www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
53
inqilab» ideyasını irəli sürürdü. O, «yaşıl inqilab» dedikdə,
müsəlman xalqlarının, o cümlədən türklərin oyanmasını,
inkişafını və birliyini nəzərdə tuturdu: «Yaşıl deyiriz, çünki öz
müsəlmanlarımızdır. Zümrüd-yaşıl işıqlı islamiyyə qəndillərini
yandırmaq qeyrətində bulunanlarımızdırlar» [109, 185].
Hüseynzadəyə görə, məhz müsəlmanların İslam qanunlarına
əməl etməmələrinin nəticəsidir ki, Şərqin müsəlman
məmləkətləri dərin bir ətalət, zülmət və cəhalət içindədir: «O
ətalətin, o zülmətin müdhiş və mühib girdabları, təlatümləri
vardır. Cismaniyyat və maddiyyata möhtac olmayan girdab və
təlatümləri vardır» [28, 109]. Onun fikrincə, islamiyyət daxilində
nifaqa və təfriqəyə səbəb müsəlman məmləkətlərindəki
monarxiya, Şərq bürokratiyası, sünni-şiə qarşıdurması və bundan
istifadə edən Avropa dövlətləri, oradan əsən zəhərli yellərdir
[109, 270].
Ancaq artıq sünni və şiə məsələsinin müsəlmanlar ara-
sında əhəmiyyətinin qalmadığını deyən Hüseynzadə yazırdı ki,
İslam dini xristianlığa bənzəmədiyi üçün bu dinə tapınan xalqları
vahid kütlə kimi birləşdirməyə qabildir [109, 270]. Bu mənada,
yalnız İslam və Qurana əsaslanan ideya müsəlman xalqlarını
tərəqqiyə apara bilər, bunlardan kənarda hər hansı bir təlim, o
cümlədən millətçilik-nasiyonalizm müsəlman millətləri üçün
çıxış yolu ola bilməz. Beləliklə, mütərəqqi islamçılıq xəttini
seçməsinin nəticəsi idi ki, Ə.Hüseynzadə bir tərəfdən «panislam-
izm» və «pantürkizm» devizini əldə bayraq edərək guya, xristian
dünyasını (Rusiya və Avropanı) təhlükə gözlədiyini iddia edən
rus, erməni milətçilərinə, digər tərəfdən milli-dini ideyaların sinfi
mübarizənin, beynəlmiləl inqilabın əleyhinə olduğunu irəli sürən
marksist-leninçilərə qarşı mübarizə aparmışdır.
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
54
54
20-ci əsrin əvvələrində, xüsusilə 1900-1910-cu illərdə
Azərbaycan türkləri arasında mütərəqqi islamçılığın, «İslam
millətçiliyi»nin tanınmış ideoloqu Əhməd bəy Ağaoğlu da
Ə.Hüseynzadə kimi, mühafizəkar islamçıları həddən artıq
yeniləşməyə qarşı çıxmaqda ittiham etmişdir. Çünki onlar belə
fikirləşməyə başlamışdılar ki, müsəlmanların bütün fəlakətləri
onların köhnə adət-ənənələrdən üz çevirmələri ilə bağlıdır.
Ağaoğlu yazırdı: «Əxlaq pozğunluğu, özbaşınalıq, keçmişə
sayğısızlıq və sərbəst düşüncə də məhz bunun sayəsində mey-
dana çıxmışdır. Buradan da onlar (mühafizəkarlar – F.Ə.) belə
nəticəyə gəlirlər ki, xilas yolu nə Avropada, nə də həyatın
məntiqinin axtarılmasındadır. Sadəcə, şəfaverici keçmişə
qayıtmaq lazımdır. Bu keçmiş öz ecazkar qüvvəsi ilə müsəlman
aləmini xilas edəcəkdir» [5, 333]. Bu baxımdan, o, müsəlman-
ların mövhumat, cəhalət içində qalaraq yeniləşməkdən tamamilə
imtina etmələrinin də doğru olmadığı qənaətində idi.
