313
(naturfəlsəfə, riyaziyyat və metafizika) belə mücərrədləşmənin
müxtəlif pillələrinin köməyi ilə yaranır.
Naturfəlsəfə maddi şeyləri, məsələn, ağacları, atları və stolları
öyrənir. Biz onlarda onların formasını və ya mahiyyətini öyrənirik,
yəni, onlarda o şeyi öyrənirik ki, o, onları ağac, at və ya stol edir, biz
onlarda o şeyi öyrənmirik ki, o, onları ayrıca ağac, ayrıca at və ya
ayrıca stol edir. Başqa sözlə, biz onu axtarırıq ki, bu, onları
differensiasiya edir, yəni biz materiyadan o ölçüdə mücərrədləşirik ki,
o, bu ölçü daxilində differensiasiya edir. Amma biz materiyadan o
ölçüdə mücərrədləşmirik ki, o, şeyi bu ölçü daxilində hissi olaraq
qavranılan edir. Elə buna görə də, naturfəlsəfə hissi şeylərin necə
olduqlarını
məhz
onlara
münasibətdə
öyrənməyə
çalışır.
Naturfəlsəfədə biz materiyadan hissi qavrayışı mümkün edən amil
olaraq deyil, fərqləndirmə prinsipi olaraq mücərrədləşirik. Biz şeylərin
mahiyyətini o aspektdə axtarmırıq ki, bu aspektdə onlar ayrıca və
müxtəlifdirlər. Biz şeylərin mahiyyətini o aspektdə axtarırıq ki, bu
aspektdə şeylər hissi olaraq qavranılandır.
Riyaziyyatda biz materiyadan həm differensiasiya edici amil
kimi, həm də hissi qavrayışı mümkün edən amil kimi
mücərrədləşəcəyik. Riyaziyyatçı şeyləri yalnız onların çoxluğu,
miqdarı və ölçüsü baxımından öyrənir. Bu halda o, bu atın
differensiasiya edici amilindən və onu qavranılan şeyə çevirən
aspektlərdən mücərrədləşir. Riyaziyyatçını bu tərəflər maraqlandırmır.
O, yalnız xalis kəmiyyət çoxluqları və münasibətləri ilə məşğuldur.
Metafizikada biz abstraksiyanın üçüncü və ən ifrat dərəcəsini
tapırıq. Biz burada da həmçinin sadə, hislərlə qavranılan şeylərdən
başlayırıq. Amma burada biz yalnız fərdiləşdirən və hislərlə
qavranılan aspektlərdən deyil, həm də kəmiyyət atributlarından
mücərrədləşirik. Metafizika üçün şeyin esse-si, onun varlığı, onun nə
olması, bundan başqa, esse ilə bağlı olan əsas formalar, yəni,
kateqoriyalar maraq kəsb edir.
Fomaya görə, nəzəri elmin üç tipi - naturfəlsəfə, riyaziyyat və
metafizika – belə yaranır. Bu elmlərin obyektləri hisslərlə qavranılan
ayrıca şeylərdən mücərrədləşmənin köməyi ilə formalaşır. Deməli,
nəzəri elmlər müstəqil olaraq mövcud olan yaratıqlar və ya ideyalar
şəklindəki obyektlərə malik deyillər. Nəzəri elmlərin obyektləri maddi
şeylərdə mövcuddur.
Beləliklə, tomist epistemologiya və elmlər barədə təlim
Fomanın hissi qavrayışa oriyentasiyası ilə və onun mötədil konseptual
realizmi ilə (universaliyalar barədə mübahisədə bir mövqe olaraq)
bağlıdır.
314
Antropologiya və əxlaqi fəlsəfə
Tomist antropologiya və əxlaqi fəlsəfə, ontologiyaya və
epistemologiyaya oxşar olaraq, aristotelizmin güclü təsiri altındadır.
Neoplatonist ənənənin (məsələn, Avqustinin) əksinə olaraq Foma belə
güman etmişdir ki, dünyəvi və ictimai həyat da həmçinin, bədən və
onun funksiyaları kimi təbii və prinsipial pozitiv əhəmiyyətə malikdir.
Teoloji olaraq bu, o deməkdir ki, onlar Tanrının yaratdıqları olaraq
nəzərdən keçirilirlər. Foma belə hesab edir ki, insanlar xristian
Vəhyindən və inamdan asılı olmayaraq yaratıqların mühüm
aspektlərini dərk edə bilərlər. Eləcə də o, belə hesab edir ki, qeyri-
xristianlar da cəmiyyətdə fəzilətli həyat sürə bilərlər və insan
həyatının etik normaları barədə vacib bilikləri əldə edə bilərlər. Axı
Varlıq Tanrı tərəfindən yaradılmışdır və insanlar Məsihə qədər də
idraki qabiliyyətə malik idilər.
İnsanlar onlara xas olan təbii işığa (lumen naturale)
malikdirlər. Bundan da daha çox deyilsə, onlar hətta Məsih sözünü
tanımadan və xristian təlimini bilmədən də zəkalı və sosial həyatı
yaşamaq qabiliyyətindədirlər.
Foma Avqustinin insana münasibətdə volyuntarist və
pessimistik nöqteyi-nəzərini bölüşmür
138
.
Onun mövqeyini daha təfsilatı ilə nəzərdən keçirək.
Belə ki, Foma əhəmiyyətli dərəcədə Aristotelə əsaslanır və
buna görə də, onun insan və həyat tərzi barədə təliminin bir çox
mühüm aspektləri sadəcə olaraq xristian və ya bibliya
komponentlərini özünə ehtiva etməyən fəlsəfi nəzəriyyədir. Dünyəvi
müdrikliyin və xristian inamın bu nisbi ikiləşməsi diqqətdən yayınma
deyildir, əksinə olaraq, fəlsəfənin və dinin, dünyəvi biliyin və xristian
inamının münasibətlərinin tomist anlamını formalaşdırır.
Tomist əxlaqi fəlsəfədə əsas olan odur ki, insan müxtəlif
üsullarla reallaşdırıla bilən qabiliyyətlərə (potensiallıqlara) malikdir.
O əməllər nəcabətli hesab edilə bilər ki, onlar spesifik insani
138
Əgər insan "təbii işığa/zəkaya" (lumen naturale) malikdirsə, onda
insanların özləri, (bizim necə yaşamalı olduğumuz barədə Tanrı biliyinə
unikal çıxışı olan xristianlardan heç bir təlimat almadan) əxlaqi həyatı necə
yaşamaq lazım gəldiyi və öz cəmiyyətlərini necə təşkil etməli olduqlarını
müəyyənləşdirmək qabiliyyətinə malikdirlər. İnsanlar Məsihin sözləri və
əməlləri ilə yetişən Tanrı sözünü bilib-bilmədiklərindən asılı olmayaraq nəyin
əxlaqi olaraq (və metafizik olaraq) düzgün olduğunu bilə bilərlər. Əgər buna
əlavə olunsa ki, insan öz təbiəti etibarı ilə sosialdır, onda biz həmçinin deyə
bilərik ki, bizə, insanlara əxlaqi tərzdə yaşamaq üçün heç bir xristian (və ya
kilsə) öyüdünə zərurət yoxdur.