124
LUİ BAZEN (1920-2011)
Lui Bazen 1920-ci ildə Fransanın Kan əyalətində dünyaya gəl-
mişdir. Paris Ali məktəbində (École Normale Supérieure de Paris)
təhsil almış, 1943-cü ildə buradan məzun olmuşdur. Fransız Siviliza-
siya və Dillər İnstitutunda çalışmağa başlamış, 1957-ci ildə professor
ünvanını almışdır. 1950-ci ildən etibarən Ali Tədqiqatların Tətbiqi
Məktəbinə (École Pratique des Hautes Études) rəhbərlik edən alim
1980-ci ildə isə Sorbon Universitetinin professoru adını almışdır. O,
1990-cı ilə – təqaüdə çıxana qədər burada çalışmışdır. Lui Bazen
2011-ci ildə dünyasını dəyişmişdir.
Lui Bazenin təqdim etdiyimiz bu məqaləsi «Discussion Etimologi-
que UAJ» (Ural-Altaische Jahrbucher, 31, 1964, s.277-283) məcmuə-
sində «Le Nom propre d’homme «Korkut» adı ilə dərc olunmuş və
Fikrət Türkmənin yayınlanmaqda olan «Dədə Qorqud kitabı» araşdır-
maları» (çevirənlər professor Fikrət Türkmən və Kamal Boz) kitabın-
dan götürülmüşdür.
«QORQUD» XÜSUSİ İSMİ ÜZƏRİNDƏ
ETİMOLOJİ MÜBAHİSƏ
«Türk xalqlarında əmr şəkilli (feilin əmr şəkli nəzərdə tu-
tulur – Q.Şəhriyar) insan adları» (Acta Orient. Hung., XV, 1-3,
1962) mövzusu üzərində materiallara söykənən və son dərəcə
yaxşı hazırlanmış yeni bir məqalədə L.Rasoni türklərdə əmr
şəkilli adların sıx istifadə olunduğunu açıq şəkildə göstərmiş, bu
adları topladığı uzun siyahısında kişi adı kimi Qorqud/Korkut da
göstərilmiş və bunu Qorqud – «erschvecken» (adı çəkilən məqa-
lə, s.240) əmr şəklində izah etmişdir. Bu izah bugünkü türklərin
dilçilikdəki izahına da uyğun gəlir. Təsadüfən qarşıma çıxan
başqa bir fərziyənin məni şübhələndirdiyi ana qədər mən də bu
fikirdə idim. S.F.Akabirov, Z.M.Maqrufov və A.T.Xonzaxano-
vun «Rusca-özbəkcə lüğət»inin (Özbəkistan Sovet Elmlər Aka-
demiyası, Moskova, 1959) 637a səhifəsində (eyni zamanda
s.638a) kur-kut (=qorqud) ifadəsinin «mal-mülk, sərvət, xəzinə,
125
hissə» mənalarına və ayrıca «atadan kalgan kur-kut: atadan
qalan sərvət» və yenə «kur-kut bulmak» (=kork-kut bolmak:
«toplamaq», zənginlik, pul, sərvət) ifadələrinə rast gəldim.
Qorqudun və xüsusilə də məşhur oğuzların müdrik şəxsi
olan Dədə Qorqudun, ya da Qorqud Atanın missiyası, görəsən,
«qorxutmaq» idi, yoxsa bir «müdriklik xəzinəsi» idi? Bu, bizə
maraqlı mübahisəyə vəsilə olacaq bir mənbə kimi göründü. Bu-
nu çox dəyərli polyak türkoloq Ananiy Zayonçkovskiyə (1903-
1970) hörmət və ehtiramla təqdim edirik.
Əvvəlcə tarixi hadisələrə nəzər salaq. L.Rasoni Qorqud adı
haqqında ən əski sənədin 1156-cı ilə aid olduğunu bildirir. Bura-
da Ravəndi (827-911) və əl-Bəndəri bir oğuz əmirindən bəhs
edirlər. XIV əsrin əvvəllərində Rəşidəddin ilk dəfə əfsanəvi
oğuz şairi Qorquddan söz açır. Bu şair Türkiyədə XVI əsrə aid
iki əlyazması ilə tanınan «Kitabi-Dədə Qorqud» qəhrəmanına
bənzəyir.
