H allar
G östəricilər
Adlıq
-
Yiyəlik
-ın /A ih
Tə'sirlik
-1//-İ
Yönlük
~ka//kə
-a/Z-ə
Yerlik
-ta/Atə, -da/A də
Çıxışlıq
-tan/Atən, -dan/A dən
Sonralar ayrı-ayrı türk dillərində bu yeni yaranan hal
sistemində bir köklü dəyişiklik baş verməmişdir. Affikslərdə
bir sıra fonetik dəyişikliklər olmuşdur. Məsələn, assimilyasiya
nəticəsində bə'zi türk dillərində yiyəlik halın
-tıh /A d ın ,
tə'sirlik halın
-tı//-d ı
variantları törəmiş, eləcə də bu halların
şəkilçilərində başlanğıc
n
samiti əmələ gəlmişdir. İntervokal
vəziyyətdə zsəsinin r-laşması nəticəsində çuvaş dilində yerlik
və çıxışlıq halların
-ra
və -
ran
variantları yaranmışdır:
xulaza< xulada
formasından
xulara
'ş ə h ə r d ə
’
və
xulazan< xuladan
formasından
xularan ' şəh ərd ən
\ Başqırd
dilində yerlik halın affıksinin
-Ja
variantı yaranmışdır. Çuvaş,
xakas və tuva dillərində yeni yönlük hallar meydana gəlmişdir.
Lakin çox maraqlı haldır ki, bir sıra türk dillərində itmiş
-ın
formantlı vasitəli hal bərpa olunmuşdur. Yeni vasitəli hal
biləıı,
m in ən
qoşmalarının affiksə çevrilməsi yolu ilə yaranmışdır,
müq. çuv.
laja-ba 'a tla
\ alt.
m alta-la 'b a lta ilə ',
xak.
palta-
nan 'b a lta ilə \
kr.-tat. ata-nan
'a tla
qar.
ata-ba 'a tla ',
şor.
pıçax-pa 'b ıç a q la ',
qazax,
ö zk u la ğ m e n ' ö z qulağım la '
və s.
Görünür, Azərbaycan dilində
ilə (-la//-lo)
qoşması
vasitəli halın affıksinə çevrilmə yolundadır:
Onun g ö zləri
sevin clə parıldayırdı.
Qıpçaq dillərində bə'zi hal formantlarının linqvotexniki
mükəmməlləşməsi baş vermişdir. Bə'zi halların, məsələn,
yiyəlik halın
-m ,
yönlük halın
-a
və tə’sirlik halın
-ı
affıksləri
qıpçaq
dillərində
koaffikslerlə
(əlavə
şəkilçi
ilə)
112
.
möhkəmlənmiş
və
-nın,
-ka(-ğa)
və
-n ı
afflkslərinə
çevrilmişdir.
Yakut hal sistemində başqa türk dillərindəki uyğun
hadisələr baş vermişdir: çoxlu qədim yerlik hallar itmişdir,
-tan
göstəricisi olan müstəqil çıxışlıq hal forması yaranmışdır,
məsələn,
oyu:r-tan ' m e şə d ə n \ ciet-ten ' e v d ə n '
və s. Lakin
təcrid şəraitində yaşayan yakut dilində başqa türk dilləri üçün
səciyyəvi olmayan bə’zi dəyişikliklər baş vermişdir. Yerlik və
müəyyən istiqamətə hərəkət (yönlük) mə'naları bir hal
formasında
birləşmişdir:
oskuolağa
'm ə k tə b d ə
’
və
'm ə k tə b ə '.
Beləliklə, qədim yönlük halın
-ğa
göstəricisinin
yakut dilində iki mə'nası var - yönlük və yerlik. Burada, yəqin
ki, bir halla həmin iki funksiyanı ifadə edən uyğun hallara
malik monqol və evenk dillərinin tə'siri olmuşdur.
Çıxışlıq -yerlik halm ablativ yerlik mə'nası əsasında
partitiv mə'nä inkişaf etmişdir, yə'ni əşyanın bir hissəsi və ya
qeyri-müəyyən əşya mə'naları nəzərdə tutulmuşdur. Bu
dəyişmələr əsaslı surətdə aydınlaşdırır ki, məhz nəyə görə
yakut dilində -/a şəkilçi li yerlik hal möhkəmlənə bilməmişdir.
Mə'lumdur ki, ulu türkcədə yerlik və çıxışlıq hallar
formal cəhətdən uyğun olmuşdur. Sonralar türk dillərində -
tan//-dan
göstəricili xüsusi çıxışlıq hal yaranmışdır. Yerlik-
çıxışlıq halın əski forması ancaq yerlik hal mə'nasında
möhkəmlənmişdir, müq. türk,
e v -d e 'e v d ə ',
qazax,
dala
da 'ç ö ld ə '
, tat.
k ü l-d ə 'g ö ld ə '
.
Yakut dilində analoji proses bir qədər başqa formada
gedirdi. Yakut dilinin ilk mərhələsində ulu türkcədə olan kimi
yerlik və çıxışlıq hallar sinikretik olmuşdur, çıxışlıq halm
bazasında
-dajj-ta
şəkilçili xüsusi hal yaranmışdır:
çay-de
is'
çayı i ç ' (nə qədərsə). Ona görə də başqa türk dillərindən
fərqli olaraq
-dağ-ta
formantlı qədim yerlik-çıxışlıq hal yakut
dilində xüsusi yerlik hala çevrilməmişdir. Bununla belə başqa
türk dillərində olduğu kimi yakut dilində xüsusi çıxışlıq hal
forması yaranmışdır:
o yu .r-ta n '
m eşədən'?
