www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
59
birdir, hamı eyni bir Atanın (Allahın – F.Ə.), sevən bir Atanın
övladlarıdır, fərq yalnız Ona itaət edənin dərəcəsindədir. Bu
ideya Quranda ümumi müddəa şəklində deyil, aydın və rəsmi
şəkildə ifadə edilmişdir: «müsəlmanlar qardaşdırlar»» [251].
Q.Mustafayev yazırdı ki, «İslam millətçiliyi»ni irəli
sürməklə Ə.Ağaoğlu və digər milli-burjua ziyalılar açıq şəkildə
olmasa da, üstüörtülü olaraq dini-millətçilik yolunu birinci plana
çəkir və müsəlmanları-türkləri dini millətçiliyin bayrağı altında
toplamağa çalışmışlar: «Burjua millətçiləri Azərbaycan xalqının
maarif və mədəniyyəti yolunda maarifçilərin mübarizəsini islam
maarifi və mədəniyyəti uğrunda mübarizə istiqamətinə
yönəltməyə çalışır, onların köməyi ilə islam dini ilə elmi
barışdırmaq, «islam mədəniyyətini» «qərb mədəniyyətinə» qarşı
qoymaq, islamı müasirləşdirmək, islam ruhaniliyini çarizmin
təsirindən xilas edib, islam millətçiliyi axınına cəlb etmək
istəyirdilər» [159, 97]. Bizcə, sosial-demokratların, o cümlədən
bolşeviklərin kommunizm utopiyası kimi, mütərəqqi islamçıların
da bəzən «İslam birliyi» ideyasını siyasiləşdirmələrində qeyri-adi
heç nə yoxdur. Başqa sözlə, sosial-demokrtalar kommunizm
ideyasına hansı şəkildə yanaşırdılarsa, bir qədər fərqli şəkildə
islamçılar da «İslam birliyi» ideyasının gerçəkləşməsinə bir o
qədər ümid bəsləyirdilər.
Digər tərəfdən o fikirlə də razılaşmaq olmaz ki, Ə.Ağa-
oğlu və digər milli aydınlarımız İslam mədəniyyətini Qərb
mədəniyyətinə qarşı qoymuşdular. Doğrudur, yuxarıda da qeyd
etdiyimiz kimi, bu cür mühafizəkar ziyalılarımız olmuşdur,
ancaq hər iki mədəniyyətin ortaq nöqtələrindən çıxış edən
mütəfəkkirlərmiz də var idi. Ə.Ağaoğlu da məhz belə bir mövqe
tutaraq İslam mədəniyyəti ilə Qərb mədəniyyətinin bir-birini
inkar etmədiyini vurğulamışdır: «Birləşmə mənasında keçmişə
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
60
60
qayıtmağı təbliğ edən panislamizm, eyni zamanda müsəlmanlar
arasında müasir həyatın köklü və biryolluq dəyişdirilməsində
təkid edir… Bu, vaxtilə yalnız müsəlmanların malı olan iqtisadi,
siyasi və mədəni fütuhatlar sahəsindəki təkiddir… Bir sözlə,
Avropa ağıl tərzi və yeni müsəlman meyli möcübincə islamçılıq
ideyalarında panislamizm və yevropeizm anlayışı sinonimi
xarakteri kəsb etmişdir» [251]. O, bununla da Avropada mövcud
olan demokratik dəyərlərin – siyasi, vicdani, mənəvi və s.
azadlıqların islama zidd olmadığını əksinə, bu amillərin Quranda
öz əksini tapdığını göstərmişdir. Q.Mustafayevə görə, bununla
da «ictimai-tarixi hadisələrə idealist-dini mövqedən yanaşan
Ə.Ağayev özü-özünü inkar edir. O, bir əli ilə dində yeniliyin
zəruriliyini yazır, digər əli ilə onu pozur» [159, 89]. Bizcə,
Ağaoğlu bir çoxlarından fərqli olaraq İslam dininin demokratik
dəyərlərə zidd olmadığını, bu dəyərlərin həmişə İslamda
olduğunu və bu gün də olmasını önə çəkməklə öz-özünü inkar
deyil, əksinə təsdiq yolunu tutmuşdur.
