157
luğu) qonşusu idi. Oğuzlar haqqında həm çin və Bizans tarix-
çiləri, həm də türklərin qədim məzarüstü kitabələri bizə geniş
məlumat verir. VIII əsrdən qalan Orxon kitabələrində (bugünkü
Monqolustandadır) oğuzlar «doqquz oğuz» adlanır. Kitabələrdə
oğuzlar bəzən Türk xaqanlığının bir hissəsi, bəzən də onunla
döyüşən bir xalq kimi göstərilir.
IX əsrdə oğuzlar Altay dağları və Baykal gölü bölgəsindən
qərbə köç edərək Sır-Dəryanın sahillərinə yerləşmiş və X əsrdə öz
dövlətlərini qurmuşlar. Bu dövlətin sərhədləri Sır-Dərya sahilləri
boyunca qərbdə Xəzər dənizi, şimalda Aral gölünün dü-
zənliklərinədək uzanırdı. Oğuzların çoxunun köçəri həyata davam
edərək öz iqtisadiyyatlarını tənzimləyə çalışmalarına baxmayaraq,
bəziləri ərəb mənbələrində adı çəkilən Qaracuq (Fərab), Sığnaq və
Yaqbu adlandırılan və Oğuz xaqanının qışlaq kimi istifadə etdiyi
Yenikəndə bənzər şəhərlər salaraq oturaq həyatı qəbul etmişlər.
Oğuzların bu dövlətinin ən böyük hissəsi bugünkü Qazaxıstan
SSR, Özbəkistan SSR və Türkmənistan SSR-nin olduğu yerlərdir.
Qarluqlar, qıpçaqlar və peçeneklər də onların qonşuları idi.
X əsrin sonunda oğuzlar müsəlman bölgələrinə, yəni qərbə
daha çox köç etməyə başladılar. Böyük bir qismi qərbə doğru
peçenekləri təqib edərək Emba və Ural çaylarını keçib Qara-
dəniz sahillərindəki düzənliklərinə çatmışdır. Oğuzların bu boyu
türk salnamələrində «Törk» kimi göstərilir.
Oğuzların Orta Asiyada qalan qismi qıpçaqlar və digər köçə-
rilərin təzyiqi altında qərbə köç edərək bugünkü Türkmənistanın
Xəzər dənizi sahillərinə yetişmişlər. «Türkmən» adına ərəb mən-
bələrində X əsrin ikinci yarısından etibarən rast gəlinir. Hər nə
qədər bu termin əvvəllər islamı qəbul edən oğuzlar haqqında de-
yilirdisə də, digər tərəfdən qismən torpaqla məşğul olan və oturaq
həyat sürən oğuzlar üçün də istifadə olunurdu. Həm oğuz, həm də
türkmən eyni mənalı sözlərdir. «Türkmən» adı «oğuz»a nisbətən
daha yenidir və islamı qəbul etdikdən sonra meydana çıxmışdır.
158
XI əsrdə Qərbi Asiya oğuzları, ya da türkmənləri inkişaf et-
miş ölkələrə, hətta Aralıq dənizinə qədər gedib çıxmışlar. Bu əs-
rin birinci yarısında islamlaşan oğuzların bir qismi Səlcuqi hökm-
darlarının rəhbərliyi altında İranı, Cənubi Qafqazı və Kiçik Asiya-
nın, demək olar ki, hamısını fəth edə bilən güclər yaratmışlar.
Səlcuqilər Suriya, Mesopotamya və Yəməni ələ keçirmişlər.
Səlcuqi hökmdarlığı monqol istilası nəticəsində süquta uğ-
ramışdı (1225-1258). Ön Asiyadakı monqol hökmranlığının
zəifləməsi ilə Cənubi Qafqaz və Kiçik Asiyada yerləşən köçəri
oğuz boyları XIV əsrin əvvəllərində Ağqoyunlu və Qaraqoyunlu
adlı türkmən birliklərini qurmuşlar. Ağqoyunlu birliyinə rəhbər-
lik edən sülalənin də adı Bayındır boyu idi. XIV əsrdə bu güclü
oğuz qrupunun mərkəzi Dəclənin yuxarı qismində yerləşən
Amid (Diyarbəkir) şəhəridir. O dövrə aid Bizans mənbələri Ağ-
qoyunlu türkmənlərini Amitoid adlandırırlar.
Qaraqoyunlu birliyinin mərkəzi Van gölü şimalda Ermənistan
yaylaqlarında yerləşir. 1389-cu və 1467-ci illərdə bu iki birlik ara-
sında çıxan döyüşlər Ağqoyunluların qalibiyyəti ilə nəticələnmiş-
dir. Ağqoyunlu dövləti XV əsrin ortasında Bayındır sülaləsindən
gələn Uzun Həsənin zamanında ən parlaq dövrünü yaşamışdır.