113
Bu şəraitdə xarici tə'sirin xüsusi effekti olmuşdur.
Monqol və tunqus-mancur dilləri modelinə müvafiq olaraq
yakut dili türkcənin yönlük hal şəkilçisindən həm də yerlik
mə’nasını bildirmək üçün istifadə etmişdir. Yakut dilində -
taığarğ-laığar,
-da:ğarH-na:ğar
göstəricisi
olan
xüsusi
müqayisəli hal yaranmışdır. Güman edirlər ki,
-ta:ğar
affiksi
ta+ -ğ a n
morfemindən əmələ gəlmişdir, yə’ni çıxışlıq-yerlik
halm
-ta
və yönlük halın
-ğan
affikslərindən törəmişdir.
Müştərək və vasitəli hallar yakut dilində ilk məkani halların
əsasında yaranmışdır. Yakut dilində müştərək halm
-lı:n
(orfoq.:
lun)
göstəricisi var. Yəqin ki, bu hal qədim müştərək
halın
-lı
və vasitəli halm
-m
affikslərinin birləşməsinin
nəticəsidir. Hal sisteminin inkişafında bə'zi özünəməxsusluqlar
tofalar dilində müşahidə edilir.
KƏMİYYƏT KATEQORİYASI
İstər yeni, istərsə də əski türk dillərində əşyaların və
hadisələrin çoxluğunun ifadəsi üçün
-1агЦ-1эг
affiksindən geniş
istifadə olunur. Bu affiks ancaq çuvaş dilində işlənmir. Lakin
bu vəziyyət qədimdən gəlmir. Türk dillərinin materiallarına
əsaslanaraq demək olar ki, qədim türklərin çoxluq haqqında
təsəvvürləri başqa imiş. İndividlərin həyat təcrübəsinin
ümumiləşdirilməsi nəticəsində təklik və çoxluq anlayışı
onların şüurunda, şübhəsiz, mövcud olub. Lakin bu müxtəliflik,
görünür,
dildə
ifadə
olunmamışdır.
Qədim
türklərin
təsəvvüründə konteksdən asılı olaraq ar sözü həm
at
, həm də
atlar
sözlərini ifadə edə bilərdi, bu hal müəyyən dərəcədə
müasir türk dillərində də müşahidə olunur.
Qədim insanın daha konkret təfəkkürünə uyğun olaraq,
qədim dövrlərin dilində daha çox toplu çoxluq ifadə edilmişdir.
Toplu çoxluq kəmiyyəti az abstraktdır və gözlə görünüb
hesablana bilən obyektlərin çoxluğunu ifadə edir. Rusca
"bereznyak"'
tozağacı
m eşəsi',
"bratva
dost-yoldaş',
114
_________________________________________________
" r o d n y a
qohum-əqrəba' kimi anlayışlar müəyyən dairənin
adamları, tozağacmm məhdud miqdarı haqqında təsəvvürə
uyğundur.
Türk dillərində toplu kəmiyyətin aydın izləri görünür.
Hesab etmək olar ki, qədim zamanlarda toplu çoxluğun
göstəriciləri olduqca çox imiş. Vaxt keçdikcə onlar istifadə
olunmamış və indi ancaq qalıq halında olan hadisələrdən
danışmaq olar.
Türk dillərində affikslərin saiti sabit olmadığına görə bu
göstəricilərin təhlilində onlann tərkibindəki samitə əsaslanmaq
məqsədəuyğundur. Beləliklə, ulu türkcədə toplu çoxluğun
affiksərinin tərkibində
z , k(k), 1, m , n, r, ş
elementləri əhatə
olunur. Biz bunları toplu çoxluğun
g ö stəric ilə ri
adlandıracağıq.
Z -g ö stəricisi.
O, şəxs əvəzlikləri qrupunun cəmlik
göstəricisi kimi çıxış edir, müq. türk,
b e n '
m ə n ' -biz,
se n '
sən '-siz.
Bə'zi tədqiqatçılar güman edirlər ki,
-(ı)z//-(i)z
affiksi
vaxtilə ikilik sayının göstəricisi olmuşdur: türk,
i k i z '
əkiz ',
g ö z
(əvvəlcə:' iki g ö z '),
k ö k ü z '
k ö k s' (əvvəlcə:' iki köks'),
tiz
diz V dizlər',
o m u z'
çiyin ' (əvvəlcə
: '
iki ç iy in '), tat.
m y ö q iz
buynuz' (əvvəlcə: ' iki buynuz') və s.
Ola bilsin ki, bu göstəricilər bə'zi etnonimlərin
tərkibində var, məsələn,
o ğ -u z'
oğuzlar',
k ırğ ız'
qırğızlar' və
s.; həmçinin əmr formasının ikinci şəxsinin cəmini göstərən -
ğ ız
affiksində: tat.
b a °n n a -ğ b z'
getməyiniz '. Həmin formant
mənsubiyyətin ikinci şəxs cəm affiksi kimi də çıxış edir.
кЦ-кЦ-х- g ö stəric isi.
Görünür, toplu çoxluğun bu
göstəricisi vaxtilə çox geniş yayılmışdır. Lakin bu gün bir sıra
qalıqları saxlanılmışdır, müq. yakut.
ta la x'
sö y ü d ', qum.
talak'
söyüd '(başqa türk dillərində
tal),
yakut.
k u m a x '
qum ',
şor.
Çumak;,
qum.
ku m a k
(başqa türk dillərində
к um ).
Əvvəllər
talak
sözü- "söyüdlük',
ku m a ff
isə 'q u m lu q ' sözünü ifadə
etmişdir.
.
115
Dostları ilə paylaş: |