Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
106 – əlbəttə, əgər onu götürmək imkanı varsa? Sən, deyəsən, ağlını tamam-kamal itirmisən! Lakin mən bilirdim ki, Din haqlıdır. Harrinin üzünə baxanda, gördüm ki, o da bunu bilir. Həbsxanada həm müvəqqəti, həm də daimi nəzarətçilər xidmət göstərirdilər. Belə çıxırdı ki, siçan onların arasındakı bu fərqi necəsə baĢa düĢürdü. Bu, ağlasığmaz olsa da, fakt idi. Qoca Tut-Tut hisə verilmiĢ Bolonya kolbasasından qopardığı tikəni yerə atdı; əlbəttə ki, siçan o tikəyə heç toxunmadı da, sadəcə tikəni iyləyəndən sonra bir addım geri çəkildi. – Allah məni öldürsün! – qoca Tut-Tut bir az incik səslə dedi. Mən əlimi bir az irəli uzadıb dedim: – Mənə ver. – Nəyi, həmin buterbrodu? – Hə, elə həmin buterbrodu ver. Pulunu ödəyərəm. Qoca Tut-Tut buterbrodu mənə uzatdı. Mən üstdəki çörəyi qaldırıb, onun altındakı kolbasadan bir tikə qopardım və növbətçi masamızın qarĢısına atdım. Siçan həmin an irəli gəldi və tikəni pəncələri ilə götürüb yeməyə baĢladı. Bir neçə saniyədən sonra Bolonya kolbasasının heç izi-tozu belə qalmamıĢdı. – Allah məni öldürsün! – qoca Tut-Tut qıĢqırdı. – Allah Ģeytana lənət etsin! Onu mənə ver görüm. www.vivo-book.com
107 O, sərt hərəkətlə buterbrodu məndən aldı, böyük bir ət tikəsi – bu dəfə balaca tikə yox, iri parça – qopardı və onu siçana atdı; elə yaxına atdı ki, az qala Ģlyapa kimi Paroxod Billinin baĢını örtəcəkdi. Siçan bir az geri çəkilərək ət parçasını iylədi (Əminəm ki, heç bir siçan Depressiya zamanında belə bir yağlı tikə almamıĢdı – ən azından bizim Ģtatda) və sonra baĢını qaldırıb yenə bizə baxdı. – Hə, ye görüm! – gördüyü mənzərədən bir az da pərt olmuĢ qoca Tut-Tut dedi. – Sənə nə olub? Din də buterbroddan bir tikə ət qoparıb döĢəməyə atdı – indi artıq bu, xüsusi dini mərasimə bənzəməyə baĢlamıĢdı. Siçan dərhal tikəni götürüb yedi və geri çevrilərək, dəhliz boyu karser kamerasına tərəf getdi. Yolda bir-iki dəfə dayanıb boĢ kameralara baxdı və hətta qısa müddətə üçüncü kameranın içinə də girdi. Bunu görəndə yenə ağlıma gəldi ki, bəlkə o, kimisə axtarır və bu dəfə bu fikri baĢımdan elə də tez uzaqlaĢdıra bilmədim. – Mən bu haqda danıĢmayacağam, – Harri dedi. Onun səsində yarızarafat-yarıciddi bir ton vardı. – Hər Ģeydən əvvəl ona görə ki, bu, heç kimin vecinə deyil. Ġkincisi, əgər danıĢsam, onsuz da heç kim inanmayacaq. – O, yalnız sizin verdiyiniz yeməkləri yeyir, – qoca Tut-Tut dedi, gördüklərinə inanmaq istəmirmiĢ kimi baĢını yırğaladı, sonra çətinliklə döĢəməyə əyilib siçanın yeməkdən imtina etdiyi tikəni www.vivo-book.com
108 götürərək özünün diĢsiz ağzına atdı və onu birtəhər uda bilmək üçün uzun-uzadı çeynəməyə baĢladı. – Sizcə, siçan niyə belə edir? – Mənim daha yaxĢı sualım var, – Harri dedi. – Sizcə, o haradan bildi ki, Persi burada yoxdur? – O, heç nəyi bilmir, – cavab verdim. – Siçanın bu gün görünməsi təsadüfdən baĢqa bir Ģey deyil. Lakin zaman keçdikcə bütün bunların təsadüf olduğuna inanmaq çətinləĢirdi. Ona görə ki, siçan ancaq Persi blokda olmayanda gəlirdi: yəni Persi baĢqa bir növbədə, ya da həbsxananın baĢqa bir hissəsində olanda. Biz – Harri, Brutus, Din və mən – belə qərara gəlmiĢdik ki, siçan Persinin səsini tanıyır, ya da iyini bilir. Siçan haqqında müzakirələr etməkdən yayınmağa çalıĢırdıq. Belə çıxırdı ki, biz, aramızda xüsusi bir razılaĢma olmadan, bunu edirdik, çünki o balaca varlıq haqqında uzun-uzadı söhbətlər aparmaq bizim üçün xüsusi olan bir Ģeyi – öz qəribəliyi və zərifliyi ilə gözəl olan bir Ģeyi – məhv edə bilərdi. Hər halda, Billi bizi özü seçmiĢdi, hətta bütün bu hadisələrdən sonra da bunu necə etdiyini bilmirəm. Bəlkə də onun haqqında heç kimə danıĢmağa ehtiyac olmadığını deyəndə Harri həqiqətə bizdən daha yaxın idi. Ona görə yox ki, sözlərimizə heç kim inanmayacaqdı, ona görə ki, bu heç kimin vecinə olmayacaqdı...
www.vivo-book.com
109 4 Arlen Bitterbakın edam edilməsi zamanı gəlib çatmıĢdı. Əslində, o özünün UoĢita rezervasiyasında məskunlaĢmıĢ qəbiləsinin baĢçısı deyildi, qəbilənin birinci ağsaqqalı, həm də Ġrokezlər – dilcə bir-birinə yaxın olan hindu qəbilələri qrupu –ġurasının üzvü idi. O, sərxoĢ vəziyyətdə ikən bir nəfəri öldürmüĢdü – əslində, hadisə baĢ verəndə onların ikisi də sərxoĢ imiĢlər. BaĢçı mərhumun baĢına beton blokla vurmuĢdu. DalaĢmağa səbəb isə bir cüt çəkmə olmuĢdu. Beləliklə, həmin yağmurlu yayın iyul ayının on yeddisində, mənim ağsaqqallar Ģuram onun həyatına son vermək qərarına gəldi. Kold Mauntindəkı məhbuslar üçün ziyarətçi saatları çox sərt idi – lap dəmir barmaqlıqlar kimi, – amma “E” blokundakı məhbuslar üçün müəyyən istisnalara yol verilirdi. BaĢçı ayın on altısında “Arkada” adlı yeməkxananın yanındakı uzun otağa keçirildi. Otaq düz ortasından tikanlı məftillərdən hörülmüĢ setka ilə ikiyə bölünürdü. Bu otaqda BaĢçı özünün ikinci arvadı və hələ də onunla danıĢmaq istəyən övladları ilə görüĢəcəkdi. Daha sağollaĢmaq vaxtı idi. BaĢçını həmin otağa Din və baĢqa iki müvəqqəti nəzarətçi aparmıĢdı. Bizim isə görməli olduğumuz bəzi iĢlər vardı: bir saat ərzində ən azı iki dəfə, ya da çatdıra bilsək, üç dəfə məĢq etməli idik. Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|