Seçilmiş əsərləri, I cild 1
Yüklə 2,84 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Firuz Mustafa
- Seçilmiş əsərləri, I CİLD 115 lı kimi bu dünyadan köç edib başqa bir aləmə qovuşacaq.
- Seçilmiş əsərləri, I CİLD
Firuz Mustafa 114 Fikirl ərinizi dəyişin, amma prinsiplərinizi qoruyub saxla- yın; yarpaqlarınızı dəyişin, amma köklərinizi qoruyub saxlayın. V.Hüqo İnsanlarla nə qədər az üz-üzə gəlsək, bir o qədər yaxşıdır. (...) Ba lıq suda necə yaşayırsa, insan da tənhalıqda o cür yaşa- yır. A.Şopenhauer Z əkanın birinci vəzifəsi yalanı doğrudan ayırmaqdır. A.Kamyu Daha çox keç mişlə yaşayan insan-bədbəxt, gələcəklə yaşa- yan-fantaziya çı, bu günlə yaşayan-yüngülfikirlidir. Lakin həm ke miş, həm gələcək, həm də bu günlə yaşayan ... ağıllı insan- dır. D.Yeremiç ...s ən düşünürsən ki, bu dünya əbədidir? Sənə elə gəlir ki, bu dünya nın dərdi-səri, sevinci- nəşəsi də bu dünyanın özü ki- mi daimidir, el ədirmi? Unutma ki, bu dünyanın özü də elə bu dünyada kı adamlar kimi müvəqqətidir, öləridir. Niyə qaşlaını ça tırsan? İnanmırsan? Əslində, bu dünyanın özünu də insan ya- ra dıb. Hər doğulan insanla birlikdə bu dünya yenidən doğulur. El ə ölənlə də birlikdə ölüb gedir bu dünya. Hər şeyin bir əzəli v ə bir sonu olur. Günlərin bir günü bu dünyanın sonuncu adamı gözl ərini əbədi olaraq yumanda, dünyanın özü də adicə bir can- Seçilmiş əsərləri, I CİLD 115 lı kimi bu dünyadan köç edib başqa bir aləmə qovuşacaq. Firuz Mustafa 116 İlk dəfə Cavad Əmirxanlı gözləmədiyi qonağı soyuq bir qış gecəsi özünün şəhərdəki mənzilində “qarşılamışdı”. Yaxşı xa tırlayır, həmin gün mətbəxdə cay-çörək hazırlayırdı. Arvadı x əstəxanada olduğu üçün o, özü-özünə qulluq etmək məcburiy- y ətində qalmışdı. Göydə Ay doğsa da pəncərənin o üzünə qışın insan könlün ə sirli bir qüssə gətirən tutqun rəngi çökmüşdü. Ba yırda yüngül külək qalxmışdı. Təbiətın özü kimi qüssə not- la rı üstündə köklənmiş Cavad Əmirxanlı, fincana qəhvə süzdü, soyuducu dan yağ-pendir çıxartdı. Elə bismillah eləyib tikəni tə- z əcə ağzına yaxınlaşdırmaq istəyirdi ki, eyvandan kiminsə asta s əslə onu çağırdığını eşıtdi: “Cavad bəy, Cavad bəy...” Əvvəlcə elə bildi ki, qulağı səsə düşüb. Sonra onu təzədən s əslədilər: ”Cavad bəy...” Çaşıb qaldı. Səs həqiqətən eyvandan g əlirdi. Axı bu, kim ola bilərdi? Bəlkə qonşu mənzillərdən biri- nin sakinidir. Olsun ki, kimins ə pal-paltarı onların eyvanına dü- şüb. Yox, bu, qonşu məsələsinə oxşamırdı... Lap tutaq ki, doğ- rudan da eyvana pal tar düşmüşdü. Hətta, bu cür olan halda be- l ə, hansısa bir axmağın gecənin bu vədəsində divara dırmaşıb eyva na çıxmaq xülyasna düşməsi ağlabatan iş deyildi; məsələ h əm də burasında idi ki, onun mənzili çoxmərtəbəli binanın so- nuncu m ərtəbəsində yerləşdiyindən, eyvana yalnız binanın da- mına qalxıb oradan enmək mümkün ola