www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
113
ideologiyasına xidmət edən qərbpərəstliyi və beynəlmiləlçiliyi
“mollanəsrəddinçilər” davam etdirmişlər. Ancaq bütün
«mollanəsrəddinçiləri» bu sıraya aid etmək haqsızlıq olardı.
Çünki C.Məmmədquluzadə, Ə.Qəmküsar, M.Ə.Sabir,
M.S.Ordubadi «Molla Nəsrəddin» jurnalında, eləcə də başqa
qəzet-jurnallarda yazdıqları bir çox məqalələrdə milli,
xüsusilə dini adət-ənənələri daha kəskin şəkildə tənqid
etdikləri halda, ancaq «mollanəsrəddinçi»lərdən digərləri
Ö.F.Nemanzadə, Ü.Hacıbəyli, M.Ə.Sabir isə yaradıcılıq-
larında milli və dini məsələyə daha ehtiyatla yanaşmış,
marksizm-leninzmə bir o qədər də meyil etməmişlər. SSRİ
dövründə Ə.Mirəhmədov yazırdı ki, «Molla Nəsrəddin»
jurnalının tutduğu cəbhə əsas etibarilə bolşeviklərin minimum
proqramına yaxın olsa da [29, 88], jurnalın əməkdaşlarından
bəziləri (Ö.F.Nemanzadə, Ü.Hacıbəyli və b.) milli
burjuaziyaya da meyil göstərmişlərdir: «Söz yox ki, bəzi
mollanəsrəddinçilərin
görüşlərindəki
xırda
burjua
mütərəddüdlüyü, onların ictimai hadisələri anlamaqdakı
məhdudluğu jurnalın səhifələrində əks olunmaya bilməzdi»
[29, 90]. Deməli, SSRİ dövrünün Azərbaycan müəllifləri bir
çox hallarda qəsdən «mollanəsrəddinçi»lərin hamısını
bolşevikləşdirməyə, yəni marksizm-leninzmə bağlamağa
çalışmış [122, 69], ancaq bəzən də məcburiyyətdən onların
arasından milli ruhda çıxış edənləri xırda burjualılqda ittiham
etmişlər.
Fikrimizcə, o zaman «mollanəsrəddinçi»lərin hamısını
rus bolşevizminə bağlamaq səhv olduğu kimi, indi də zorla
milli-demokratik məfkurənin nümayəndələridək qələmə ver-
mək də yanlışdır. Yəni bu məsələlərə obyektiv yanaşaraq ayrı-
ayrı «mollanəsrəddinçi»lərin görüşlərində marksizmə və
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
114
114
millətçiliyə meyilliliklərini doğru təhlil etmək lazımdır. Bu
mənada, «mollanəsrəddinçilər»i milli-dini dəyərlərə və
qərbləşməyə münasibətdə iki qrupa: 1) radikallara
(C.Məmmədquluzadə, Ə.Qəmküsar və b.); 2) mötədillərə
(Ö.F.Nemanzadə, Ü.Hacıbəyli, M.Ə.Sabir və b.) bölmək olar.
Radikal “mollanəsrəddinçi”lərin başında duran Cəlil
Məmmədquluzadənin ilk dövrlərdə Rus-Avropa-Qərb mədə-
niyyətinə və ideologiyasına üz tutmasında M.F.Axundzadə və
M.A.Şahtaxtlı mühüm rol oynamışdır. Xüsusilə, Şahtaxtlının
onun üzərində mühüm təsiri olmuşdur. Hər halda,
C.Məmmədquluzadənun mətbuata gəlişində və qərbyönlü yol
tutmasında Şahtaxtlının rolu heç kəsə sirr deyil. Bu mənada,
“Şərqi-Rus”un bağlanmasından sonra, onun maddi-texniki
bazasında C.Məmmədquluzadənin
«Molla Nəsrəddin»
jurnalını nəşr etdirməyə başlaması diqqəti çəkir. Belə ki,
cəmiyyət daxilindəki bir çox həqiqətləri ifadə edən «Molla
Nəsrəddin» jurnalının bütün bunlarla yanaşı, əsas günahkar
rolunda İslam dinini görməsi təsadüfi sayıla bilməzdi. «Molla
Nəsrəddin» jurnalı C.Məmmədquluzadə demək olduğu üçün
burada əsas və həlledici söz sahibi də o, idi.
