Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd
Yüklə 21,6 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- KİÇİK NƏSİHƏT
- BİR ŞEİRƏ CAVAB
- MƏNİM ÜNVANIM
- ANAMIN NƏSİHƏTİ
Xəyal cığırı – II cı̇ld 81
Dedim ki, şirindir ləbin şəkərdən, Oxladin, sinəmə bir yara vurdun. Dedim, mən küsmüşəm nazli dilbərdən, Qiymadin ömrümə, dübara vurdun. Baharin qədrini nə bilər payiz? Gözəllər əzəldən olar vəfasiz. Qövr edir ürəyim, axi, insafsiz, Ürəyim adlanan şikarə vurdun. Dərdimi yazmaqdan xəstə düşmüşəm, Od tutub, gör necə ağlayir peşəm. Yar! Sənin eşqinlə odam, atəşəm, Bildinmi, oxunu sən hara vurdun?.. 30.06.1968
Bizim o dağlar qizi eşqini pünhan etdi, Görün, nə pis qan etdi... Niyə məni yandirdi odlarda gizli-gizli, Bizim o, Ay bənizli? Düşdü elin ağzina: «Bir oğlan bir qiz sevir!», Qəlbimdən qopdu səbir. O gözələ eşqimi, söz verərək qələmə, Car eylədim aləmə. 02.07.1968 Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 82
(Bir məsəl var) Xalqin arasinda belə misal var – Gözəllər əzəldən vəfasiz olar. (Məni qinamasin dostlar, əzizlər,) Qinamayin məni. Nazli gözəllər Qablardan-qablara su kimi dolar. Ətri xoş olsa da hər bir afətin, Bir bənövşə kimi açmamiş solar. Getməz gül camalin çirkin əməli, Yüz illər üstündən axsa da sular. Qəmli, bu dərdlərə vermə çox fikir, Xəyallar, fikirlər saçini yolar. 02.07.1968
Xəyal cığırı – II cı̇ld 83
Ürək necə zərifdir, Ürəkdəki tel kimi. Ürək necə gözəldir, Çəməndəki gül kimi. De, niyə, de, nə üçün İlhamim daşdi yenə? Bu, gözəl hekayəti Dostum danişdi mənə. Dedi: «Uzaq ölkədə Bir möcüzə görmüşəm. İlhamimi, bəlkə də, O çiçəyə vermişəm. O yerdə, o diyarda Qəribə bir gül yaşar; Bu söhbəti dedikcə İlhamim aşar-daşar. Həmin gülün xoş ətri Nur çiləyir dörd yana, Gözəlliyi min aləm Həyat verir duyana. Ancaq toxunanda əl Ətri tamam dəyişir, Olur zəhər qoxulu İnsan ilə əyişir. Büzülür yarpaqlari, Peşiman olur adam...» Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 84 Dedim: «Belə dostlari Dindirməyə çox şadam, Hər gün bir yeni nəğmə Eşidirəm, duyuram. Batsam da dərdə, qəmə, Şerə, sözə uyuram. Bir də dostum, bil ki, sən, O, gül ürək kimidir. Tanimadiğin qəlbi Nə danişdir, nə dindir. Tanidiğin qəlbə də Elə yanaş ki, hər vaxt, Bir ürəyin önündə Qalmayasan xəcalət». 05.07.1968 Xəyal cığırı – II cı̇ld 85
Dostum, könlün açiq! Qəlbin nə incə, Vurğunam qəlbinin sadəliyinə. Oxudum şerini sənin o gecə, Düşdüm xəyallarin dərinliyinə. Uşaqliq ilində qirdiğin budaq, Hələ də qəlbini yandirib-yaxir. Deyirsən arabir, bu ana torpaq Belə vicdanlara nə gözlə baxir? Sən budaq qirmisan; bəs qanlar tökən Niyə vicdanini qan ilə yudu? Neçə min saraylar, saraylar tikən Pozğun vicdanlarin qurbani oldu. İnsan ölümündən ayri zövq alan Namusdan, qeyrətdən deyilmi kənar?.. Qəpiklər ardinda durub, ucalan İnsanliq önündə qul tək alçalar. Sən budaq qirmisan! Kaş, yer üzündə Hami yaşatmaği belə biləydi, Vətənin gözündə, elin gözündə Daim yaşayaydi, daim güləydi. 05.07.1968
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 86
Ah... yenə dilbərim, o dağlar qizi, İtibdi çiçəklər, güllər içində. Elə bil, bəxtimin bu, Dan Ulduzu Bahardir fəsillər, illər içində. Hürkək maral kimi baxir dörd yana, Ovçusu mənəmmi? Gələm meydana! Nur saçir Ay kimi bütün cahana O, Günəş camali tellər içində. Qəmlini oynadan işvə, naza bax, Mən ona yan getdim, o, qaçdi uzaq. Dedim: «Sinəm üstə çəkmə yenə dağ, Qalmişam dəryalar, göllər içində». 05.07.1968
Xəyal cığırı – II cı̇ld 87
Mənim ünvanimi soruşan dostlar, Eşidin, nə böyük hekayətim var. Mənim ilk nəfəsim, mənim ilk səsim, Uşaqliq illərim, gənclik həvəsim, Aşiq Ələsgərin ömrü, iqbali Göyçə mahalidir – Göyçə mahali. Keçsə də ömrümdən düz iyirmi il, Bu qeyrət yadimdan heç çixan deyil. O, Vurğun nəfəsli Qazaxda ki mən, Almişam əlimə ilk dəfə qələm. Məndən şeri, sözü soruşan dostlar!.. Görün, necə böyük hekayətim var. 1968 iyul
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 88
Çixib öz yolundan kükrəməsin çay, Mən sənə aləmdə tapmamişam tay. Yenə də o, Günəş, yenə də o, Ay Sənin camalindan söz açirmi, de?! Bülbülü gülündən saldilar ayri, Solur xəzəllərin, bağlarin bari. Həmişə düşünüb sənin tək yari, Deyirəm, ayriliq tez qaçirmi, de?! Bir səni sevirəm, bir ana yurdu, Sevginin, həsrətin qaydasi budu. Məni silkələyən eşqinin odu Böyük kainata nur saçirmi, de?! 1968 iyul
Duyanda dünyani biz, Anam dedi: «Ay bala, Yaşayin qəlbi təmiz, Yar olun insanlara!». Analar hər övlada Belə dərs versə nə var?.. Yer kürəsi üstündə Min millət qardaş olar! 1968 iyul Yüklə 21,6 Mb. Dostları ilə paylaş:
|