1482-ci ildə II Bəyazidin oğlu şahzadə Mehmet Qorqud bu
adı daşıyır. O da şairdir və 1512-ci ildə vəfat etmişdir. Qorqud,
eyni zamanda 1538-ci ildə Fülək Sancaq bəyinin də adıdır
(L.Rasonyi, Le.). Osmanlı İmperiyasının da hakimiyyəti illərin-
də mövcud olan bu ad bu gün müasir yazılışı ilə «Qorqud/Kor-
kut» şəklindədir; Türkiyədə geniş yayılmışdır və əfsanəvi Dədə
Qorqudun xatirəsini yaşadır. Diqqəti cəlb edən digər misallardan
biri də oğuzların məkanından kənarda yenə Rasonyinin bəhs et-
diyi Qorqud-Bay adlı qazaxdır.
Qorqud adının dəqiq mənasını araşdırmaq lazım olarsa, bu
əfsanəvi insanın obrazı XVI əsrdə yazıya alınan «Kitabi-Dədə
Qorqud»da olan çoxsaylı məlumatın işığı altında incələnməlidir.
Halbuki kitabın hələ ilk sətirlərində söyləyici Qorqud Atanın
təhsil görmədən bilgi sahibi olması və vəhy yolu ilə öyrənməsi
üzərində israrla durur: «Bu adam oğuzların böyük müdriki idi.
Nə söyləsə, reallaşırdı. Naməlum (qaranlıq) dünyadan xəbər ve-
rirdi. Uca Tanrı onun qəlbinə vəhy yolu ilə yetişirdi». Hamının
126
məsləhət aldığı müdrik və qeybdən xəbər verən şair kimi Qor-
qud Ata hər kəsin qorxduğu insandan çox «müdriklik xəzinəsi»
olaraq qəbul edilirdi. Onda əsla döyüşçü xarakteri müşahidə
edilmir. Ən pis rəqibinin belə öhtəsindən gəlməsi fiziki şiddət
göstərməsi ilə deyil, hər zaman zəkası və mənəvi gücü ilə realla-
şır. Məsələn, Dəli Qarcarla olan davasında (Bamsı Beyrək epi-
zodu) xüsusilə müdafiədə qalır, Qarcar onu təhdid edəndə belə
qaçmağa tərəddüt etmir. Qorqud Ata onsuz da silah daşımır, o,
ancaq Tanrıya yalvarır. Tanrı onun yalvarışlarını eşidərək təca-
vüzkarın qollarını havada sabitləşdirir və ya hiylə ilə qoruyur
(Qarcarı birə dolu bir qoyun tövləsinə aparır). «Kitab»ın əvvə-
lindən sonuna qədər Dədə(m) Qorqud bir qorxu mənbəyi kimi
deyil, zəka və təmiz ürəkli bir müdrik, ilahi ilhamla qidalanan və
dəyərli öyüdlər verən, söz söyləməkdə ustad olan bir şair kimi
görünür. Halbuki əlimizdəki mətn bizə insana fiziki və ruhi xa-
rakterinə uyğun olaraq advermə şəklindəki qədim türk və oğuz
ənənəsini daima xatırladır (ad-ko): Dəli Qarcarın adlandırılması
da belədir; kobudluğuna və ağılsızlığına uyğun olaraq «qatıla-
şan» adlandırılmışdır (M.Qaşğaridə «qarca» «qatılaşmaq» və
«dəli» mənalarındadır). Oğlanlara şəxsiyyətlərinə uyğun ad
verən Dədə Qorqudun öz ruhi xarakterinə uymayan «Urkut»
mənasını verən bir adı daşımasını başa düşmək o qədər də asan
olmayacaq.
Əksinə, «kor-kut»un (qor-qut – Q.Şəhriyar) özbək dilində
«zənginlik, sərvət» ifadəsinin, bizcə, etimoloji bir mənası var və
bu məna haqqında danışılan şairin qədim türk anlayışı ilə də uy-
ğun gəlir.
Bu ifadə zənginliyi və Tanrı lütfünü əks etdirən iki kəlimə-
nin «qor» və «qut»un yan-yana durması ilə əmələ gəlir (klassik
tip: ev-eşik).
İkinci kəlimə olan «kut» («qut» – Q.Şəhriyar) müxtəlif
formalarda qədim türk ad və ünvanlarına daxil olur (iduk-kut,
kutluğ, kut-bulmiş və s.) və burada diqqətə çarpan bir dini və
Dostları ilə paylaş: |