Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
431 Həmin gecə qoca Tut-Tut öz arabası ilə “E” blokuna son səfərini axĢam saat doqquza on beĢ dəqiqə qalmıĢ elədi. Biz Tut-Tutdan onu gülümsətməyə yetəcək qədər azuqə aldıq. – Hə, uçaqlar, deyin görüm siçanı görəniniz olubmu? – deyə o ,bizdən soruĢdu. Biz baĢımızı buladıq. – Bəlkə, bizim qəĢəng oğlan görüb, – deyə Tut baĢı ilə anbar otağına tərəf iĢarə elədi. Orada Persi ya döĢəməsini yumaqla, ya da raport yazmaqla və yaxud da öz dalındakı tükləri didməklə məĢğul idi. – Bu sənin nəyinə lazımdı? Harasından baxsan, bunun sənə heç bir dəxli yoxdu, – Brutus dedi. – Hə, ləngimə, təkərlərini diyirlət, Tut. Sənin üfunətin hər yanı basdı. Tut öz iyrənc diĢlərini göstərərək batıq ovurdları ilə gülümsədi və sonra boynunu irəli uzadıb havanı iynəyirmiĢ kimi hərəkət elədi. – Bu mənim iyim deyil, – o dedi. Bu, Delin sizinlə son “vidalaĢma” iyi olmalıdır. O, qaqqıldaya-qaqqıldaya arabasını dəhlizin qapısından gəzinti həyətinə çıxardı. O, mən öz iĢimi tərk edəndən sonra da, mənim gediĢim nədi, hətta Kold Mauntin bağlanandan sonra da onun satdıqlarını almaq imkanı olan nəzarətçilərə və məhbuslara Ģirin Ģeylər və spirtsiz qazlı içkilər sata-sata öz arabasını təxminən on il də ora- bura diyirlətdi. Mən hələ indi də öz yuxularımda onun: “mən yanıram,
www.vivo-book.com
432 mən yanıram, mən yanıram, mən qızardılmıĢ hind xoruzuyam” – deyə qıĢqırmasını eĢidirəm. Tut gedəndən sonra vaxt uzanmağa baĢladı, saatın əqrəbləri elə bil hərəkət etmir, sürünürdü. Biz təxminən bir saat yarım radioya qulaq asdıq və Uorton “Allenin Alleyası” proqramında Fred Allenin etdiyi zarafatlara ucadan gülərək az qala qəĢĢ edirdi, amma bu zarafatların çoxusunu onun baĢa düĢdüyünə mən Ģübhə eləyirəm. Con Koffi isə əllərini dizlərinin üstündə bir-birinə çarpazlayaraq öz çarpayısında oturub, gözlərini növbətçi masasının arxasında oturanlardan çəkmirdi. Mən bir çox insanın avtobus dayanacağında oturub öz avtobuslarının elan edilməsini bu tərzdə gözlədiyini görmüĢdüm. Persi anbar otağından təxminən saat on birə on beĢ dəqiqə qalmıĢ qayıtdı və qələmlə səliqə ilə yazılmıĢ raportu mənə verdi. Kağızın hər tərəfində pozanın izləri gözə dəyirdi. Mənim barmağımı bu izlərdən birinin üstündə durduğunu görəndə, Persi tez dedi: – Bu, sadəcə, qaralamadır. Sonra onun üzünü köçürəcəyəm. Nə düĢünürsən, belə yarıyar? Mən düĢünürdüm ki, bu həyatımda indiyədək oxuduğum ən həyasız gözdən pərdə asma və özünü təmizə çıxarma cəhdi idi. Amma ona hər Ģeyin qaydasında olduğunu dedim və o da eĢitdiklərindən məmnun qalaraq uzaqlaĢdı. www.vivo-book.com
