www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
119
Bizcə, 1917-1920-ci illərdə Məmmədquluzadənin əsər-
lərində milli ruh nisbətən önçə çıxmış, türklükdən türkçülüyə
doğru müəyyən bir istək olmuşdur. Ancaq türkçülüyə meyil
əsaslı şəkildə olmadığı üçün o, milli aydın mövqeyini inkişaf
etdirə bilməmiş, beynəlmiləlçiliyin təsiri altında qalmışdır.
Eyni zamanda, o, bu dövrdə də İslama münasibətdə
mövqeyini əsasən dəyişməmişdir.
Ümumilikdə, Məmmədquluzadənin Rus-Avropa-Qərb
mədəniyyətinə uyğun xətti jurnalın əməkdaşları arasında fikir
ayrılıqlarına səbəb olmuş və onlardan bəziləri (Nemanzadə və
b.) buradan uzaqlaşmış, digərləri (Qəmkusar, Ordubadi) bu
yolda onunla sona qədər həmfkir olmuşlar. Məsələn,
Məmmədquluzadədən fərqli olaraq Ömər Faiq Nemanzadə
yerli-yersiz yalnız müsəlman din xadimlərinin, eyni zamanda
Ağaoğlu, Hüseynzadə kimi mütərrəqqi ruhlu aydınlarımızın
tənqidi ilə razılaşmamışdır. Bunu gizlətməyən Nemanzadə
açıq şəkildə yazırdı ki, İslam dinini ruhanilərin dilindən deyil,
indiyə qədər pərdə arxasında qalan dini adət-ənənələrimizi,
milli mədəniyyətimizi, eləcə də xilas yolumuzu göstərən
Ə.Ağaoğlu kimi aydınlardan öyrənməliyik [165, 36-37].
Nemanzadə də Ağaoğlu kimi hesab edirdi ki,
müsəlmanlar artıq keçmiş İslam mədəniyyəti ilə öyünüb
yerində saymaqdansa, zəmanə ilə ayaqlaşmalıdır. Zəmanəyə
görə dəyişmək hər zaman vacib olmuşdur ki, bu isə
islamiyyətin ilkin mahiyyətinin dəyişməsi demək deyildir.
Ö.Faiqin fikrincə, indi İslamın əsil mahiyyətini dərk etmək,
onun dünyəvi elmlərlə bağlı cəhətlərini mənimsəmək vaxtıdır.
Çünki Quranın özünün də böyük qismi dünyəvi elmlərə
aiddir: «Bu qəziyyələrdən şu nəticəyi çıxarmaq istəyirəm ki,
Quranı, İslamı bilmək, Allahı tanımaq, kamil insan olmaq
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
120
120
üçün şəriət elmini bilmək on dərəcə lazımsa, dünyəvi elmləri
bilmək üçün doxsan dərəcə lazımdır» [165, 147-148].
«Millətpərəstlik zamanıdır» məqaləsində o, göstərirdi
ki, Türk milləti arasında oyanışa nail olmaq üçün onun aparıcı
ziyalıları tək vücud, tək rəy, tək cəhət-yol altında birləşməli
[165, 75], yəni türklüyünü dərindən dərk edib millətə təmən-
nasız yardım etməli, irəli aparmalıdırlar [165, 134]. Bu baxım-
dan, Qafqaz müsəlmanlarının etnik kimliyinin və milli dilinin
türk olduğunu bəyan edən Nemanzadə yazırdı ki, min illərdən
bəri təqlid etdiyimiz ərəb və fars imlasından da imtina edib,
türk sözlərimizi və türk adlarımızı bərpa etməliyik [165, 169].
Gördüyümüz kimi, Nemanzadənin ruhu Ağaoğlu,
Hüseynzadə yaxın idi, buna görə də çox keçmədi ki, o, 1910-
cu illərin əvvəllərindən «Molla Nəsrəddin»lə yolarını ayırmalı
oldu.
Bizcə,
Nemanzadənin
«Molla
Nəsrəddin»dən
ayrılmasında Məmmədquluzadənin get-gedə İslam dininə
munasibətdə daha kəskin və bəzən qərəzli mövqe tutması
bunun əvəzində avropalaşmağa və rus bolşevizminə meyil
etməsi mühüm rol oynamışdır. «Molla Nəsrəddin»dən
ayrıldıqdan sonra Nemanzadənin islama və türklüyə
əvvəlcədən olan münasibəti daha da inkişaf etmişdir.
Bizcə, C.Məmmədquluzadənin antislam və ifrat qərbləş-
mək xətti müəyyən qədər Mirzə Ələkbər Sabirə münasibətdə
də ziddiyyətlərə yol açmışdır. 1905-ci ilə qədər daha çox dini,
müəyyən qədər milli şeirlər yazan Sabirin birdən-birə
«beynəlmiləlçi» şairə çevrilməsi təsadüfi ola bilməzdi.
Şübhəsiz, Sabirin «beynəlmiləlçi» şairə çevrilməsində
Məmmədquluzadə və onun jurnalının az əməyi olmamışdır.
Bizcə, C.Məmmədquluzadə və onun «Molla Nəsrəddin»
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
121
jurnalı Sabirin milli ruhlu üsyankarlığının müəyyən qədər
«beynəlmiləl» ruha çevrilməsində pay sahibi olmuşdur.
Bu mənada Sabir «yırtıcı heyvan», «xortdan», «cin»,
«xarici mülkündə də hətta gəzib, çox tühaf insan» görürəm
qoruxmuram, «harda müsəlman görürəm qorxuram» [197,
125-126] dedikdə, İslam dinini deyil, onun adından çıxış edən
yalançı ruhaniləri və avam müsəlmanları tənqid hədəfi götürsə
də, ümumilikdə bu mülahizə toplumda birmənalı qarşılan-
mamışdır. Çünki bu sözlərdə ifrat dərəcədə müsəlmanları
aşağılama var. Xüsusilə, bu aşağılamanın ümumiləşdirmə
(müsəlman)
formasında
öz
əksini
tapması
çox
düşündürücüdür. Hər halda, müsəlmanın yırtıcı heyvanla,
xotdanla müqayisəsi və birincinin sonunucudan daha qorxulu
olması şüurlarda müsbət reaksiya yarada bilməzdi.
Örnək üçün deyək ki, şairin şeirlərində fəhlənin və
əkinçinin insanla, müsəlmanın yırtıcı heyvanla, xotdanla
müqayisəsi arasında incə bir məqam var. Birinci halda, şair
fəhləyə, əkinçiyə başa çalmağa çalışır ki, insan olması üçün
onu istismara edənlərə qarşı mübarizə aparmalıdır. Bir sözlə,
insan olmaq üçün fəhləyə bir yol göstərməyə çalışır və onu da
(«axmaq kişi» və s.) xeyli dərəcədə tənqid edir [197, 100,
113]. Deyilə bilər ki, müsəlmanın əsil müsəlman olması üçün
Sabir onu bu şəkildə tənqid etmişdir. Ancaq burada incə bir
məqam var: «fəhlə», «əkinçi» və «müsəlman» fərqli
anlayışlardır. Belə ki, fəhlə bir işçi kimi istismara məruz qalmış,
istismarçılar tərəfindən haqqları əlindən alınmış və insani
keyfiyyətlərdən məhrum olmuşdur. Sabir də fəhləyə demək
istəyir ki, sən bir insansan və insanlıq haqqlarına sahib
çıxmalısan. Digər tərəfdən, Sabirin tənqid etdiyi fəhlə ümumi bir
anlayışdır. Yəni dini, milli kimliyindən asılı olmayaraq işləyən
Dostları ilə paylaş: |