Rasim GƏNZƏLİ qiyamət qopanda…
Yüklə 3,86 Mb. Pdf görüntüsü
|
118 yerin altını da bilirlər, üstünü də. Elə sənin bəyənmədiyin bu xanım texnikum qurtarıb. Dünyagörüşünə söz ola bilməz. - Ana, məni tay-tuşlarımın yanında başıaşağı etməyin. Soraqlaşıb, bir qadın tapmışam. Adı Lyudmila İvanovna Mençukdur… Bunu bir- təhər rədd eləyin. Gedək onunla danışaq. Yubansaq, başqaları götürəcək. Şəfəqnur Duruqanın sərt ismarıcını Məmmədbəyə çatdıranda, kişi bir xeyli tutuldu. Heç nə deməyib, eyvana çıxdı, siqareti odlayıb acı tüstüsünü sinəsinə çəkdi. Ancaq Duruqanın dəliqanlılığı öz bəhrəsini verirdi. Bir bəhanə tapıb qulluqçunu evdən çıxarmışdılar. Və Məmmədbəy sinəsini ovuşdura-ovuşdura arvadına demişdi ki, get o, ermənidi, rusdu, nədi, onunla danış, görək başımıza nə gəlir. Lyudmila İvanovna Mençuk nə deyəsidi ki; nazir müavininin, məktəb direktorunun evində xidmətçi olmaq xırda iş idimi? Və Lyudmila İvanovna onların evinə ayaq basanda Duruqan əzizini görürmüş kimi çox sevinirdi. Atası öyrənmişdi, bilirdi ki, Lyudmila xanım öz dilimizdə də danışmağı bacarır. Duruqana tapşırmışdı ki, onunla öz dilimizdə danışsın. Ancaq Duruqan buna əhəmiyət verməmişdi. Təkcə atası evdə olanda onunla öz dilimizdə danışmış, xırdaca ona göz vuraraq bunu yalnız atasının tapşırığı ilə etdiyini büruzə vermişdi... Duruqan artıq universitetin dördüncü kursunda oxuyurdu. Pis də oxumurdu. Beynəlmiləlçi qrup olan qruplarında bəlkə də onun kimi bir-iki yaxşı oxuyan olardı, ya olmazdı. Rus dilində təhsil aldıqlarından rus klassik ədəbiyyatını, folklorunu, tarixini öz mənsub olduğu millətin ədəbiyyatından, folklorundan, tarixindən daha yaxşı bilirdi. Uşaq çağlarından rus nağıllarını da Duruqan çox sevərdi. Elə rus nağılları vardı ki, onları başdan-ayağa əzbər bilirdi. Nağıllardakı qəhrəmanların həyatı, onların şücaəti və 119 qəhrəmanlıqları bir ahənrüba kimi onu özünə çəkir, çox vaxt həmin obrazların nağıldan sonrakı həyatı da onu düşündürürdü. Anası o vaxtlar çox çalışmışdı, çox əlləşmişdi, çox əziyyət çəkmişdi ki, Duruqan öz nağıllarımızda olan qəhrəmanların da həyatı ilə maraqlansın. Ancaq sular susuz sahilə dəyən kimi, belə fikirlər də onun beyninin bir yanına dəyib, geri qayıtmışdı. Və Şəfəqnura gizlincə ah çəkməkdən başqa özgə bir şey qalmamışdı... Sürücü sükanın arxasında oturub onu gözləyirdi. Bəlkə bir saatdan artıq idi ki, yaşlı sürücü beləcə sükanın arxasında heykəl kimi donub, onun gəlməsini gözləyirdi. Duruqan bu kişiyə çox əzablar vermişdi. Elə vaxtlar olmuşdu ki, bir görüşə, ya qrup yoldaşları ilə hər hansı bir tədbirə gedəndə onu saatlarla hasarın o tayında bir yerə tərpənmədən gözlətmişdi. Ki, nə vaxt məramı ələ gəlsə, kefi istəsə məclisi tərk eləsin. Və sükanın arxasında yuxulayan sürücüyə yaxınlaşıb yola düşmək haqqında göstəriş versin. Yaşlı sürücünün dözümünə bəzən özü də mat-məəttəl qalırdı. Özünü o kişinin yerində sayanda yuxarı düyməsini açırdı. Sürücünün başına gətirilən iştəklərin çoxusunu Məmmədbəy bilmirdi. Bir azını isə Şəfəqnur bilirdi. Elə bu azdan da sıxılırdı. Oğlunu yanına çağırıb başına ağıl qoyurdu, deyirdi ki, bala, yaşlı adamdır, az incit onu. Duruqan da zarafata salıb qaydırdı ki, qoca kişidir, getsin otursun evində-eşiyində, pensiyasını alıb Allahına dua eləsin. Onun yerində işləməyə adam tapılar... Əslinə qalanda isə bu yaşlı sürücünün başqa birisi ilə əvəzlənməsini heç ağlına da sığışdıra bilmirdi. Onun ərköyünlüyünə bir başqasının bu kişi qədər dözəcəyinə inanmağı gəlmirdi. - Əbdül dayı, sür Novxanı tərəfə. - Bəs dərsin yoxdur? - İcazə almışam. - Xeyir ola, yenə yığışırsınız? 120 Duruqan dinmədi. Əbdül kişi onu anladı. Bu dinməməklə Əbdül kişiyə onun işlərinə çox da qarışmağa icazə vermədiyini çatdırmaq istəyirdi. Novxanı bağlarının torpaqlı və dolanbac yollarında irəlilədikcə Əbdül kişinin daxilən narahatlığı artırdı. Bu gün qızının ad günü idi, axı. Qohum-qonşular, tanışlar qızıgilə yığışacaqdılar. Gələn adamların bəziləri Əbdül kişinin adını tutub gələcəkdilər. Birdən bunların kefləri duruldu, oxumaqdan, oynamaqdan yorulmadılar, bəs onda necə olacaqdı? Aman Allah, belə bir şey olsaydı, həm qızının, həm də qonaqların yanında biabır olardı. Bu yaşına çatmışdı, hələ olmamışdı ki, o qızının doğum gününü təntənəli surətdə keçirməsin. Təntənəli deyəndə ki, kasıbın olanından; donmuş ət alıb dolmadan, küftədən-zaddan bir şey hazırlayıb araya gətirirdilər. Ancaq o kasıb süfrənin elə səmimi qonaqları olurdu ki. Hərə əlinə düşən bir şey alıb, təbrik üçün gətirirdi. Sonra xoş sözlər deyilirdi, təbriklər-təbrikə calanırdı. Məclisi Əbdül kişi açır və Əbdül kişi də bağlayırdı. O günə üç-dörd ay qalandan kişi həsrətlə o anın gəlib çatmasını gözləyirdi. Bəs bu gün necə olsun? Bəlkə söz salıb, bu günün xüsusi gün olduğunu Duruqanın yadına salsın? Sürəti bir az da aşağı saldı. Yerində qurcalandı. Elə bil ki, ağır bir söz eşidəcəyinə özünü hazırlayırdı. - Duruqan, Əbdül dayı başına dolansın, tədbiriniz uzun çəkəcək? - O qədər də yox. - Təqribən neçə saat? - Nəyinə lazımdır, ay kişi, arayış doldurursan? - Yox e… bilirsən... - Heç nə bilmirəm. Bir onu bilirəm ki, səni o qədər də qapı dalında saxlamayacam. Əbdül kişi ürəyində «inşallah» dedi. Və köhnə saatına baxdı. Saat on birə bir az qalırdı. Yüklə 3,86 Mb. Dostları ilə paylaş:
|