433 Din ilə Harri kribbic oynayırdılar, həddən çox yüksək səslə söhbət edir və hesab üstündə tez-tez səs-küy salaraq mübahisə edirdilər. Bununla belə, az qala hər beĢ saniyədən bir gözlərinin ucu ilə oğrun-oğrun saatın ağır-ağır sürünən əqrəblərinə də baxmağı unutmurdular. Nəhayət ki, həmin gecə oyunların birində onlar lövhənin ətrafında iki dövrə əvəzinə üçünü vurmağa müvəffəq oldular. Ġçəridəki psixoloji abı-hava o qədər gərgin və qatı idi ki, sanki onun üstündə barmağımla izlər çəkə biləcəyimi düĢünürdüm. Bu psixoloji gərginliyi hiss etməyən yalnız iki nəfər vardı: Persi və Azğın Billi. Saatın əqrəbləri on bir əllini göstərəndə, mən daha səbrimi basa bilmədim və gizlincə baĢımla Dinə iĢarə etdim. O, Tutdan aldığımız “kola” ĢüĢəsini də götürüb sakitcə mənim kabinetimə keçdi və bir-iki dəqiqədən sonra geri döndü. Ġndi onun əlindəki “kola” metal fincanda idi, çünki məhbuslar bu fincanı sındırıb onun qırıqları ilə özlərini kəsib doğraya bilməzdilər. Mən fincanı ondan alıb ətrafıma göz gəzdirdim. Harri, Din və Brutus isə mənə göz qoyurdular. Con Koffi də gözlərini mənə zilləmiĢdi. Amma Persi mən tərəfə baxmırdı. Persi yenidən anbar otağına qayıtmıĢdı, bəlkə də həmin gecə məhz orada o özünü daha rahat hiss edirdi. Mən fincanı burnuma yaxınlaĢdırıb onun içindəkini iynədim və “kola R. C.”dən baĢqa, iy hiss eləmədim. O vaxtlar “kola”dan qəribə, amma xoĢ darçın iyi gəlirdi. www.vivo-book.com
434 Mən əlimdə fincanla Uortonun kamerasına yaxınlaĢdım. O öz çarpayısında uzanmıĢdı və onanizmlə məĢğul deyildi, baxmayaraq ki, onun qısa tumanının qabağı əməlli-baĢlı qabarmıĢdı. O, nəĢələnmiĢ kontrabasçının ən qalın sımı dartdığı kimi, ara-sıra həmin yeri bərk- bərk dartıĢdırırdı. – Körpə, – deyə mən onu səslədim. – Məni narahat etmə, – deyə o cavab verdi. – YaxĢı, – deyə mən razılaĢdım. – Bütün gecəni özünü insan kimi aparasan deyə, mən sənə “kola” gətirmiĢdim, çünki sənin də növbənə az qalıb. Əgər istəmirsənsə, onda özüm içərəm. Mən metal fincanı (kameraların dəmir barmaqlarına qəzəblə vurularaq hər tərəfi əzilmiĢdi) dodaqlarıma yaxınlaĢdırıb özümü elə göstərdi ki, guya içirəm. Uorton bir göz qırpımında sıçrayaraq çarpayısından qalxdı və mən buna heç də təəccüblənmədim. Mənim etdiyim kələk elə də riskli deyildi, çünki məhbusların – Old Sparkidə edam edilməyə məhkum edilmiĢ qatillərin, qadın zorlayanların böyük əksəriyyəti Ģirin Ģeylər üçün əldən-ayaqdan gedirdilər, Uorton da istisna deyildi. – Onu mənə ver görüm, əbləhin biri əbləh, – deyə Uorton elə bir tərzdə qıĢqırdı ki, elə bil o, usta, mən isə onun günəmuzd iĢləyən köməkçisi idim. – Ver onu Körpəyə. Mən əlimdəki fincanı dəmir barmaqlıqlardan elə məsafədə tutmuĢdum ki, o özü əlini uzadıb onu götürə bilsin. Bunun tərsini
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|