Gizli sırlar Öğretisi
Yüklə 4,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- IV. BÖLÜM CENNETTEN KOVULUŞ
- BÜYÜK SIR, BÜYÜK BULMACA
- Grek Geleneği’ne göre
- Mısır Geleneği’nde ise
- Musevi ve Hristiyan Gelenekleri’nde de buna benzer fikirlerle karşılaşmaktayız
- Roma gelenekleri
- Müslümanlar’da da başlangıçların mükemmelliyetine rastlıyoruz
IV. BÖLÜM CENNETTEN KOVULUŞ “…Ve henüz yerde bir kır fidanı yoktu. Ve bir kır otu henüz bitmemişti. Rab Allah yerin üzerine yağmur yağdırmamıştı. Ve toprağı işlemek için adam yoktu. Ve yerden buğu yükseldi. Ve bütün toprağın yüzünü suladı. Ve Rab Allah yerin toprağından Adamı yaptı. Ve onun burnuna hayat nefesini üfledi. Ve adam yaşayan can oldu. Ve Rab Allah şarka doğru Aden’de bir bahçe dikti. Ve yaptığı adamı oraya koydu. Ve Rab Allah görünüşü güzel ve yenilmesi iyi olan her ağacı ve bahçenin ortasında ‘Hayat Ağacı’nı ve ‘İyilik ve Kötülük Bilgisi Ağacı’nı yerden bitirdi. Ve bahçeyi sulamak için Aden’den bir ırmak çıkardı dört kola ayırdı. Bahçenin her ağacından istediğin gibi ye, fakat ‘İyilik ve Kötülük Bilgisi Ağacı’ndan yemeyeceksin. Çünkü onu yediğin günde mutlaka ölürsün…” (Tevrat’ın II. Bab, 5.-17. Ayetler’i) İşte sembollerle dolu bir anlatımın sergilendiği Tevrat’tan küçük bir alıntı… İçindeki sırların çözümüne girmeden önce aynı temayı anlatan bir başka metne göz atalım: “… Bir ağacın meyvesiyle beslenen bir topluluk vardı. Ağacın bir tarafındaki meyveyi yiyorlar, diğer tarafındakileri ağızlarına almıyorlardı. ‘Erlik’ bunun sebebini sordu. İnsanlar da ona cevap verdiler: ‘Tanrı bize bu dört dalın meyvesini yemeyi yasak etti. Güneşin doğduğu yanda bulunan beş dalın meyvelerinden yemeyi buyurdu. Yılan ile köpeğe bu ağacın dört dalından yemek isteyenleri bırakma diye emretti. Bundan sonra Tanrı göğe çıktı. Beş dalın meyveleri bizim aşımız oldu.’ dediler. Erlik bunları duyduktan sonra, Tanrı yalan söylemiş. Siz bu dört dalın meyvelerinden de yiyiniz dedi. Sonunda Törüngey ile karısını kandırıp yasak meyvelerden onlara yedirdi. O anda her ikisinin de ‘tüyleri’ dökülüverdi. Derken Tanrı geldi. Törüngey’e şöyle dedi: Beni dinlemedin ve şeytanın sözüne kandın. Onun sözüne kananlar onun ülkesinde yaşayacaklar, benim ‘nurum’dan mahrum olacaklar, karanlık dünyada bulunacaklardır.” (Altay Efsanesi’nde Yerin Yaradılışı Bölümünden) İnsanlığın kökeni denildiğinde, hep bir cennetten kovuluş mizanseniyle karşılaşırız. Bu, dinlerde böyle olduğu gibi, mitolojilerdeki anlatımlarda da böyledir. Tüm eski yazıtlar insanın kökenini cennete bağlar. Niçin cehennem değil de, cennettir acaba insanlığın kökeni… En büyük sırlardan biri, belki de burada yatmaktaydı… BÜYÜK SIR, BÜYÜK BULMACA İşte ilk bulmaca ve bulmacanın ilk ip uçları…. Yukarıda size aktarmış olduğum dinsel ve mitolojik metinlerde, insanın kökeninin cennete bağlandığı görülmektedir. Cennet sembolüyle bir mükemmelliyet ortamı kastedildiği dikkate alınırsa, konunun