Hüseynbala MİRƏLƏmov
Yüklə 0,77 Mb. Pdf görüntüsü
|
70
olduğunu bəhanə edib, gələrəm, sizi də bağa apararam. İstəyirəm, Mehman qədeş ta o günəcən gəlişinizdən xəbər tutmasın... Kişi qapıdan çıxanda Fidan dedi: - Əmi, məni bir sual narahat edir, Mehman usta kimi bir adam necə olub ki, bu cür şəraitli mənzili Əfqan kimi avaragora kirayəyə verib? - Məgər o kürəkən dələduz özü bu barədə bir söz deməyib? Onlar çox qısa müddət ərzində həbsxanada bir yerdə olublar. Bir də axı, kirayə nədir, qızım, Mehman usta ona rəsmi etibarnamə vermişdi... Hətta dövlət rüsumunu da özü ödəmişdi. Nə isə... Di, sağlıqla qalın, mən getdim. - Yaxşı yol! Bu dəfə kişinin dalınca bir stəkan su da atdı.
* * *
... Düz bir saat sonra hamamçı Rozanın evindən çıxanda vaxtından əvvəl azadlığa buraxılmış məhbus kimi Fidanın sevincdən uçmağa qanadı yox idi. Həyat kitabını sonacan oxumuş qocanın dediyi kimi, pay apardığı ağ şanı hamamçı Rozanın bərk xoşuna gəldi. Üç yüz dollar əvəzinə üç yüz manat pulu görən dəllal arvadın elə bil çiçəyi çırtladı: - Bu, nədir? Deməli, mən deyənə razı olmadın? – soruşanda, Fidan uşağını da götürüb, atası evinə dönəcəyini bildirdi: - O narkoman oğlan hər dəfə qapımı döyəndə ürəyim tir-tir əsir, yerindən qopur. Qorxuram, özüm cəhənnəm, uşağa xətər yetirər. Siz özünüz də məsləhət bildiniz ki, ondan can qurtarmağın yeganə yolu yaşayış yerimi dəyişməkdi. - Başqa yol da vardı, - hamamçı Roza üzümdən ləzzətlə yeyə-yeyə hiyləgərcəsinə söz atdı: - amma razı olmadın, neynəyək, ha vaxt fikrini dəyişsən, yanıma gəl... Əli qırılaydı, o, “silötkə” köpəyoğlunun, gül kimi qızdın, bir gör səni nə hala salıb? Çox sınıxmısan, get, özünə fikir ver. Ye-iç, ətə-qana dol, əmələ gəl, bir az kökəlsən, yenə gözəgəlimli, diqqətçəkən xanım-xatın çağına qayıdacaqsan... 71
Xudahafizləşmək istəyərkən titrədə-titrədə uşağa baxıb soruşdu: - Aaz, bu kişi qırığı o gədədəndi? O cür qapqara pıspısadan bu cür gözəl uşaq? Fidan başını bulayıb: - Yox, bunun atası türmədədir... - Dedim, axı, nəşəxor uşağına oxşamır, sən də lap gül vurmusan, ha, özünə kişi tapa bilmirdin? Biri türmədə çürüyür, digəri də küçələrdə nəşəxorluq edib sülənir. Eybi etməz, atalar üçdən deyib, bir az kökəl, qayıt gəl yanıma, canımçün, Roza xalan bir abırlı kişi tapar ki, vallah səni gözlərinin üstündə saxlayar... Fidan da: - Hardaydı məndə o bəxt? Birinə atam zorla vermişdi, o biri yetimi də özüm sevmişdim, heç birində yarımadım. Üçüncüsündənmi yarıyacam – deyəndə arvad gözlərini bərəldib: - Bura bax, kişi sarıdan bəxtin gətirmirsə, günahı özündə gör, onun-bunun üstünə yıxma, bir nəşəxordan ötrü boyun-boğazının gül kimi qır-qızılını, briliant sırğa-üzüyünü atdın çölə... İndi get, ata evinə, ağlın gəlsin başına... Oğlunun totuq əllərindən tutdu, yaşadığı binanın yaxınlığındakı parkda