73
h
ərəkatı bolşeviklərin təbliğatının daha kəsərli olmağında böyük rol oynadı.
Ankara m
əhz Denikini özünə ən təhlükəli rəqib kimi qiymətləndirərək Azərbaycan
hökum
ətini buna inandırmaq üçün öz nümayəndələrini Bakıya göndərmişdi.
Ə.Qarayevin dediyinə görə Ankara hökuməti Azərbaycana silah vermək
təklifini
ir
əli sürdüsə də, Azərbaycan hökuməti Tomson başda olmaqla ingilis
komandanlığından çəkinərək bu təklifdən imtina etdi. Türkiyəyə meylli
Az
ərbaycan ziyalılarının kommunistlərə müsbət meyli də bu zəmində formalaşırdı.
Az
ərbaycanda olan türk zabitləri də Türkiyəyə ikili münasibəti görərək
kommunistl
ərə meyl edirdilər (117, s.59-60, 88). Ə.Qarayevin yazdığına görə,
h
ətta ittihadçılar da türk xalqlarının inkişafını və panislamizmin mütəşəkkilliyini
bolşevizmdə görür (117, s.91), öz qurultaylarında müsavat əleyhinə və
bolşeviklərin tərəfini saxlayan şüarlar səsləndirirdilər (117, s.100).
Mikoyan xatir
ələrində qeyd
edirdi ki, Bakıda bolşeviklər 1918-ci ilin
sentyabrından dekabrına qədər olan dövr istisna olmaqla daim fəaliyyətdə olmuşlar
(422). Böyük Britaniyanın xarici işlər nazirliyinə İstanbuldan verilən 1919-cu il 27
iyul tarixli m
əlumatda deyilirdi ki, Azərbaycanda “hələlik közərən, amma ciddi
şəkildə alovlanacaq həcmdə bolşevik imkanları var”. Xarici diplomatların Bakıdan
verdikl
əri xəbərlərdən də Azərbaycanda bolşevizmin xüsusən çoxsaylı rus fəhlələri
arasında mövcud olduğu aydın olur. Azərbaycanda yaranan siyasi və iqtisadi
v
əziyyət də buna zəmin yaradırdı. 1918-1920-ci illərdə Azərbaycandakı siyasi və
iqtisadi durum haqqında ətraflı məlumat bilavasitə hadisələrin iştirakçısı olan 20-ci
ill
ərin bolşevik strukturlarında çalışan müsavat-yönümlü tədqiqatçı Ə.Əhmədovun
yazılarında mövcuddur. O yazırdı ki, 1919-cu ilin mayında kommunistlər
ümumbakı fəhlə tətili elan etdilər. Müsəlman fəhlələri bu tətildə iştirak etmirdilər.
T
ətil iştirakçıları heç bir nəticə əldə edə bilmədilər. Ə.Əhmədovun fikrincə, bu
uğursuzluqdan çıxarılan əsas
nəticə o idi ki, artıq istər Azərbaycanda, istərsə də
Bakıda müsəlman fəhlələrinin iradəsi olmadan uğur qazanmaq olmazdı. Odur ki,
kommunistl
ər təbliğatı və milli hökumət daxilində intriqaları gücləndirərək bu işə
müs
əlman fəhlələrini cəlb edirlər.
1920-
ci ilin yanvarında Azərbaycanın müstəqilliyi bəyənildi və bir neçə gün
sonra böhranı başladı. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin mübarizəsiz bolşeviklərə
t
əslim olunmağının səbəblərindən ən ümdəsi də bu idi. Rusiyanın Azərbaycana
münasib
ətdə yeritdiyi siyasətin çox səciyyəvi nümunəsi Çiçerinlə Xoyskinin 1920-
ci ild
ə nota mübadiləsi və bunların ətrafında baş verən hadisələr oldu. 1920-ci ilin
yanvar-
aprel aylarında bir-birinin ardınca Çiçerinlə F.Xoyski arasında sərt
diplomatik
mübariz
ə davam etdi. Azərbaycan rəhbərliyində isə böhran
d
ərinləşməkdə idi. Belə şəraitdə ittihadçılar, sosialistlər və başqaları
N.Usubb
əyovun hökumətinin tərkibindən çıxmışdı. Artıq hökumət ancaq
müsavatçılardan ibarət idi.
