42
alqışlara ehtiyacı yoxdur, çünki istedad boş alqış hesabına yaranmır,
ilham və istedad yaradıcının təbiətindədir. Yaradıcı başqalarının
zövqünə, sadəcə olaraq, qul olmamalıdır.
Bizanslıların Böyük Vasili adlandırdıqları mütəfəkkirin
mövqeyi isə daha kəskin idi: Qədim yunan incəsənəti qədim yunanları
təmiz əxlaqlı etmədi, əksinə korladı. İncəsənətə çox meyl göstərən
insan, bir qayda olaraq, təkəbbürlüdür, inadcıl və dinsizdir.
Göründüyü kimi Böyük Vasilinin ümumiyyətlə düşüncə tərzi
artıq neoplatonizmə ziddir. Neoplatonizmin banisi olan Plotin
incəsənətə isti münasibət göstərirdi. Böyük Vasilidə isə bunun əksini
müşahidə edirik. Əgər neoplatonizmi bir din, bir dünyagörüş hesab
etmək olarsa, bu, daha çox aristokratik dünyagörüş idi. Böyük Vasilidə
mütləqləşdirilən din isə necə deyərlər rəiyyətsayağı din idi. Bu fikir
konkretləşdirilə də bilər. Aristokratik dəyərlər sistemində ləyaqət
adlandırılan xüsusiyyət rəiyyətsayağı dəyərlər sistemində çox zaman
təkəbbür adlandırılır. Aristokratik dəyərlər sisteminin qətiyyət kimi
qiymətləndirdiyini rəiyyətsayağı dəyərlər sistemi çox zaman inadcıllıq
kimi qiymətləndirir. Aristokratik düşüncə sahibinin dünyanın ilahi
mahiyyətini öz içərisində görməsini isə rəiyyətsayağı ruh sahibi
dinsizlik kimi dəyərləndirir. Bütün bu rəiyyətsayağı dəyərlərin daşıyıcısı
olan Vasili o zaman Bizans elitası tərəfindən Böyük adlandırılmışdı. Bu,
həm də onun ifadəsi idi ki, o zamanın Bizans elitası artıq aristokratik
ruh daşıyıcısı deyildi, rəiyyətsayağı ruh daşıyıcısı idi. Bunun nə kimi
siyasi nəticələr verdiyi məsələsinə bir qədər sonra qayıdacağıq.
İndi isə qədim yunan fəlsəfəsi üzrə bir sıra ümumiləşdirmələri
aparaq. Qədim yunan fəlsəfəsinin tarixi prosesində alleqorik
kosmosentrizm, Losevin dahiyanəliklə sezdiyi kimi, anlayan
kosmosentrizmə təkamül etdi. Qədim təfəkkür əsatirlərdən başlayır,
dünyanı onların vasitəsi ilə izah edir, onların rasionallaşdırılması ilə
isə başa çatır. Obrazlar üzərində qurulmuş əsatirlərdən məntiq
üzərində qurulmuş əsatirlərə doğru götürülmüş istiqamət bu
təfəkkürün əsas qayəsini təşkil edir.
Amma bu istiqamət qədim yunan fəlsəfəsinin, əlbəttə ki, heç də
hamısı deyildi. Qədim yunan fəlsəfəsi yuxarıda bu və ya digər şəkildə
vurğulandığı kimi üç istiqamətdə inkişaf etmiş və uyğun olaraq, üç
sonluğa malik olmuşdur. Birinci və ilkin olaraq yaranan istiqamət
deterministik istiqamətdir. Determinizm üçün dünyagörüş zəminini
materializm təşkil edir. Bu istiqamət, həmçinin praqmatizm,
utilitarizm kimi də səciyyələndirilə bilər. Deterministik istiqamət öz
başlanğıcını Falesdən götürür, Anaksimandr, Anaksimen, Pifaqor,
Empedokl, Demokrit, sofistlər, Aristotel fəlsəfi fikri üzrə inkişaf edir,
Epikürdə və epikürçülükdə isə öz inkişafını başa çatdırır. İkinci
43
istiqamət transsendental istiqamətdir. Bu istiqamət öz başlanğıcını
Ksenofandan götürür, Parmenid, Zenon, Sokrat və kiniklərdən keçərək
xristianlıqda tamamlanır. Üçüncü istiqamət kosmosentrik istiqamətdir.
Bu istiqamət Heraklit - Anaksaqor - Platon - stoisizm xətti üzrə inkişaf
etmiş və neoplatonizmdə tamamlanmışdır.
Determinizm prinsipinə istinad edən birinci istiqamət daha çox
şəhərli təfəkkürünü rasionallaşdırdı. Transsendentalizm prinsipinə
istinad edən ikinci istiqamət daha çox kəndli təfəkkürünü və
kosmosentrizm prinsipinə istinad edən üçüncü istiqamət isə daha çox
zadəgan təfəkkürünü rasionallaşdırdı.
2. Hind fəlsəfəsi
Hindlilər
öz
ölkələrini
Bharatavarşa
adlandırırlar.
Bharatavarşa hind dilindən tərcümədə
Bharata övladlarının vətəni
mənasını verir. Bharata Hindistanın əfsanəvi hökmdarı olmuşdur.
Müsəlmanların Hindistanda məskunlaşması ilə əlaqədar bu ölkənin
müsəlman olmayan, yad bir dinə məxsus olan əhalisi fars təbiri ilə
hindu, ölkənin özü isə
Hindistan, yəni
hindular
*****
ölkəsi
adlandırıldı. Bu ad sonradan bütün dünyaya yayıldı. Tarixin sonrakı
inkişafında bu xalqın dini də elə həmin zəmində çayın adı ilə hinduizm
adlandırıldı. Lakin hinduizm bütövlükdə hind təfəkkürünün deyil, hind
təfəkkürü ifadəçilərindən yalnız bir qisminin adı oldu. Xalq və ölkə
isə bütövlükdə ölkə ərazisindən axan, hindlilərin özlərinin Sindhu,
farsların isə Hindu adlandırdıqları çayın adı ilə tanındı.
Hind çayı Hindistanın təkcə adlandırılmasında deyil, həmçinin
bütün həyat tərzinin və təfəkkür üslubunun formalaşmasında mühüm
əhəmiyyətə malik olmuşdur. Lakin hind çayı hind təfəkkürünün və
hind fəlsəfəsinin müəyyənləşməsində mühüm rol oynayan təbii
şəraitin yalnız tərkib hissəsi idi.
Hind təfəkkürünü və dünya anlama üslubunu müəyyənləşdirən
ikinci bir təbii mənbə Qanq çayıdır. Qədim hind sivilizasiyası bu iki
çayın vadilərində yaranmışdır. Bizim eradan əvvəl III minillik - II
minilliyin ortalarında Qanq çayı hövzəsində yaradılmış bir çox rəqqas
və rəqqasə fiqurları indiyə qədər saxlanılmaqdadır.
Hind təfəkkürünün formalaşmasında mühüm rol oynayan
üçüncü təbii amil isə ölkənin quru sərhədlərini müəyyənləşdirən dağ
silsilələridir: şimali-qərbdə İran yaylası, şimali-şərqdə Birma dağları
və əlbəttə ki, şimalda zirvələri təmiz və ağappaq qar olan və elə qar
mənasını da verən əzəmətli Himalay dağları.