Dövlətin sərhədləri Cənubi Azərbaycan, Ermənistan, Şərqi Anado-
lu, Diyarbəkir, Mesopotamya və Şimal-qərbi İranı əhatə edir.
Paytaxtı Təbrizdir (1468-1501). Bu dövlətin gücü şəhərlər və kənd-
lərdə yaşayan əhalidə yox, əksəriyyəti köçəri olan türkmənlərdə idi.
XVI əsrin əvvəllərində Ağqoyunlu dövləti Osmanlı türkləri və İran
Səfəviləri tərəfindən məğlubiyyətə uğradıldı. 1502-ci ildə Şah
İsmayılın Uzun Həsənin nəvəsi Əlvəndi məğlub etməsi nəticəsində
1508-ci ildə Səfəvilər Ağqoyunlu dövlətini ələ keçirdi.
Oğuzların 12-si sağ qanad, 12-si sol qanad olmaqla 24 boyu
var (İç və Daş oğuzlar). «Dədə Qorqud kitabı»nda da bu boy-
ların sayı 24-dür. «Kitab»da məşhur oğuz boylarından bəhs edi-
lir. Başda da Kiçik Asiyada Osmanlı dövlətini quran Qayı boyu-
dur. Bayındır boyu da oğuzların dövlət təşkilatında əhəmiyyətli
159
rol oynayır: Ağqoyunlu dövlətində güclü xanədan quran Bayın-
dır «Kitab»da da oğuz torpaqlarının xaqanı olaraq göstərilir.
Oğuz dastanının ən önəmli qəhrəmanlarından biri olan Qorqud
bayat boyundandır. Orta əsr türk divan ədəbiyyatının ən böyük
dühalarından biri olan XVI əsrin məşhur şairi Füzuli də bu
boydandır. Xüsusilə Salur boyu oğuz xalq yaradıcılığında özü-
nəməxsus yerlərdən birini tutur. «Kitab»da da Salur Qazan oğuz-
ların çox önəmli cəngavəri kimi göstərilir. Digər oğuz boylarının
böyük bir hissəsi Anadoluda və Azərbaycanda yaşayır.
Oğuz boyları Kiçik Asiyaya gəldikləri zaman onların artıq
müxtəlif şeir ənənələri mövcud idi. Şifahi ənənənin ən erkən
növlərindən olan xalq şeirləri əsrlərlə boydan boya, nəsildən-
nəsilə ötürülür. Ozanların göstərdikləri yaradıcı səyləri ilə bül-
lurlaşan qəhrəmanlıq dastanları və ağıların yanğılarına əski türk
Orxon-Yenisey kitabələrində rast gəlinir. Şübhəsiz ki, XI-XII
əsrlərdə oğuzların bir hissəsi Kiçik Asiyaya müxtəlif növ şeir
ənənələrindən bir parçanı da gətirmişdir. Kiçik Asiyalı türklərdə
türkülərlə yanaşı, ozanlar tərəfindən oğuz qəhrəmanları və süla-
lələrinin şərəfinə söylənən qəhrəmanlıq şeirləri mövcuddur. «Də-
də Qorqud kitabı»nda olan şeirlər bunun bariz nümunələridir.
Oğuz boylarının həyatları ilə bağlı əfsanə və tarixi hekayə-
lərini yaşadan dastanların müxtəlif şəkilləri Oğuznamə adı altın-
da toplanmışdır. Daha geniş mənada oğuznamələr oğuzların mi-
fik ataları olan Oğuz xan dövründən gələn çoxəsrlik mənəvi mi-
rasını (rəvayətlər, ənənələr kimi) təmsil edir. «Dədə Qorqud
kitabı»nın bəzi hissələri oğuznamə adlandırılır.
Epik ənənənin davamlılığı sayəsində oğuz qəhrəmanları və
söyləyici Qorqudun adı ətrafında inkişaf edən müxtəlif ölçülü
laylar birlikdə bir bütünü əmələ gətirir. Həqiqi mənada bütün
xalq dastanları kimi bu dastan da çoxlu sayda insanın səyləri ilə
uzun əsrlər boyunca yaranmışdır. Əlbəttə ki, bir çox ozan bu
dastanları öz tərzinə görə söyləmişdir. Dastanın bölümlərinin
1
1
Müəllifin üslubuna xələl gəətirməmək üçün bu ifadəni olduğu kimi
Dostları ilə paylaş: |