205
İsgəndər hakimiyyətə gəldikdən sonra Aristotel Afinaya köçdü
və öz məktəbini – Likeyi - yaratdı (b.e.ə. 335-ci ildə)
79
. Likey, 860
ildən daha çox bir müddət ərzində, yəni indinin demək olar ki,
istənilən müasir universitetdən daha uzun bir müddət ərzində mövcud
olmuşdu. Aristotel Likeydə kitabxana və ilk təbii tarix muzeyi
yaratmışdı, bu muzeydə bütün Yunanıstandan gətirilmiş heyvanlar
vardı. Likeydə ən müxtəlif tədqiqatlar aparılırdı. Çox zaman onların
təşkili üçün qruplar yaradılırdı. Məsələn, Aristotel öz gənc
dinləyicilərinin köməyi ilə yunan polislərində mövcud olan 158
müxtəlif idarəetmə formalarının təsvirini sistemləşdirmişdir. Lakin,
təəssüf ki, bu nəhəng əsərdən yalnız Afinanın konstitusion inkişaf
tarixinə həsr olunmuş bir hissə saxlanılmışdır. Analoji olaraq böyük
məcmuələrin və elmi sorğu kitablarının hazırlanması və nəşri üzrə də
iş aparılmışdır. Likeydə oxunan kurslar müxtəlif bilik sahələrinə -
fəlsəfəyə, tarixə, mülki hüquqa, təbiətşünaslığa (biologiyaya),
ritorikaya, ədəbiyyata və poeziya sənətinə - aid idi. Aristotelin
saxlanılmış əsərlərinin elə əksəriyyəti də, yəqin ki, onun
mühazirələrindən qeydlərdir.
323-cü ildə İsgəndərin ölümündən sonra afinalılar Aristotelin
də Makedoniyadan olmasını xatırladılar. O, şəhəri tərk etməyə məcbur
oldu və bir il sonra, 62 yaşında ikən vəfat etdi.
Əsərləri. Onun bir çox əsərlərinin itirilməsinə baxmayaraq,
onların bir çoxu da saxlanılmışdır. Aristotelin əsərləri əsasən onun
şagirdləri tərəfindən yazıya alınmışdır. Orta əsrlərin sonunda (1200-
cü ildən sonra) Aristotelin əsərləri Avropanın müxtəlif təhsil
mərkəzlərində tədris olunmaq üçün bir material olaraq qaydaya
salınmış və sistemləşdirilmişdir. Lakin Aristotelin özü axtaran filosof
idi, istənilən suala cavab verə bilən qapalı və bitkin təfəkkür sistemini
yaradan bir insan deyildi.
Onun ən mühüm əsərləri Metafizika, Fizika, məntiqi və
epistemoloji tədqiqatların yığımından ibarət olan Orqanon, etikanın,
siyasi nəzəriyyənin müxtəlif təsvirləri, poeziya və ritorika barədə
əsərlər idi. Aristotelin əsərləri ilk yunan filosofları haqqında
məlumatların mənbəyi kimi də maraq kəsb edir.
İdeya və ya substansiya - Platon və Aristotel
Platon və Aristotel güman edirdilər ki, insan yalnız cəmiyyət
içərisində ləyaqətli həyat sürə bilər. Bu halda cəmiyyət termini altında
isə onlar yunan şəhər-dövlətini başa düşürdülər. Lakin rasionalist və
79
Lusee və ya litseylə - fransız ümumtəhsil məktəbi ilə müqayisə edin.
206
həm də idealist olan Platonla tənqidi rasionalist olan Aristotel
arasındakı fərq özünü onların cəmiyyətə baxışlarında göstərir. Platon
ona müasir olan cəmiyyəti zəkanın tələbləri nöqteyi-nəzərindən
tənqidə məruz qoyur və cəmiyyəti ideal tələblərə uyğunlaşdırma
vəzifələri baxımından da siyasəti nəzərdən keçirir. Aristotel isə, əksinə
olaraq, dövlətin artıq mövcud olan formalarından çıxış edir və zəkanı
klassifikasiya vasitəsi kimi, təsnifat vasitəsi kimi, gerçəklikdə mövcud
olanın qiymətləndirilmə vasitəsi kimi nəzərdən keçirir. Başqa sözlə,
Platon mövcud olan nizamla müqayisədə keyfiyyət etibarı ilə nəsə
yeni olana meylli olduğu halda, Aristotel artıq mövcud olanların
içərisində ən yaxşısını axtarır. Aristotelin mövqeyi o mənada daha
realistikdir ki, o, öz zəmanəsinin şəhər-dövlətlərində mövcud olan
siyasi şəraitə daha artıq bir dərəcədə cavab verir.
Platonun və Aristotelin oxşar xarakteristikası, əlbəttə ki,
şərtidir. Lakin bu xarakteristika onların xalis siyasi və fəlsəfi
nəzəriyyələrində müəyyən fərqlərin fiksasiya olunmasına yardım edir.
Buna diqqət yetirərkən o barədə də unutmaq olmaz ki, onlar bir çox
ümumi əlamətlərə də malik idilər. Platonizm və aristotelizm arasında
keçidi səciyyələndirən əlaqə, varislik isə onun sayəsində mövcuddur
ki, Aristotel Platona etiraz edir, yəni Aristotel, Platon təlimi əleyhinə
əsaslandırılmış arqumentləri irəli sürərkən yeni dünyagörüşü elə
həmin anda təklif etmir. Əgər belə bir sual qoyulsa ki, onlardan
hansının mövqeyi daha düzgün idi, onda demək olar ki, Aristotel
Platonun sanki tənqidi davamı idi. Məsələn, Aristotel (eləcə də
Platon!) ideyalar haqqında Platona aid edilən təlimi tənqid edir.
Bu halda Aristotel təxminən belə arqumentlərdən istifadə edir.
Əgər yaşıl ideyası bütün yaşıl şeylərin malik olduğu ümumidirsə, onda
demək olar ki, yaşıl ideyasının özü yaşıldır. Amma bu halda yaşıl
ideyası özünə eyni zamanda özünü də ehtiva edir. Biz soruşa bilərik,
nəsə bir üçüncü mövcuddurmu ki, həm yaşıl ideyası üçün, həm də
ayrıca yaşıl şeylər üçün ümumi olmuş olsun. Üçüncüyə münasibətdə
də eyni sualı vermək olar və i.a. "Üçüncü insan haqqında" adlanan
arqumentin məğzi məhz bundadır. Əgər desək ki, yaşıl ideyası yaşıl
deyildir, onda belə mülahizəyə məna vermək çətindir ki, o, bütün yaşıl
şeylərin malik olduğu ümumidir.
Platonun özü də ideyalar haqqında təlimin əleyhinə oxşar
arqumentləri irəli sürmüşdür (Parmenid, 130a-136a). Bu, o
deməkdirmi ki, həm Platon və həm də Aristotel ideyalar haqqında
təlimi təkzib edirlər? Onlar öz tənqidlərindən eynimi nəticəni
çıxarmışlar? İdeyaları, Aristotel, görünür ki, hissi şeylərin oxşar
xassələrinin induksiya yolu ilə ümumiləşdirilməsi nəticəsində alınan
ümumi anlayışlar kimi nəzərdən keçirmişdir. Məsələn, yaşıl ideyası