ci illərində (1673-cü ildə) Naxçıvanda olan İ.Şarden şəhərdəki
vəziyyətlə bağlı yazırdı: «Naxçıvan səksən faiz dağıdılınış böyük bir
şəhərdir. Bu şəhər yavaş-yavaş məskunlaşır və bərpa olunur. Şəhərin
mərkəzi hal-hazırda yenidən qurulmuş və əhali ilə məskunlaşmışdır.
Orada böyük bazarlar deyilən və hər tərəfındə hər cür mal və yeyinti
məhsulları satılan dükanlarla dolu örtülü kiiçolərdən ibarətdir.
Naxçıvanda beş karvansara, hamamlar, bazar mcydanları, tütün və
qəhvə verən iri mehmanxanalar və təxminən iki min ev vardır....
Şəhərə kənardan baxdıqda, onları qorumağa gücü çatmadığım hiss
edən 1 Şah Abbas tərəfındən dağıdılan çoxlu istchkamlar və böyük
bir qalamn viranələri görünür.
Həqiqətən, bu şəhər hazırkı
vəziyyətinə görə ürək ağrıdan bir obyektdir» [27,94; 14,138].
Müvəqqəti yüksəlişə baxmayaraq Naxçıvan öz sabiq əzəməti və
ehtişamını bir daha geri qaytara bilmədi. Təkcə şəhərdəki evlərin və
əhalinin miqdarındakı mühüm fərq fıkrimizi siibut etmək üçün
kifayətdir. Əgər hələ erkən orta əsrlər dövründə şəhərdə 30 min ev
var idisə, XVII əsrin sonlarında bu evlərin sayı 2 mindən artıq
deyildi. Bunun əsas səbəblərindən biri əhalinin zorla başqa yerlərə
köçürülməsi ilə yanaşı, eyni zamanda başlıca olaraq feodal təsər-
rüfatımn ümumi iqtisadi tənəzzülü olmuşdu.
Qeyd etmək lazımdır ki,
Səfəvi şahlarının köçürmə siyasəti
onların şəxsi istəklərinin deyil, zamamn obycktiv tələbinin, rəqib
qarşısında əyilməmək əzminin nəticəsi idi. Diqqəti cəlb edən cəhət
ondan ibarətdir ki, Səfəvi hökmdarları (xüsusilə Şah Abbas) insan
amilinə xüsusi əhəmiyyət vermiş, dövlət ərazisində yaşayan dinc
əhalinin yeni yaşayış yerlərinə köçürülməsi qayğısına qalmışlar. Şüb-
həsizdir ki, həmin tədbirlər nəticəsində Naxçıvanm əhalisi xeyli
azalmış,
şəhər
əski
mövqeyini
itirmişdi.
Lakin,
Səfəvi
hökmdariarmm həyata keçirdiyi bu tədbirlər osmanhlarm Naxçıvan
diyarında möhkəmlənməsinə imkan vermədi.
Tarixi qaynaqlar sübut edir ki, XVII əsrin sonlarına doğru
Naxçıvan mühüm iqtisadi və siyasi səbəblər üzündən əski əzəmətini,
Azərbaycanın iqtisadi-siyasi və mədəni həyatındakı aparıcı rolunu və
mövqeyini itirmişdir [13,75-76].
Mənbə və ədəbiyyat.
1.Azərbaycan tarixi. Yeddi cilddə. Üçüncü cild. Bakı, 1999.
2.
Bakıxanov A. Gülüstani- İrəm. Bakı, 1951.
3. Danişmend İ.H. İzahlı Osmanlı tarihi xronolojisi, II cilt.
İstanbul, 1948.
4. Əliyev V. Naxçıvan - Azərbaycanın tarixi diyarıdır. B., 2002.
5. Əfəndiyev O. Azərbaycan Səfəvilər dövləti. Bakı, 1993.
6. Ferudin bey. Münşeat us- selatın. I c, İstanbul, 1274.
7. Fərzəlibəyli Ş.F. Naxçıvanın XVII-XIX əsrlər tarixinə dair
qiymətli sənədlər. //Naxçıvan. Bakı, 1999.
8. Həsən bəy Rumlu. Əhsən-ət təvarix, ehtimame Əvdülhüseyn
Nəvayi. Tehran, h. ş. 1349.
9. İsgəndər bəy Münşi, «Tarix-i aləmara-yi Abbasi». Farscadan
tərcümənin, ön sözün, şərhlərin və göstəricilərin müəlliflori
AMEA-mn müxbir iizvü Oqtay Əfəndiyev, t.c.n. Naıniq
Musalı. Bakı, Təhsil, 2009.
10. İsgəndər bəy Müniş. «Tarix-i
aləmara-yi Abbasi», c. II
Tehran, 1350.
