Tiiksodöymə
268
temperatura qədər qızdırılmış, yarı maye, yarı
bərkimiş halda olan xəlitələrdən (əsasən alu-
minium) istifadə olunur. Bu halda metal ərin-
tidə artıq bərk struktura malik kristallar möv-
cud olur. Bərk kristalların nisbəti 50÷70% ara-
sında yerləşir. Döymə zamanı maye metal bərk
kristalların arasına daxil olur və bərkiyir. Me-
talın narın struktura malik olması üçün, qız-
dırma və ya əritmə prosesində metal ərintisi
elektromaqnit üsulla qarışdırılır və ya onda
kimyəvi üsulla narın kristallaşma əldə edilir.
Verilmiş hissənin hazırlanması tikso halda
olan metal kütlənin ştamp daxilində preslən-
məsi ilə yerinə yetirilir (şəkil 1). Pres tərəfin-
dən verilən sıxma qüvvəsi üst ştamp vasitəsilə
bütün materiala ötürülür və onu ştampın daxili
formasını almağa məcbur edir. Qapalı ştampda
emal zamanı metal kütlə ştampla xüsusi deşik-
dən formanın daxilinə basılır. Adi tökmədən
fərqli olaraq bu üsulla daha mürəkkəb həndəsi
formaya və yüksək mexaniki xassələrə malik
hissələrin alınması mümkündür. Üsul enerji
verilməsini və temperaturun dəqiq tən-
zimlənməsini tələb edir. Formanın xəmir şək-
lində olan metalla sürətlə doldurulması, onun
daxilində sabit təzyiqin yaradılmasına şərait
yaradır. Beləliklə, bərkimə zamanı struktur
xətaların əmələ gəlməsinin qarşısı alınır.
Şəkil 1. Tiksodöymə üsulunun təsviri
Tiksodöymə üsulu ilə yüngül maşın hissələri
hazırlanır. Bu üsulun tətbiqi ilə aluminiumdan
alınan hissə poladla müqayisədə eyni möh-
kəmliyə malik olur ki, bu da hissənin çəkisini
azaltmağa imkan verir. Maqnezium və onun
xəlitələrinin bu üsulda tətbiqinin də əsas səbəbi
budur. Sənayedə tipik maşın hissəsi kimi,
avtomobillərdə tətbiq olunan təkər asılqanı,
silindr qapağı, dəstəklər və kipləşdirici
hissələri göstərmək olar.
Şəkil 2. Tiksodöymə ilə aluminiumdan alınmış təkər
asılqanı
(alm. das Thixoschmieden, ingl.Thixmoforming )
Tiksotökmə metal töküklərin hazırlanması
üsuludur. Burada emal olunan material sıxıcı
kamerada tiksotrop hala qədər qızdırılır
və xüsusi formalarda preslənir.
(alm. das Thixogießen, ingl. Thixocasting )
Tilli alətlər kəsici tillərinin bucaqları və
vəziyyəti dəqiq təyin olunan alətlədrir. Əsas
tildəki qabaq, dal və təpə bucaqları kəsmə pro-
sesinə böyük təsir göstərir. Tilli alətlərə
→
frezləmə,
→
yonma,
→
burğulama,
→
dartma,
→
mişarlama və s. əməliyyatların icra edilmə-
sində işlədilən alətlərdə rast gəlinir (şəkil 1).
Bu növ əməliyyatlar tilli alətlərlə emal qrupu-
na aid edilirlər.
Tilli alətlərin kəsən səhlərinə ad verilir. Əsas
til boyunca qabaq üz və baş dal bucaq yerləşir
(
→
Kəskinin həndəsi parametrləri). Alətin hən-
dəsi formasından asılı olaraq bir və ya bir neçə
dal üz (köməkçi səthhlər) mövcud olur. Dal
üzlər qabaq üzlə kəsişərək köməkçi tilləri ya-
radırlar. Kəsici tillər hazırlama dəqiqliyindən
asılı olaraq çoxlu kiçik səthciklərdən təşkil
olunur. Onlar alətin →yeyilməyə davamlığını
müəyyənləşdirirlər. Qabaq və dal üzlər ara-
sında təpə bucağı mövcuddur. Kəsmədə əsas
Tilli alətlər
269
til bir başa →yonqarəmələgəlmədə iştirak et-
mədiyindən və kəsmə zonasında çat genişlə-
nərək qabaq üz üzrə yayıldığından təpə bucağı
ikinci dərəcəli amil kimi baxılır. Bir çox hal-
larda kəsici tillərdə radiuslar nəzərdə tutulur.
