKVD qızıl saatı oğurlatmışdı ki, iş gəlsin. Sonra ona dedi, əşi, hesab eləyərəm ki, çaqqal toyuğumu aparıb. Heylə arxayın. Amma hər halda, başçılarıyıq bunların. Elə gəldi ki, əmilərimizdən biri həmin ağır illərdə... Nüsrət həm oxudu texnikumda, həm də işə girdi. Maşın dəyirmanı deyirdilər. Bir, iki, üç dəyirman idi — biri çastnı, ikisi kazyonnu, iki də ding idi; çəltik — düyü döyürdü gündə 15 ton; təxminən 8-10 ton da un üyüdürdü. Hə, o da elə. Bütün şəhəri. Gərək bütün gecəni, gündüzü orada olasan. 10 kilo buğdaya, 8 kilo düyüyə bir qızıl onluq verirdilər. O məndən 3-4 yaş böyükdür, mən də əl boyda uşaq; bununla gedib gecə-gündüz işləyirdik. Evə də baxırdıq. İki yerdəydi mülkümüz. Bir dəmyə yerdə yerimiz vardı, bir də suluq yerdə yerimiz vardı. Onu da işləyirdik axı! Daha çox mən işləyirdim. Amma ağır işlərdə birlikdə. Bu həm də oxuyurdu. Bir dənə bax ki, gəldi əmilərimizin birisinin, onda “Standart” deyirdilər, müəyyən ölçü — onun əslində (əsasında) kartoçka verirdilər, həm də çörək verirdilər. Altı uşaq, bir də anam. 7 baş ailə birdən çörəksiz qaldıq. O da yox idi ey! Onları da himayəsinə götürdü. Ağır ildə!.. Ailələr bütöv-bütöv acından ölür. Mən onu deyirəm ki, özgənin dərdini çəkmək bizim ailənin... Məsələn, mən mərhəmətli olmağnan bərabər, hər adamla bir süfrə başında otura bilmirdim. Ürəyim götürmürdü, iyrənirdim; onnan ötrü ölürəm, amma mənim tayım deyil ki, mənimlə bir süfrənin başında... Anam dilənçini də, yolçunu da bizimlə bərabər süfrənin başında oturtdururdu.
özümüzə götürürdük... Köklər, xarakter! Bax bu məni o yerə gətirib ki, insan dərdlərinə vaqif olam. Ailəmiz də çox savadlı olub. Ömrümdə Mirzə Mabud ləyaqətində, sanbalında adama rast gəlməmişəm. Atamdan 25 yaş böyük olub. Əmimdi. “Taun”da onun adı keçir: “Bərəkalla Mirzə Mabud! Adamları gözəl güllələyirsən!” Atam, atam... Məsələn, indi sizlə münasibətlərim, başqa cür əlaqələrim də var. Məsələn, Nüsrət, bizim evi, sənin atanın evini respublikada görməyən olub? Hamısı ordan keçib da. Bütün respublika mənimlə oradan keçib. Elə atam ordaydı, Söyün Rəhmanov, — Nazirlər Sovetinin sədri, ya maarif naziri Dadaş Bünyadzadə, Əliheydər Qarayev və sair. Hamısı gəlib bizdən keçirdi. O zonaya çıxan hər kəs gəlib atamı görməmiş getmirdi. Mirzə Mabud Stalinlə, Trotskiylə bağlı adam idi, Mircəfər Bağırovla. Bunlarla bağlı adam idi. Bunlar da adi adamlar deyil ey, ideya adamlarıydı. Mən yazmışam ki, mənim orta təhsilim yoxdu, ali təhsilim yoxdu, aspiranturam yoxdu, Yüklə 2,84 Mb. Dostları ilə paylaş:
|