bilərdi. Bu qarda-so- yuqda kimins ə belə bir sevdaya düşməsi isə... Yox, cox güman ki, bu, ya qarabasma idi, ya da ola bilsin ki, onun qula ğı səsə düşmüşdü. Adının bir də çəkildiyini eşidəndə Cavad Əmirxanlının ti- k əsi əlindən düşdü. Ayağa durub çəkinə-çəkinə pəncərədən ey- vana sa rı boylandı. Gözünə bir ins-cins dəymədi. Geri qayıdıb yan-yör əsini, dördbiryanını gözdən keçirdi. Xoflandı. Bu, han- sısa xəstəliyin ilk əlamətləri də ola bilərdi. Hansı xəstəliyin? Ca vad Əmirxanlı uşaq-zad deyildi ki, bu cür halların hansı xəs- t əliklə nəticələnə biləcəyini hiss etməyəydi. -Cavad b əy... O, əsəbi halda eyvana açılan qapının dəstəyindən yapışıb özün ə sarı dartdı. Qapı taybatay açıldı. Kişiyə elə gəldi ki, açıq Seçilmiş əsərləri, I CİLD 117 eyva nın ortasına qoyulmuş nəhəng dibçəyin icindəki boy-bu- xunlu, gümü şü gövdəli iri kol (əslində bu bitki, koldan daha çox, ağaca bənzəyirdi) indi sanki nədənsə çəkinərək küncə sarı qısılmışdı. Bu ağacın toxumu bir necə il əvvəl hansı yollasa uzaq qo- humla rından birinin eyvanındakı dibçəyə düşübmüş. Həmin dibç əkdə böyüyən ləki həmin uzaq qohum Cavad Əmirxanlının ad gününd ə onların evinə gətirmişdi. Sonralar həmin qohumun ba şına hava gəlmiş, bədbəxt kişi şəhərdəki psixatriya xəstəxa- nala rından birində keçinmişdi. Bu qəribə hədiyyə o vaxtdan bu eyvanda böyüyüb qol-budaq at mışdı. İri, gümüşü yarpaqlar ət- ra fa xoş bir ətir yayırdı. O yarpaqlara baxanda yayın isti hava- sında belə Cavad Əmirxanlını nədənsə daxili bir üşütmə tutur- du. O, qohumunun ba şına gələn müsibəti eşidəndə körpə bitki- ni eyvandan götürüb zibilliy ə atmaq istəmişdi. Amma arvadı o zaman israrla ərinin istəyinin əksinə çıxmışdı: “Kiminsə başına hava g əlirsə, bunun günahını bəyəm cansız daşda-ağacda axtar- maq la zımdır? O kol sənə mane olmur ki... Qoy dursun öz ye- rind ə. Sən evdə olmayanda mən onunla dərdləşir, söhbətləşi- r əm”. Son cümləni deyərkən qadının çox ciddi bir görkəm al- ma sı Cavad Əmixanlını o vaxt bir qədər təəccübləndirmişdi də. Yay-pa yız aylarında yarpaqları tutqun rəngə çalan bu ağac, so- yuqlar dü şəndə gözgörəti cana gəlirdi; qışda isə gümüşü yar- paqlar par-par yanan güzgüy ə dönürdü. Cavad Əmixanlı indi- y əcən heç yerdə bu ağacın bənzərini görməmişdi. Arva dı xəstəxanaya gedərkən ərinə bu bitkiyə qulluq et- m əyi, onu vaxtlı-vaxtında sulamağı tapşırmışdı. O, yalnız indi xa tırladı ki, adını belə bilmədiyi, “gümüşü ağac” adlandırdığı bu q əribə bitkiyə son günlərdə heç düz-əməlli bir qulluq göstə- r ə bilməyib... M ənzilin işığı eyvana düşmüşdü. Ağacın budağndan asıl- mış və eləcə də bir neçəsi daş döşəməyə səpələnmış gümüşü- sa rımtıl yarpaqları sazaq qarışıq yüngül külək astaca tərpədirdi. Ca vad Əmixanlı eyməndi, eyvandan otağa dönmək istədi. - Salam, Cavad b əy. Yüklə 2,84 Kb. Dostları ilə paylaş:
|