daha hemen başında, mükemmelliyetin başlangıçta olduğu meselesiyle karşı karşıya kaldığımızı görürüz. Peki mükemmelliyetin başlangıçta olması ne anlama gelir? Bunu biraz açmamız gerekecek… Adem’le sembolize edilen başlangıç, hangi devrin başlangıcıydı? Bunu daha iyi ortaya koyabilmek için dünyanın ezoterik geçmişine çok kısa olarak bir göz atalım ve böylelikle insanlığın nereden gelip, nereye gitmekte olduğunu daha iyi gözler önüne sermeye çalışalım… Mükemmelliyetin başlangıçta olduğu hayli yaygın ve hayli eski köklü bir anlayışın ifadesi olarak inisiyatik öğretilerdeki ezoterik çalışmalarda karşımıza çıkmaktadır. Bununla beraber, yine çok yaygın olmak üzere, kaybedilen “Altın Devrin” yeniden yaşanacağına dair de, bütün geleneklerde atıflar mevcuttur: Grek Geleneği’ne göre: Altın Çağ bir nevi cennet hayatıydı. İnsanlar uzun yaşarlar ve hiç ihtiyarlamazlardı. Mevcudiyetleri de Tanrı’nınkine benzerdi. Zamanla insanlığın aşamalı olarak aşağı inişinin başlamış olduğu söylenir. Mısır Geleneği’nde ise: İnsanların tanrılarla birlikte yaşadıkları dönemlerden bahsedilir. Hint Gelenekleri: İnsanlığın zaman içinde yavaş yavaş aşağı inmekte olduğunu ve her geçen asırla birlikte insanlığın biraz daha mükemmelliyetten uzaklaştırmakta olduğunu söyler. Hint ezoterizmi bunu envolüsyon ve evolüsyon yani aşağı iniş ve sonra tekrar yukarı çıkış olarak dile getirmiştir. İnsanlık önce Altın Çağı yaşamış sonra zaman içinde aşağı inerek Demir Çağı’na kadar ulaşmıştır. Demir Çağı’na Hint gelenekleri Kali - Yuga adını vermişlerdir. Musevi ve Hristiyan Gelenekleri’nde de buna benzer fikirlerle karşılaşmaktayız: Büyük tufandan sonraki kozmos, yine Tanrı’nın, zamanın başlangıcında yarattığı kozmosun aynı olacak. Temizlenmiş, tasfiye edilmiş, ıslah ve ihya suretiyle yenilenmiş ve ilk günlerin mükemmelliyeti iade edilmiş olarak sona ulaşılacak… Roma gelenekleri: Saturnalia Bayramı’ndan söz eder: Bu bayramlarda ışıklar söndürülür ve yeniden yakılırdı. Daha sonraları yeni yıl kutlamalarına dönen bu bayramlar yine aynı tema üzerine kurulmuştu. Peki mükemmelliyetten uzaklaşılış niçin kutlanmaktaydı? Çünkü uzaklaşıldıkça yeniden yeni bir mükemmelliyete doğru da aynı zamanda yaklaşılmakta olduğu bilindiği için, her geçen zaman bu kavuşmayı da beraberinde getirmekteydi. İşte kutlanan da buydu… Mükemmelliyet yeniden kavuşmaya doğru gidildiğini göstermek içinde ışıklar söndürülüp yeniden yakılırdı. Yani karanlıklardan aydınlığa geçişin bir sembolü olarak… Müslümanlar’da da başlangıçların mükemmelliyetine rastlıyoruz: Adem ile Havva cennetten yani mükemmelliyeti ifade eden bir ortamdan kovulmamışlar mıydı? Örnekleri çoğaltmak mümkün. Kısaca toparlayacak olursak; hemen hemen tüm toplumların geleneksel bilgilerinde, mükemmelliyetin başlangıçta olduğu, sembollerle çeşitli mizansenler içinde dile getirildiğini söyleyebiliriz. Yüklə 4,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|