Şəkil 1. Tilli alətlə yonma
Tilli alətlərdə əsas bucaqları təyin etmək
üçün alət koordinat sistemindən istifadə edilir.
Bucaqların koordinat sistemində təyini kəs-
kinin misalında işlənmiş və standartlaşdırıl-
mışdır. Koordinat sistemi alətin təpəsində
yerləşərək veriş istiqamətinə və tillərə oriyen-
tasiya edən altı müstəvi ilə xarakerizə edilir.
Əsas müstəvi uzununa və eninə →verişə pa-
ralel olan müstəvidir. Əsas kəsən müstəvi əsas
kəsən tilin əsas müstəvi üzərindəki proyek-
siyasına perpendikulyar keçirilmiş müstəvidir.
Köməkçi kəsən müstəvi köməkçi tilin əsas
müstəvi üzərindəki proyeksiyasına perpen-
dikulyar keçirilmiş müstəviyə deyilir. Müs-
təvilər arasındakı bucaqlar və alətin əsas və
köməkçi səthlərinin bu müstəvilərlə yarat-
dıqları bucaqlar alət üçün vacib bucaqları
təsvir edirlər.
(alm. die Werkzeuge mit geometrisch bestimmte
Schneide, ingl.
Cutting tools)
Titan polad istehsalında legirləyici element
kimi tətbiq olunur. O, titan-karbon-nitrid bir-
ləşməsi yaradaraq poladın möhkəmlik xas-
sələrini artırır. Proses zamanı titan eyni za-
manda →dəmirdə olan →kükürdün kənar-
laşdırılmasına xidmət edir. Poladın tərkibində
yaranan titan-nitrid birləşməsi poladın qaynaq
olunabilməsini yaxşılaşdırır.
→
Martensit po-
ladlarında titan tərkibli intermetal faza onun
möhkəmliyini artırır və özlülüyünü yaxşılaş-
dırır.
(alm. das Titan, ingl. Titan)
Titan xəlitəsi üç xarakteristik xassəsi ilə, yəni
yüksək möhkəmliyi, aşağı sıxlığı və kor-
roziyaya qarşı yaxşı davamlı olması ilə texniki
əhəmiyyətə malikdir. Bu əlıverişli xassələrinə
görə titan xəlitəsi hava nəqliyyat vasitələrinin
hazırlanmasında, polad turbinlərin və yüksək
gücə malik mühərriklərin istehsalında tətbiq
olunur. Titan və titan xəlitəsi arasındakı ən bö-
yük fərq onun möhkəmliyindədir. Bu, onun
tərkibində olan oksigenin miqdarı ilə tənzim-
lənə bilir: 0,1÷0,3% (cədvəl 1), onun tərkibinə
dəmir 0,2÷0,07%, azot 0,05÷0,07%, karbon
0,08-0,1% və hidrogen 0,013% daxildir. Azal-
dılmış turşularda korroziyaya qarşı əlverişli
davamlıq almaq üçün titan 0,2% oksigen, 0,2%
palladium ilə legirlənir.
Hidrogeni az qəbul etməsi nəticəsində onun
özlülüyü kəskin azalır. Titan oksigenə qarşı
çox həssasdır və qeyri-saf metaldır. Oksid-
ləşdirici mühitdə onun üzərində bərk yapışan,
oksidləşməyə rezisdent təbəqə yaranır ki, bu da
korrozyaya davamlılıqda başlıca rol oynayır.
Titan iki müxtəlif modifikasiyada yaranır:
heksaqonal-sıx
α
-fazalı 882°C-də kub-fəza
mərkəzləşmiş yüksək temepartur fazası
β
-ya
çevrilir. Sürətli soyuma ilə də bu çevrilməni
aradan qaldırmaq olmur. Poladda olduğu kimi
sürətli soyumada
→
martensitə oxşar, amma
polad kimi bərk olmur, çünki heksaqonal
α
fazası, kub-fəza mərkəzləşmiş
β
-fazasına nis-
btən həll olunan legirləyici elementə daha çox
yer verir.
α
/
β
çevrilməsi istifadə olunan legir-
ləyici elementin köməyi ilə təsir edilə və bu və
ya digər tərəfin daha çox yaranmasına şərait
yarada bilir.
Titan xəlitəsi üçün istifadə edilən əsas
elementlər Al, Sn, O, N, C və V, Mo, Cr, Cu,
Zr, H-dır. Buna görə də 3 qrup fərqlənirlər:
Heksaqonal
α
-xəlitəsi. Bu soyuq halda
qismən deformasiya oluna bilir. Kövrək
xassə yaradan oksigen, azot və karbonun