www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
538
538
tapmışdır. Halbuki, hazırda «Azərbaycan dili» adlanan Azərbaycan türkcəsini ana dil kimi, birmənalı
şəkildə Azərbaycan türkləri qəbul edirlər. Bu mənada qeyri türklər, yəni azsaylı etnik qruplar – talışlar,
ləzgilər, udinlər, tatlar, kürdlər və başqaları «Azərbaycan dili»ni türk dili hesab edərək, doğma dillərini
də unutmurlar. Bu da təbiidir. Çünki etnik azlıqların dillərinin, demək olar ki, Azərbaycan türk dili ilə
heç bir qohumluq əlaqəsi yoxdur. Onlar ya «Qafqazdilli», ya da «İrandilli» dil ailəsinə daxildirlər.
Deməli, bir millətin varlığı üçün son dərəcədə önəmli olan dilin adı məsələsində də faktiki olaraq
güzəştə gedən, yəni doğma türk dilinin «Azərbaycan dili» adlandırılmasına etiraz etməyən Azərbaycan
türkləri olmuşdur. Bu baxımdan, Dilqəm İsmayılov doğru qeyd edir ki, hazırda Azərbaycan türkünün
adı və dili simvolik səslənir: «Əslində Azərbaycan türklərinin BMT-nin sənədlərində öz əksini tapmış
identifikasiya (özünüeyniləşdirmə) hüququ, öz milli mənsubiyyətinin özlərinin müəyyənləşdirilməsi
hüququ pozulmuşdur» [118, 101].
Qeyd edək ki, yalnız milli dil məsələsində deyil, milli mənsubiyyətlə də bağlı tolerantılqdan,
barışdırıcı nöqtələrdən çıxış edərək milli kimliklərini-türklüklərini siyasi kimliklə-azərbaycanlılıqla
eyniləşdirilməsinə razı olan da Azərbaycan türkləridir. Hər halda, 1995-ci il Konstitusiyasında milli
kimlik, milli dillə bağlı məsələlərdə yalnız Azərbaycan xalqından və Azərbaycan dilindən bəhs olunur.
Şübhəsiz, bütün bunlar onun göstəricisdir ki, Azərbaycan türkləri Azərbaycan Respublikasının
yaranmasında aparıcı rol oynasalar da, ancaq bundan heç vaxt sui-istifadə etməyiblər və etmirlər də.
Bütün bunlara baxmayaraq, hətta bəzi əsərlərdə, məqalələrdə «Azərbaycan dili»nin əslində bir
türk dili, Azərbaycan mədəniyyətinin həm də bir türk mədəniyyəti, Azərbaycan tarixinin həm də bir
türk tarixi, Azərbaycan dövlətinin həm də bir türk dövləti, azərbaycanlıların əksəriyyətinin isə türk
olmaları ilə bağlı fikirlər dərhal ciddi tənqidə məruz qalır. Bu isə o deməkdir ki, xüsusilə milli
məsələlərdə tolerantlıqdan, xoşgörüdən, bəşərilikdən çıxış etməyin də m ü ə y y ə n h ə d d i
o l m a l ı d ı r . Ə k s t ə q d i r d ə həmin millətin özünün assimilyasiya olunaraq tarix
səhnəsindən getməsi qaçılmazdır. Əgər bir dövlətin yaradıcısı olan bir millət tarix səhnəsindən
gedəcəksə, fikrimizcə, o zaman həmin dövləti azsaylı etnik qruplarla saxlamaq mümkün olmaycaqdır.
4.2.4. Azərbaycançılıq: millilik və kosmopolitizm
Azərbaycançılıqdan bəhs olunarkən nəzərdən qaçan
məslələrdən biri də, Sovetlər Birliyi dövründə «Azərbaycan» və
«türk» anlayışları, buna uyğun olaraq azərbaycançılıq və
türkçülük ətrafında gedən ideoloji oyunlara aydınlığın
gətirilməməsidir. Bizcə, bu məsələni aydınlaşdırmadan, türkçülük
və azərbaycançlıqla bağlı hər hansı hökmlər çıxarmaq doğru
deyildir. Çünki SSRİ rəhbərləri və ideoloqları Azərbaycan milli
ideyasını - milli ruhlu azərbaycançılığı türkçülükdən ayırmaq,
uzaqlaşdırmaq üçün SSRİ dövründə ona alternativ olan Sovet
Azərbaycanı - beynəlmiləl və kosmopolit Azərbaycan ideyasını
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
539
irəli sürmüşlər. Bununla da onlar bir tərəfdən milli ruhlu azərbay-
cançılığı beynəlmiləlçi-kosmopolit azərbaycançılıq halına
gətirməyə çalışmış, digər tərəfdən onu türkçülüyə və islamçılığa
qarşı qoymuşlar. Başqa sözlə, əgər azərbaycançılıq «üçlüy»ün,
xüsusilə türkçülüyün əsasında yarandığı üçün ona sıx bağlı olduğu
halda, sovet ideoloqlarının əlində isə o artıq beynəlmiləlçi-
kosmopolit bir məna kəsb etdiyi üçün müvafiq olaraq «üçlüy»ə, o
cümlədən türkçülüyə qarşı yönəldilmişdir. Bu baxımdan
Azərbaycan filosofu Ə.Tağıyev doğru qeyd edir ki, «Sovet
dövründə azərbaycançılıq bolşeviklərin əlində türkçülüyə və
islamçılığa qarşı mübarizə vasitəsinə çevrilmişdi. Bolşeviklər
istər-istəməz hər vasitə ilə azərbaycançılığı inkişaf etdirməli
olmuş, hətta «türk dili»nin əvəzinə «Azərbaycan dili»nə
vətəndaşlıq hüquqi qazandırmışlar. Onlar bununla Azərbaycanı
İslam-türk aləmindən ayırıb daha sıx tellərlə Moskvaya
bağlamağa cəhd göstərdilər» [217, 20].
Şübhəsiz,
bolşeviklərin
«azərbaycançılığı
inkişaf
etdirmələri» və türk dilini Azərbaycan dilinə çevirmələrində də
başlıca məqsəd milli mənlik şüurunun saxta beynəlmiləlçilik və
kosmopolit şüurla əvəz olunmasına hesablanmışdır. Yəni bu,
Ə.Tağıyevin hesab etdiyi kimi, heç də müsbət xarakter
daşımamışdır. Əksinə, bolşeviklərin və daşnakların apardıqları
siyasət nəticəsində Azərbaycanda bir-birinə daban-babana zidd
olan ikili nəzəriyyə meydana çıxmışdır. Beləliklə, Azərbaycan
müstəqilliyini bərpa edənə qədər iki növ: 1) milli azərbaycançılıq
(burada «milli azərbaycançılıq» anlayışını beynəlmiləlçi və
kosmopolit azərbaycançılıqdan fərqləndirmək üçün işlədirik); 2)
beynəlmiləlçi və kosmopolit azərbaycançılıq olmuşdu.
Burada aydınlıq gətirmək lazımdır ki, islamçılıq, türkçü-
lük və qərbçiliyə əsaslanan Azərbaycan milli ideyası – milli