Ancaq Ə.Ağaoğlu Ə.Hüseynzadədən fərqli olaraq,
əcnəbilər tərəfindən ortaya atılmasına baxmayaraq, bir müddət
«panislamizm»i («pan» yunanca hamısı, bütövlük mənasını
verir) İslam-Türk-Şərq dünyasının oyanışı və inkişafı uğrunda
mübarizə aparan qüvvələrə verilmiş müsbət bir məfhum kimi
qəbul etmişdi: «Ağıllı ünsürlər hər iki ifrat cərəyanı birləşdirəcək
və hər iki tərəfi razı sala biləcək elə bir yol-ideya yaratmaq
istəyirlər ki, ifrat mütərəqqiçilərin xəyal etdikləri kimi, nə
mücərrəd-zəminsiz, nə də köhnəpərəstlik kimi zəmanənin ruhu-
na və dövrün tələbinə zidd olsun… Bu panislamizmdir» [250; 5,
332]. Onun fikrincə, “panislamizm” isə özünün daxili məzmunu-
na görə geriyə dönməkdir. Köhnəliyə qayıtmaq yox, daha
inamla, daha qüvvətlə irəliyə getmək üçün geriyə dönməkdir
[251]. Ancaq bütün hallarda Ə.Ağaoğlu «panislamizm» dedikdə,
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
55
bütün «İttihadi-İslam» tərəfdarlarını deyil, yalnız onun mötədil-
orta mövqedən çıxış edən «ağıllı ünsürlər»ini nəzərdə tutmuşdu.
Bunu sonralar Ə.Ağaoğlunun «panislamizm» anlayışına dəyişən
münasibəti də göstərir. O, sonralar bu anlayış ətrafında Avropa,
o cümlədən Rusiya millətçilərinin yaratdığı mənfi obrazı aradan
qaldırmaq üçün qeyd edirdi ki, «müsəlmanlar qardaşdırlar»
prinsipini irəli sürən İslam dini müsəlmanlar arasında qardaşlığa,
ittifaqa və ittihada əsaslanır: «Fəqət bu ittihad və ittifaqımız
avropalıların ixtirası və onları təqlid yolu ilə Rusiya erməni-
lərinin də istilah etdikləri «panislamizm» deyildir. Yəni bizim
«ittihadımız» slavyan milləti arasında mövcud olan
«panslavizm» fikri kimi ümumislamları da bir dövlətə ilhaq
etmək və yaxud bir nöqtəyə ictima edərək, aləmi-xristianiyyəyə
qarşı qiyam etmək fikri deyildir» [7]. Hətta, Ağaoğlu qeyd edirdi
ki, müsəlmanlar arasında belə bir əsaslı fikir və ictimai mərkəz
olardısa da, bu məsləkə xidmət etməklə iftixar edərdi. Bu
baxımdan, o, müsəlmanların bir xəyaldan ibarət bulunan
«panislamizm» fikrini bir kənara qoyub, heç olmazsa İslam
dininin qanunlarına əməl etməyə çağırırdı.
M.B.Məmmədzadə, M.Ə.Rəsulzadə, və H.Baykaranın
mülahizələrinə görə, Azərbaycan türkləri arasında ilk dəfə
Ə.Ağaoğlu islamçılığa daha çox üstünlük vermiş, geniş və dərin,
nəzəri şəkildə «İslam millətçiliyi»ni təbliğ etmişdir. Onların
fikrincə, 1900-1910-cu illərdə Ağaoğlu bir müsəlman ziyalısı
kimi əsasən, İslamda islahatlar aparmaqla müsəlman
millətlərinin tənəzzüldən qurtarıb tərəqqisinə və yüksəlişinə
çalışmışdır [52, 112; 154, 40-41]. Bu isə o anlama gəlir ki,
M.Ə.Rəsulzadənin təbrincə desək, həmin dövrdə «milliyyət-
pərvərliyin ən adlı-sanlı mürşidləri, başda Ağaoğlu Əhməd bəy
olmaqla, islamçılıqla türkçülüyü çox da ayırmır, türklük namına
Dostları ilə paylaş: |