Xüsusilə, 1900-1917-ci illərdə İslam dini əsaslı istənilən
birliyə qarşı çıxan C.Məmmədquluzadə açıq şəkildə olmasa
da, dolaysıyla müsəlman xalqlarının inkişafına əsas əngəl
kimi İslamı göstərmiş, «İslam birliyi»ndən çıxış edən
mühafizəkar (Ə.Axundoğlu və b.) və mütərəqqi islamçıları
(Ə.Ağaoğlu, Ə.Hüseynzadə və b.) birmənalı şəkildə tənqid
etmişdir. Özəlliklə, bu dövrdə «panislamizm»in ideoloqu
sayılan Ə.Ağaoğlunun «İslam millətçiliyi» nəzəriyyəsini qəbul
etməyən C.Məmmədquluzadə hesab edirdi ki, bu təlim fəhlə və
kəndlilərin mənafeyinə ziddir. Onun fikrincə, Ə.Ağaoğlu
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
115
əsassız olaraq bəylə kəndli, varlı ilə yoxsul arasında fərq
qoymur və onları eyni zümrənin nümayəndəsi kimi qələmə
verir [147, 76]. Bu baxımdan o, 1911-ci ildə yazsa da ki,
««Molla Nəsrəddin»in məqsədi nə dinə sataşmaqdır, nə də
təzə bir məzhəb icad eləməkdir» [147, 512], ancaq SSRİ
dövründə məhz istəyinin bu yönlü olmasını etiraf etmişdir
[148, 288]. Cəlil bəy onu da etiraf etmişdir ki, Ə.Ağaoğlu və
Ə.Hüseynzadəni də məhz İslamı və müsəlmançılığı müdafiə
etdiklərinə görə qəbul etməmişdir. Çünki o, milli ideoloqların
əksinə olaraq hesab etmişdir ki, müsəlman xalqların uzun
əsrlər fəlakət və cəhalətdən qurtara bilməmələrinin yeganə
baiskarı İslamdır [148, 63].
Fikimizcə, bütövlükdə İslam-Türk-Şərq mədəniyyətinə
inamsızlığın,
bunun
əvəzində
Rus-Avropa-Qərb
mədəniyyətinə bağlılığın nəticəsi idi ki, C.Məmmədquluzadə
yalnız islamçılıqdan çıxış edən Ə.Ağaoğlunu deyil, «osmanlı
türkçülüyü» əsasında ortaq türk ədəbiyyatı, türk dili
yaratmağa çalışan Ə.Hüseynzadəni də tənqid etmişdir [147,
396-397, 519]. Buna görə də, Cəlil bəyin çağdaşlarından
Haşım bəy Vəzirov «mollanəsrəddinçi»ləri yerli-yersiz
müsəlman millətçilərinə (Ə.Ağaoğlu və b.), müsəlman
mülkədarlarına (H.Tağıyev və b.) sataşmaqda ittiham etməkdə
haqlı idi [28, 231].
C.Məmmədquluzalənin «İslam birliyi» və «osmanlı
türkçülüyü»nü tənqidi SSRİ ədəbiyyatında onun «inqilabçı-
demokrat» olması və marksizmə yaxınlığı kimi izah
olunmuşdur. Sovet dövründə Mehbalı Qasımov yazırdı ki,
«mollanəsrəddinçi»lər başda C.Məmmədquluzadə olmaqla
«mülkədar istismarını ifşa edir, ruhaniləri ələ salır və burjua
millətçilərinə – panislamistlərə və pantürkistlərə qarşı kəskin
Dostları ilə paylaş: |