1
1. Kırzıoğlu F. Osmanlıların Qafqaz ellərini fethi (1451-159'
Ankara, 1976.
12. Kütükoğlu B. Osmanlı-İran siyasi ınünasibctleri. İsta- ııl,
1993.
13.
Qasımov
X.S.
Naxçıvan
Azorbaycan
modr lyyoti
ocaqlarından biri kimi (Sofəvilər dövrii). //Naxçıv;n
Bakı,
1999.
14. Məmmodov R. Naxçıvan şohorinin tarixi oçerki. BaL. 1976.
15. Məmmodov R, Piriyev V. Tcymurun Əlinco sofoi'
«Llın vo
hoyat», 1977. JV
l
> 9.
16. Mommodova Ş. «Xülasot ot təvarix» Azorba-can tarixinin
monboyi kiıni. Bakı, 1991.
17. Nemotova M. Əsrlorin daş yaddaşı. Bakı,l982.
18. Nocotti T.N. Qaraqoyunlu və Ağqoyunlıı dövlotlorinin tarixi
miiasirtürk tarixşünaslığında. Bakı, 2000.
19. N ə cəfli T. Səfəvi-O sm anlı müharibələri vo N axçıvan (X V I əsr
- XVII əsrin əvvəlləri).- «N axçıvan ». Bakı, 1999.
2 0. Piriyev V. Azərbaycan X III-X IV əsrlərdo, Bakı, 200 3.
21. Selaniki M.Ə. Tarixi Selaniki. 15 63 -1600. O sm anlı türk
dilindən tərcümə edəni akad. Z .M .B ünyadov. Bakı, 1992.
22. Süm er F. Kara-Kayunlular, I cild , Ankara, 1967
23. LUapa(|)-xaHBHaJiHCH. LLIapa4)-HaMe. t. 2. M., 1976.
24. Şərəfəddin Ə li Y əzdi. Z əfərnam ə (A zərbayean tarixinə dair
seçm ələr)
Fars dilindən tərcüm ə,
ön
söz və
izahlar
V.Z.Piriyevindir. B akı, 1998
25.
Tehrani Əbü Bəkr.
K itab i-D iyarb ək ıiyyə-F ars
dilindən
tərcüm ə edən, on söz, şərhlər v ə göstəricilorin m ü əllifı Rəhilə
Şükürova. B akı,1998.
26. ApaKen ,Z],aBpH3«eu,H. KHHra
hctophh
. flep . c. apM..., npe^nc,
h
KOMMeHT. Jl.A.XaHjıapaHa, M ., 1973.
27. ^HeBHHK 3aKapHH AKyjiHccKoro. EpcBan, 1939.
28.
KaKaiHH
TeKTaH^ep.
nyTemecTBHe
n
IlepcHK)
Mepe3
M
ockobhk
) (1 6 0 2 -1 6 0 3 r). Flep. c
hcmch
A.CTaHKeBHH., M.,
1886.
29. KHHra Opya^Ky - EeKa BanaTa. ,n,OH-}Kyaııa «FlepcH^CKoro.
flepeBOfl c aHrjiHHCKoro, BBe^cHHe
h
KOMMeHTapHH /
i
.
h
.
h
.
OƏ^eH ^H eBa,
k
.
h
.
h
. A.Oap3anHeBa. B., 1988.
30. HaxHMBaHCKHe pyKonHCHbie AOKyMeırn.ı X V II-X IX
bb
.
T 6
hjihch
, 1936.
31. neneBH H.Ə. H ctop h h.
nepeBozı TiopKCKoro ji3biKa
h
npHMenaHHfl aKa/ıeMHKa AH A3ep6. CC'P 3.M.ByHHHTOBa,
BaKy, 1988.
32.
neTpyuıeBCKH
H.n.
O hcpkh no ncıopHH (})eoflajibHbix
OTHOıueHHH b A3ep6an,a>KaHe h Apmchhh b XVI-Hanajıe -
X IX bb. Jl., 1949.
33. neTpyuıeBCKHH
H.n.
Tocy^apcTBa A3cp6aH/ı>KaHa
b
X V
b
.
//CöopHHK CTaTen no
hctophh
A3ep6aiı^>KaHa, Bbin.I, B. 1949.
34. PaxMaHH A .A . A3ep6aHü>KaH
b
KOHue X V I h
b
.
XVII
b c k c
,
BaKy, 1981.
5. 3cj)eH/iHeB O. 06pa30BaH ue A3ep6aH^>KaHCKoro rocynapcTBa
Ce(j)eBHZl0B
b
H a n a j ı e
XVI BeKa. BaKy, 1961.
Dostları ilə paylaş: |