Gördüyümüz kimi, Azərbaycanda milli ideyalardan biri
olan islamçılığa münasibət 100 il bundan əvvəl olduğu kimi bu
gün də öz aktuallığını qoruyub saxlayır. Doğrudur, dinə
münasibət Konstitusiyada açıq şəkildə öz əksini tapmışdır.
Ancaq bununla yanaşı, dinə münasibətdə cəmiyyət daxilində
müəyyən problemlər hələ qalmaqdadır. Bu xüsusilə, özünü
müxtəlif təbəqələrin dinə-İslama fərqli münasibətlərində büruzə
verirr. Məsələn, bəziləri hesab edirlər ki, milli ideyalardan biri
kimi İslama daha çox önəm verilməlidir. Çünki İslam millətlər
və etnoslar arasında heç bir fərq qoymur. Başqa sözlə,
«müsəlmanlar qardaşdırlar» prinsipi irəli çəkilərək milli
ideologiyanın aparıcı ideya xəttinə çevrilməlidir. İlk baxışda,
bunun doğru olduğu qənaətinə gəlinə bilər. Ancaq məsələnin
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
61
mahiyyətinə dərindən nüfuz etsək görərik ki, İslam dini bir
ölkədə yaşayan müxtəlif etnosları birləşdirən amil təsiri bağışlasa
da, o son nəticə olaraq dövlətin işlərinə qarışanda vəziyyət
tamamilə başqa rəng ala bilər. Necə ki, əsrlər boyu dinin dövlət
üzərində nüfuz etdiyi dövrlərdə həmişə ciddi problemlər
yaşanmışdı. Yəni bu zaman istər-istəməz din xadimləri İslam
dininin nüfuzundan istifadə edərək dövlətin siyasi-ideoloji
həyatında aparıcı mövqeyə sahib olmuşlar. Hətta, orta əsr bir sıra
müsəlman və xristian dövlətlərində hakimiyyət başçıları istəmə-
dikləri halda, din xadimlərinin təzyiqi ilə bir sıra ağılasığmaz
qərarlar qəbul etməyə məcbur olmuşlar. Özəlliklə də, bu,
dünyəvi elmləri təbliğ və müdafiə edən alimlər üçün faciəli
aqibətlə nəticələnmişdir.
Ona görə də əvvəlcə xristian, daha sonra bir çox
müsəlman ölkələri dini dövlət siyasətindən ayırmaq qərarı
vermişlər. Bu mərhələ Avropa da daha uğurla və sürətlə həyata
keçdiyi halda, müsəlman dünyasında bu proses həm uğursuz,
həm də ləng şəkildə getmişdir. Çox təəssüf ki, bu gün də
müsəlman dünyası həmin məsələlərdə böhran yaşamaqdadır.
Hətta, işin maraqlı tərəfi odur ki, dini dövlətdən ayırmış bəzi
müsəlman ölkələrində əks proses getməkdədir. Yəni bəzi
müsəlman ölkələrində dinlə dövlətin bir araya gəlməsi istisna
olunmur.
Hər halda, bu bir faktdır ki, müsəlman-türk dünyasında
ilk dəfə dini dövlətdən ayıran Azərbaycan Cümhuriyyəti (1918-
1920) olmuşdur. Özü də həmin dövrdə Azərbaycan
Cümhuriyyətinin başçıları bu siyasəti çox uğurla həyata
keçirmişlər. Yəni onlar milli ideya kimi bir tərəfdən türkçülüyə
öncüllük vermiş, digər tərəfdən islamçılığı dini-əxlaqi dəyər kimi
gənc dövlətin əsas sütunlarından biri olaraq qəbul etmişlər.
Dostları ilə paylaş: |