İlkel, Köleci ve Feodal Toplum
Yüklə 0,53 Mb. Pdf görüntüsü
|
15 Ýlkel, Köleci ve Feodal Toplum atasýnýn çok karakteristik yapýsýdýr. Sonradan, bu olgu, kafatasý boþluðunun ve beynin daha çabuk geliþmesini kolaylaþtýrmýþtýr. Bugün, insanýn atalarýnýn, Afrika, Güney Avrupa, Güney Asya ve Güney-Doðu Asyaya uzanan verimli yarýmay içinde yaþamýþ olduklarý anlaþýlan bu taþýllaþmýþ maymunsulardan gelen kuþaklar olduðu kabul edilir. Bu bölgelerde yalnýz insansýlarýn kalýntýlarý deðil, çok eski insanlarýn da (pithecanthropus, sinanthropus, vb.) kemik kalýntýlarý bulunmaktadýr. Özellikle bugünkü Transkafkasya bölgesi de, bu alanýn içine giriyordu. Avustralyanýn verimli yarýmayýn dýþýnda kalmýþ olmasý gerekir, çünkü Avustralya, yüksek memelile- rin ortaya çýkýþýndan önce, büyük karalarýn geri kalan kýsmýndan ayrýlmýþ bulunuyordu. Kuzey Asya ve Avrupada insansýlarýn ve ins- anlarýn taþýllaþmýþ kemik kalýntýlarýnýn bulunmayýþý, bu bölgenin de, insanlýðýn ilk yurduna dahil olmadýðýný tanýtlamaktadýr. Demek ki, hayvanlar âleminin ilerleyen evrimi sonucu, uzun ve aþamalý bir geliþme yolunda, yeryüzündeki yaþamýn bütün tarihi- nin en önemli olayý olan insanýn en yakýn atalarýnýn ortaya çýkýþý, 1.500.000 yýl öncesine, yani Üçüncü Zamanýn sonuna kadar varýr. Biyolojik bakýmdan insan, hayvanlar âlemini düzenleyen ve yöne- ten doðal ve nesnel yasalara uygun olarak oluþtu. [sayfa 13] 2. ÝNSANIN OLUÞUMUNDA EMEÐÝN ROLÜ Ýnsanýn Ýlk Atalarýnýn Çalýþma Eylemleri Ýnsanýn kökeni sorununu tam inceleyebilmek için, yalnýzca biyolojik evrim sýnýrlarý içinde kalýnmamalýdýr. Bu biyolojik evrim, tek baþýna, hayvan-atadan, en eski biçimiyle olsa bile, ön-insansýya geçiþi belirleyen olgunun, nasýl bir olgu olduðunu açýklamaya yeter- li deðildir. Hayvanlar âleminin, insanýn ortaya çýkýþýna kadarki evri- mini damgalayan nitelik deðiþikliklerinin bulunuþunu Friedrich Engelse borçluyuz; Engels, insaný hayvanlar âleminden ayýran þeyin, inþanýn kendi eliyle yaptýðý iþ aletlerinin yardýmýyla gösterdiði to- plumsal çalýþma faaliyeti olduðunu saptamýþtýr. Evriminin bütünü içinde kesin bir rol oynamýþ olan insanýn bu özelliði, birdenbire ortaya çýkmýþ deðildir. Ayaküstü duruþun sað- ladýðý elveriþlilik ve bunun belirlediði üst üyelerdeki geliþme say- esinde, ön-insansýlar, kendilerini büyük yýrtýcý hayvanlara karþý 16 Ýlkel, Köleci ve Feodal Toplum savunmak, avlanmak, yenebilir bitkileri toplamak için her çeþit nes- neyi taþ, kemik vb. kullanmayý öðreniyorlardý. Kazýlarla elde edi- len bulgular, insanýn en uzak atalarýnýn, küçük hayvanlarý avlamak için her çeþit aðýr nesneleri kullandýklarýný, çaðanoz ve kaplum- baðalarýn baðalarýný taþla kýrdýklarýný keþfetmemize olanak saðlýyor. Doðada bulunan aletlerin sistemli olarak kullanýlmasý, insa- nýn atalarýný, bu nesneleri kendi gereksinmelerine göre deðiþtirmeye, ve daha sonra, iþ avadanlýklarý yapmaya ve çalýþma faaliyetine geç- meye götürdü. Bu eylem sýrasýnda, doðada bulunmuþ nesneleri, kendi özel gereksinmelerini karþýlamak amacýyla deðiþtiriyorlardý. Ýþ aletlerinin, en kabataslak olanlarýnýn bile yapýmý, insaný, hayvanlar âleminden kurtarýr, çünkü, hiçbir hayvan, birazcýk da olsa eylemini yönlendirme yeteneðine sahip deðildir, hiçbiri, en ilkel þeyleri bile yapamaz. Doðada bulunan [sayfa 14] aletlerin (taþ ya da rasgele ele geçirilen bir sopanýn) iþlenmeden, olduklarý gibi kullanýlýþýndan, özel iþ avadanlýklarýnýn yapýmýna geçiþ, doðanýn evri- minde çok büyük bir atýlým