Rusiyanın Xalq Xarici İşlər Komissarlığında hazırlanan bir sənəddə
deyilirdi ki, Bakıda iqtisadiyyat dayanmışdır, sahibkarların maaş verməyə pulu
74
yoxdur, maaşın 50%-i hökumətin
büdcəsindən verilir, Rusiya ilə iqtisadi əlaqələrin
tam pozulması Bakıda iqtisadiyyatın bərpasına imkan vermir, qiymətlər günbəgün
artmaqdadır, kəndliyə torpağı vermək yolunda heç bir addımlar atılmır, siyasi
partiyalar n
əinki fəhlələrin, hətta ziyalıların və xırda sahibkarların yanında
nüfuzdan düşürlər, çörək qıtlığının qarşısını almaq üçün hökumətin qərarı ilə bütün
şirniyyat bişirən müəssisələr bağlanaraq çörək bişirməyə yönəlmişlər (182, v. 16).
Bakıda kütləvi qırğınlar və tətillər hazırlandığı haqda şayiələr yayılmaqdadır (182,
v.16). Bakı polisində siyasi əyintilər aşkar olduğundan orada islahatlar aparmaq
q
ərarı qəbul olundu (182, v.17). R.Osmanova da qeyd edir ki, Azərbaycanda
sosial-iqtisadi v
əziyyət xeyli ağır idi, sənayedə və aqrar sahədə xeyli
səhvlər
yaranmışdı (55, s. 16). Dağıstanda kommunistlər dirçəlməkdədirlər və türk
qoşunları ilə qarşıdurma artmaqdadır (182, s. 17). Gürcüstanda tez-tez üsyanlar baş
verir, aclıqdır (211, v.248). Ermənistanla müharibə dayanmadan
davam edir,
fevralda Erm
ənistanın nizami qoşunları Qars vilayətinə hücum edərək
müs
əlmanlara qarşı qırğın törətdilər, aprel ayında daşnaklar Naxçıvan və Ordubada
hücum etdil
ər (184, v.23). Ermənilər guya Türkiyə ilə Azərbaycan arasında Qərb
üçün qorxulu, gizli, h
ərbi sövdələşmə hazırlandığı haqda öz təxribatlı təbliğini
Avropada davam etdirirl
ər. Türkiyə hökuməti bunu təkzib edən bəyanatlarla çıxış
edir (182, v.17).
Sovet Rusiyası AXC-yə qarşı çox mürəkkəb bir siyasət yeridirdi.
Az
ərbaycana XI Qırmızı ordunun gəlişinin məqsədi birmənalı işğal olsa da, tarixi
s
ənədlərdən aydın olur ki, ordunun məqsədi əvvəl ancaq Bakı quberniyasını işğal
ed
ərək, buranı Azərbaycandan ayırıb sovet ərazisi elan etmək idi. Lakin sonralar,
lap y
əqin ki, N.Nərimanovla görüşdən sonra, Lenin fikrini dəyişdi. Qafqaz
c
əbhəsinin komandanı Tuxaçevskinin XI Qırmızı ordunun komandanı
Levandovskiy
ə göndərdiyi 1920-ci il 23 aprel tarixli teleqramında deyilirdi: “490
№-li göstərişimizə dəyişiklik olaraq əmr edirəm ki,
ordunun son məqsədi ancaq
Bakı quberniyasına deyil, bütün Azərbaycana yiyələnməkdir” (242, v.146).
Dem
əli, Rusiya bolşevikləri Bakını Azərbaycandan ayırıb Rusiyanın tərkibində bir
qurum yaratmaq fikrind
ə idilər. Ancaq N.Nərimanovun “Bakısız Azərbaycanın
mövcudluğundan söz gedə bilməz” kimi sərt mövqeyindən sonra bolşeviklər və
Lenin fikrini d
əyişdi. Onlar Nərimanovla hesablaşmaya bilmirdilər. Bu faktı
sonralar M.R
əsulzadə ilə söhbətində Stalin də etiraf etmişdi. Bu da Azərbaycanın
taleyinin strateji m
əsələlərində, yəni Bakının paytaxt olması şərtilə Azərbaycanın
müst
əqil respublika kimi Rusiya tərəfindən tanınması işində həlledici rol
oynamışdı. Həmin gün Orconikidze də Nərimanovla hesablaşmağın vacibliyi
haqqında mərkəzə teleqram vuraraq
qeyd edirdi ki, ordunun Azərbaycana
müdaxil
əsi üçün çox əlverişli vəziyyət yaranmışdır.
Bel
ə vəziyyətdə AXC hökuməti heç bir müqavimət göstərmədən
hakimiyy
əti təhvil verdi. XI Qırmızı ordunun əldə etdiyi kəşfiyyat məlumatlarına
gör
ə milli Azərbaycan ordusu 30 min əsgərdən ibarət olsa da AXC-nin hərbi naziri
S.Mehmandarov sovet hakimiyy
əti legitim sayıldığından orduya da müqavimət