Rasim GƏNZƏLİ qiyamət qopanda…
Yüklə 3,86 Mb. Pdf görüntüsü
|
125 baxışına, duruşuna, səsinin tonuna öyrəndiyi keçmiş sürücünün yerinin doldurula biləcəyinə Duruqan inanmırdı. Bir də ona inanmırdı ki, onun Afinaya olan sevgisi anası tərəfindən bu qədər etirazla qarşılanacaq. Sürücünün ölümündən üç gün sonra Duruqan sevgisini anasına acdı. Əvvəl Şəfəqnur çox sevinsə də, hər şeyi biləndən sonra kədər dünyasına qərpq oldu. Oğlunun tərsliyini bilsə də, onu bu sevdasından əl götürmək üçün dilə tutdu. - Bala, biz ana-bala kimi əhdi-peyman bağlamışıq axı. Sənə demişəm ki, ailə quranda ananla məsləhət elə. - Ana, bilirsən sevgi nədir?.. O elə bir hissdir ki, qəlbə haradan daxil olduğunu, səni necə əsir etdiyini duymursan. Bir də, ay ana, məhəbbət məsləhətlə olsaydı, Məcnun dəli olmaz, Kərəm çöllərə düşüb, sevgi atəşində yanmazdı. - İndi deyirsən yəni, o qızı Məcnun Leylini, Kərəm Əslini sevdiyi qədər sevirsən? Duruqan bir söz demədi. Başını aşağı dikdi. - Oğlum, rayonda, elə şəhərin özündə də o qədər qəşəng tanış-biliş, qohum qızları var ki. Gəl onlardan birini sev. Həm bizim ürəyimizcə olsun, həm də sənin. - Ana, onda gərək Afinalı olan ürəyimi çıxarıb, yerinə başqa ürək qoyam. Anası çox desə də, Duruqan az eşitdi. Bəzi sözləri heç eşitmədi də. Fikri, zikri, xəyalı Afinanın yanında olduğundan anasının danışdığı sözlərin bir çox məqamları onun eşitmə orqanına yetişmədən, elə yoldaca itə-bata düşdü. Sonra bir-iki dəfə də o qız haqqında anası ilə söhbəti oldu. Və hər dəfə söhbətin axırı mübahisəsiz ötüşmədi. Duruqan əsəbiləşirdi, özünə yer tapa bilmirdi. Hirsindən nə edəcəyini bilmir, mətbəxə keçib, əlinə keçən qab-qacağı yerə çırpırdı. Bir az sakitləşəndən sonra, Lyudmila İvanovnanı tapıb, dərdini ona danışırdı. Lyudmila İvanovna təmkinli 126 danışır, məhəbbət haqqında aforizmlərdən sitatlar gətirərək onu sakitləşdirirdi. Bu sakitləşmə ilə onun Afinaya olan məhəbbəti daha da alovlanır, ona olan eşqini izhar eləmək üçün bütün müşküllərdən keçməyə hazır kimi görünürdü. Belə vaxtlarda sürücü Əbdül kişinin də məsləhətlərinə sonsuz ehtiyac duyurdu. Çətin məqamlarda Əbdül kişi Lyudmila İvanovnadan daha çox yollar arayıb tapa bilərdi. Və Duruqan Əbdül kişini düşünəndə onu da xəyalından keçirirdi ki, gərək Afinaya olan məhəbbətini gizlətməyəydi, elə əvvəllər açıb, heç olmasa Əbdül kişiyə danışaydı. Əbdül kişi də ustufca Duruqanın anasına bu haqda dolayı yollarla məlumat verəydi. Anası da atasına çatdıraydı və… Onda bu söz-söhbətlər olmaz, mübahisələrə yer qalmaz, hər şey sakitliklə həll olunar, Afina ağ gəlinlik paltarı geyinər, onların evinə köçərək Duruqanı xoşbəxtlər səltənətinin əbədi sakini edərdi. Bu məhəbbətdə qəribə nə vardı, axı? Afinanı çoxdan tanıyırdı, tərbiyəsinə, əxlaqına bir kimsə bir söz deyə bilməzdi. Gözəlliyi də öz yerində. Bəlkə yüz qızdan, min qızdan birində bu qədər işvə, naz ola bilərdi. O yüz qızın, min qızın içindən seçilən gözəldə də, Afinanın gözlərində olan cazibə, atəş, sevgi işığı ola bilməzdi. Bəs bu nə həngamə idi anası çıxarırdı? Bəlkə onun belə erkən məhəbbət dərdinə mübtəla olmasını, ailə qurmasını istəmirdi? Yox, anası hər zaman, Duruqan lap uşaq olandan, tez-tez, təkrar-təkrar deyirdi ki, səni tez evləndirəcəyik. Dünyanın işlərini bilmək olmaz, birdən başımıza bir iş gələr, gəlin qulluğu görmədən, dizlərimiz üstündə nəvə əzizləmədən dünyadan gedərik. Ona görə də, bığ yerin tərləyən kimi bir halal süd əmmişin qızını gətirib özümüzə gəlin edəcəyik. Bığ tərləmə söhbətini yadına salanda, hər dəfə Duruqanın üzünə təbəssüm gəlir, Yaltaya, istirahətə getdikləri vaxt olan hadisəni xatırlayırdı. 127 …Yenə növbəti ilin yayı gəlmişdi. Havalar olduqca isti keçirdi. Atası birtəhər işlərini sahmana salıb, istirahət etmək üçün onları Qara dəniz sahillərinə aparmışdı. Artıq neçənci dəfəydi ki, onlar istirahət üçün bu məkanı seçirdilər. Atası da bu yerləri çox sevirdi, anası da. Duruqanın özü isə bu yerlərdən ötəri lap burnunun ucu göynəyirdi. Yazın gözü açılandan o təqvim vərəqini qarşısına qoyur, əsgərlər kimi hər keçən günü qaralayır, yay mövsümünə neçə günün qaldığını gündə neçə dəfə hesablayırdı. Bu il Qara dənizin sahilləri o biri illərdən də gözəl, cəzbedici görünürdü. Adamların üz-gözündəki sevinc, şən qəhqəhələr yaşıl düzlərlə həmahənglik təşkil edir, insanın coşğusunu, müsbət enerjisini bir az da artırırdı Şəfəqnur nə qədər çalışsa da Duruqanı gözünün hədəfində saxlaya bilmirdi. Duruqan gözlənilmədən göz hədəfindən yayınıb itir, bir-iki saatdan sonra itdiyi kimi də, gözlənilmədən peyda olub, günah işlətmiş adamlar kimi anasının qarşısında dayanırdı. - Bilirəm nə deyəcəksən. - Nə deyəcəyəm? - Deyəcəksən ki, adam balasısan, adam anasını bu qədər incitməz. Bu dəfə də belə oldu. Bu dəfənin o birilərindən bir fərqi vardı, o da Duruqanın bu dəfə daha çox yubanması idi. Bəlkə dörd saatdan da artıq idi ki, Duruqan gözə dəymirdi. Görünən kimi yenə əllərini yanına salıb dayandı. - Ana, deyim, nə deyəcəksən? - Heç nə deməyəcəyəm. - Ancaq mənim sənə sözüm var. - Yenə nə xahiş edəcəksən? Haraya getmək üçün məni dilə tutacaqsan? O qədər edəcəksən ki, axırda imzalı məktubla yuxarı təşkilata, atana müraciət etməli olacağam. Yüklə 3,86 Mb. Dostları ilə paylaş:
|