göstermiþ, insansý maymunlarýn insan varlýðý haline dönüþümünün baþlangýcý olmuþtur. Ýnsanýn atalarýnýn çalýþmaya yeterli hale gelmeleri, biyolojik evrimin etkisiyle olmuþtur. Ama emek de, kendi yönünden, insan- larýn evriminin gidiþim, sözkonusu biyolojik iliþkiler çerçevesi için- de etkilemiþtir. Alt ve üst üyeler arasýndaki kesin görev ayrýmý, ancak emek sayesinde olmuþtur. Eller, çalýþma iþlemlerinde uzmanlaþmýþ, kývraklýk, kesinlik ve bu iþlemler için gerekli olan uyumlu hareket yetisini kazanmýþlardýr. Emek, ayný zamanda, dikey yürüme alýþkanlýðýný pekiþtirmiþ ve insanýn öteki organlarýnýn ve iç organla- rýnýn geliþmesine de yardýmcý olmuþtur. 3. DÜÞÜNCENÝN VE DÝLÝN EVRÝMÝ Düþüncenin Ýlerlemesinde Emeðin Rolü Tarih-öncesi insanlar, doðanýn kendilerine sunduðu aletleri kullanýrlarken, yiyeceklerin çeþidini de hissedilir ölçüde geliþtirdiler. Bitkisel besinlerden ve kuþ yumurtalarýn dan baþka, artýk küçük memelileri, kertenkeleleri, çaðanozlarý, giderek elveriþli durumda avlayabildikleri büyük hayvanlarýn etlerini de yiyorlardý. Bu düzenli etle beslenme sayesinde, ön-insansýlar, organizmanýn ve en baþta 17 Ýlkel, Köleci ve Feodal Toplum beynin geliþmesini saðlayan diðer maddeleri ve albümini bol miktar- da alýyorlardý. Bu olgu da, onlarýn, kemik yapýlarýnýn ilerlemesine katkýda bulunuyordu. Onlarýn içgüdüsel çalýþma faaliyetleri, gittikçe daha düþünülmüþ ve bir amaca yönelmiþ nitelik kazanýyordu. Yüzyýllar boyunca, insan, kendini çevreleyen nesnelerin öze- lliklerine dikkat ediyor, iþ alýþkanlýklarýný biriktiriyordu; yavaþ yavaþ olaylarý genelleþtirmeyi ve olaylar arasýndaki [sayfa 15] iç baðýntýlarý bulup çýkarmayý öðrendi. Artýk çabalarýnýn sonuçlarýný önceden gö- rebiliyordu, kendini kuþatan doðayý tanýmayý öðreniyordu. Çalýþýrken ve çalýþmanýn içerdiði doðanýn etkin bir biçimde deðiþtiriliþi sýrasýn- da, tüm organizma ve düþünme yeteneði, düzenli olarak geliþiyordu. Zamanla, çalýþma eylemlerinin ilerlemesi, yalnýz ellerin çalýþmasýnýn yetkinleþmesine ve incelmesine deðil, düþüncenin ve ayný zaman- da atalarýmýzý bilinçli ve bir amaca yönelmiþ bir çabaya elveriþli kýlan bütün yetilerin geliþmesine katkýda bulundu. Emek, Rus fizyoloji bilginleri Setçenov ve Pavlovun beyinde geçen fizyolojik görüngülere dayandýðýný tanýtladýklarý, insanýn ruh- sal yapýsýnýn yetkinleþmesine yardým etti. Beyin maddesi ve bu mad- de içinde oluþan fizyolojik süreçler olmaksýzýn, en kabataslak, en ilkel ruhsal faaliyetlerin bile olmasý olanaklý deðildi. D i l Telâffuz edilen dil {langage articulé), gene çalýþma sýrasýnda oluþtu ve geliþti. Düþünce, insan bilinci, soyutlama yetisi ile bezenmiþtir; ya da baþka bir deyiþle, insan düþünce ve bilinci, çe- vreleyen gerçekliði, sözcüklerle anlatýlabilen kavramlarda yansýtmak ve sentez yapmak yeteneðine sahiptir. Bu soyutlama yetisi, insanlara, düþüncelerini ve duygularýný, sözcüklerle anlatma olanaðýný vermiþtir; öte yandan, dil de, toplu- luðun baðrýnda, bilgilerin alýþveriþini olanaklý, kýlmýþtýr. Ama bu olanak henüz tek baþýna, düzenli konuþmanýn doðmasý için yeterli deðildir. Onun için, düþüncelerin baþkasýna iletilmesinin ilkin buyu- rucu olmasý gerekir. Ve emir kipi ortaya çýkýyor ve ortaklaþa çalýþma içinde geliþiyor. Çalýþma, her zaman, toplumsal bir olgu olmuþtur. Tek baþýna bir bireyin çabalarý, tüm topluluk yaþamýnýn ayrýlmaz [sayfa 16] bir par- çasýný oluþturmuþtur. Topluluk üyelerinin çalýþma için biraraya gel- Yüklə 0,53 Mb. Dostları ilə paylaş:
|