gəzə- gəzə hamamçı Rozanın ibrətamiz sözlərini son kəlməsinəcən yada saldı, fikrə daldı. Uşaqların əlində dondurma görən oğlu onu dartışdırıb: - Ana, mən ondan istiliyəm – dedi. O, fikirdən ayrılıb oğlunu bağrına basdı, üzündən-gözündən öpüb: “canım-gözüm, nə istəsən, allam...” dedi, çantasından çıxartdığı şax yüzlüyü dondurma satana uzatdı. - Bacım, xırdam yoxdu, indicə alverə başlamışam, amma siftə eləmişəm, diyircəkli buz dolabından götürdüyü dondurmanı uşağa verib, - qoy məndən bu kiçik bəyə pay olsun! – dedi. O, dondurmasatana təşəkkür edib, pulu çantasına qoydu. Utandığından üzü qızarmışdı. Sanki dondurmanı havayı aldıığına görə yox, cəmi bir-iki saat əvvəl uşağının ehtiyacı üzündən özünün yad, tanımadığı kişinin ağuşuna atmaq fikrinə düşdüyünə görə vicdanı əzab, xəcalət çəkirdi... Mehman ustanın göndərdiyi puldan 200 manat qalmışdı, onun da yarıdan çoxunu binanın yaxınlığındakı ərzaq dükanına borcunu ödəyəcəkdi. Son vaxtlar 72
daha nisyə ərzaq götürməyə üzü gəlmirdi. Borc-xərcin kəllə-çarxa qalxması Fidanı çəkindirirdi. Dükanda çalışan satıcı qız onu görcək qaşqabağını salladı. Amma Fidanın nisyə ərzaq istəməyə yox, borcunu ödəməyə gəldiyini bilən kimi sevindi, vitrikndən götürdüyü şokoladlı kökəni uşağa uzatdı: - Al, bu da sənə xaladan pay olsun! – Borc dəftərini götürüb, - Fidan xanım, cəmi borcunuz 127 manatdır... – Pulun qalığını qaytaranda, - nəsə götürəcəksiz? – nəzakətlə soruşdu. Fidan xeyr dedi və yenə üzünə qızartı çökdü. “Fidan xanım”, “Fidan xanım” – satıcı qızın ona bu günəcən “xanım” deyə müraciət elədiyini xatırlamırdı. “Pul adamın üzünə bütün bağlı qapıları açar” – deyirlər, amma o gün Mehman ustanın qoca sürücüsüylə göndərdiyi pul onun özünün də ağızdolusu “Fidan xanım” çağırdığı bu gənc qadının üzünə fahişəlik dünyasına gedən qapıları bağlamışdı... O qapılar heç kəsə bəxtəvərlik vəd etmir, yalnız müvəqqəti əyləncələrlə, intim münasibətlərə yadda qalır, ötəri xoşbəxtliyin zahiri təmtərağın ömrü isə böyük gələcəyə bəslənən ümidləri pərən-pərən edir, kölgə altına alırdı.
* * *
- Bu da bizim bağ, - maşından enən kimi hündür, üzüm talvarının altında qoyulmuş masaya yaxınlaşdılar. Masanın yan-yörəsində çoxlu göyərçin vardı, onlar heç kəsdən qorxmur, dən axtara-axtara quruldaşırdılar. Uşaq sevincək halda quşların üstünə yüyürdü. - Yaz çağları burada qaranquşların civiltisi, göyərçinlərin qurultusuna qarışır, bir təbii, harmonik musiqi yaranır ki, gəl görəsən, adam qulaq asmaqdan usanmır. Fidan özü ilə gətirdiyi sillafon torbadan iki qutu çıxarıb masanın üstünə qoydu. Onlardan birini götürüb kişiyə uzatdı: - Əmi, bu köynəyi sizə almışam, bu da Mehman ustanın hədiyyəsi. - Bıy, ay qızım, niyə özünü xərcə salmısan? - Bu boyda yolu əliboş gəlməyə utandım... Yüklə 0,77 Mb. Dostları ilə paylaş:
|