sonra bir-birilərini ölmüş, itmiş hesab edən bir çox köhnə tanışlar budur, təsadüfən
tapışırlar. Hətta bir çox yaxın qohumlar dəxi tapışıb, olmazın hərarətlə görüşürlər.
Görüşən, öpüşən, qucaqlaşan dost-qohumlar yenə də ilk söz olaraq vətən, ana deyə
xüsusi hallaşmalardan əvvəl, söhbətlərinə ictimai bir məzmun verirlər. Daha sonra
azəri türkünə məxsus olan mehriban ifadələr: Nuxa “ay, ağzını yeyim”ləri,
Qarabağ “bıy, başına dönüm”ləri ümumi bir gurultuya çevrilərək, bütün salonu
guruldadır. Ruh verici bir ahənglə eşidilən musiqi səsləri bu şən gurultuların
kəsilməsinə ani bir səbəb olur. Qurultayın xüsusi deyilə biləcək hissəsi hələlik
qurtarır. Rəsmi təntənəli hissələrə başlanır. Necə böyük təntənə!
23 il əvvəlki Gəncə qəhrəmanı bu gün Berlindən səslənir. Qurultayı
Azərbaycanın sınanmış qocaman əsgərlərindən olan Cahangir bəy açır. Qurultay
gündəliyinin ən əsas və canlı məsələsinə başlanır. Qəhrəmanlıqları əsl döyüş
meydanlarında sübut edilmiş olan mayor Fətəlibəylinin geniş və olduqca atəşin
məruzəsi eşidilir.
Hamı onu diqqətlə dinləməkdədir. Bütün gözlər cəsur mayora doğru
çevrilmişdir. Bütün nəzərlərdə isə, haman məruzəni tam həvəslə təqib etmək üzrə,
uzun bir tarix canlanmaqdadır. Qədim Azərbaycan... Qəhrəman Babəklər... Ölməz
Nizamilər... Şanlı Şirvanşahlar...Unudulmaz Cavad xanlar... Tarixi şəxslər birər-
birər xatırlanır. Tarixi hadisələr isə sıra ilə nəzərdən keçirilir... Lakin, məharətli
natiq ilə birlikdə bütün dinləyicilər öz fikirlərini iki məsələ ətrafında daha da
həyəcan və təsirlə birləşdirirlər:
bu günkü Azərbaycan, sabahkı Azərbaycan!
Hamı Azərbaycandan nisbətən yaxın bir zamanda çıxmışdır. Odur ki, bu
günkü Azərbaycanın vəziyyəti yenə də 23 ildən bəri görünən kimidir. Bu, hər kəsə
aydındır. Sabahkı Azərbaycan məsələsi isə əvvəlcə xülyavi bir düşüncəyə
çevrilərək, fikirləri məşğul edir. Lakin, haman bu xülyalı fikirlər həqiqi
təsəvvürlərlə əvəz edilir. Böyük Mirzə Fətəli Axundzadənin “xalq, ey zalım,
səltənətdən çəkil, deyər, öz əlilə konstitusiya yazar, şərq tam cənnətə dönər!” kimi
dahiyanə sözləri xatırlana-xatırlana gələcək Azərbaycan haqqında ümumi bir
təsəvvür yaranır. Mayorun “millətimizin səadəti üçün Azərbaycanı azərbaycanlılar
idarə etmiş və yenə də edəcəklər” sözləri isə bütün təsəvvürləri aydınlaşdıraraq,
yaxın gələcəyimizin qəti mənzərəsini canlandırır. Fikirlərdə tam bir aydınlıq,
qəlblərdə böyük bir inam vardır. Qurultay iştirakçıları vətənin məharətli mayorunu
əvvəlcə şiddətlə alqışlamışdılarsa, indi kəsilməz alqışlar altında onun xitabət
kürsüsündən enməsini təqib edirlər. Legiondan gələnlər əl vura-vura bir-birlərini
dirsəkləyib, “bizim mayor, bizim aslan” deyə fərəhlə səslənirlər. Başqa hərbi
hissələrdən olanlar: “Azərbaycan oğulları özlərini hər yerdə və hər cür şəraitdə
göstərmişlər və göstərirlər”- deyə qürurlanırlar. Sivil paltarında olanlar isə “biz
azəri türkləriyik. Demək ümumi türklüyümüzün ənənələrini biz dəxi davam etdirir,
“Qorxmazlar”, “İgidlər”, “Dönməzlər” yetişdiririk” deyir, sevinirlər...
Bütün çıxışlarda keçmiş ənənəvi qəhrəmanlıqdan, bu günün layiqli
igidliklərindən və gələcək həqiqi ümidlərdən bəhs edilir. Həm də bu bəhslərin