İntellektual-Elektron Kitabxananın təqdimatında
Yüklə 2,89 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 218 218 boşalmış qapağı danqıldayaraq gələnlərin lap yaxında olduğunu xəbər verir. Üç, iki, bir, mator!.. Təbii ki əvvəlcə qabaqda gələn babam həyətə daxil olur. Hava istidir, babam buxara papağını çıxarıb dəsmalla başının tərini silir, əlində tutduğu toxunma setkadakı iki ədəd iri Zirə qarpızını yerə qoyur, kənddəki qohumların pay verdiyi bu ağır yükdən qurtulub, divara söykənərək nəfəsini dərir, yalnız bundan sonra həyətə nəzər salır, ailə üzvlərimizin ona zillənən narahat baxışlarından çaşır, hətta yuxarı otağın pəncərəsini azca aralıyıb, ona baxan qızının pərdə dalında görünən yeganə gözündəki nigarançılıq nişanələri də kişinin nəzərindən qaçmır. Bircə anlıq babamın canını qorxu bürüyür, elə zənn edir ki, nəsə çox ciddi bir şey olub; ya kiçik gədə kimisə bıçaqlıyıb, ya Allah eləməsin, qız nəsə artıq-əskik hərəkət eləyib, ya da <.birdən Mirsəftərin qapısının ağzında çox əndrabadi şəkildə uzanıb özünü günə verən çil toyuğun cəsədini görür və o saat hər şeyi anlayır. Dünyagörmüş adam olduğundan həyətdəkilərin üzündəki narahatlığın səbəbini də o dəqiqə başa düşür< Kanalizasiyanın lyuku bir də danqıldayır və iki saniyədən sonra başını aşağı dikən nənəm də yorğun addımlarla həyətə girir, adət etdiyi kimi ağ örpəyini başından götürüb səliqəylə qatlayır, xına çəkməkdən qəhvəyi rəng almış uzun saçları görünür. Bu an Mirsəftərin şüşəbəndinin küncündə məskunlaşmış toyuqlar, elə bil nənəmin gəlişini hiss edib bərkdən qaqqıldaşmağa başlayırlar, sanki bu üsulla www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 219 219 219 öz havadarlarına nəsə vacib bir sirr açmaq istəyirlər, bəlkə də imdad gözləyirlər< Toyuqlar hay-küy qaldıran kimi qapısında quruyub qalmış Mirsəftər bir az da büzüşür, bir az da balacalaşır, üzündəki xəyali tüpürcək sanki kislotaya dönüb dərisini daha çox yandırmağa başlayır< Və nəhayət, nənəm də heyvanların səs-küyünə başını qaldırır, təbii ki, nəzəri həyətin ortasında uzanıb qalmış çil toyuğa sataşır və < Beş saniyəlik sükut.. nənəmin yorğun şüuru gördüyünü dərk eləməyə çalışır, bəlkə də onu qara basdığını düşünür< daha sürətlə işlədiyini nümayiş etdirir. - Buna bax a, – kişi əllərini yellədərək təəssüflə dillənir, – neçə vaxt idi o kopoyoğlu siçovulların kökünü kəsmişdik, indi diyəsən, yenə həyətə dadanıblar. Bunu deyib nəzərlərini yerdəki çil toyuğa dikir: – Heyif, gül kimi toyuq idi, Allah bilir hansı siçovul boğub onu< Hə, siçovul, əlbəttə ki< Atamla əmim asudəliklə nəfəs dərirlər və bir az da təəccüblənirlər ki, necə olub, belə bir inandırıcı bəhanə bu vaxta qədər onların ağlına gəlməyib. Axı bir il əvvəl, doğrudan da siçovullar nənəmin bir neçə cücəsini boğub öldürmüşdülər və məsələyə heç dəxli yoxdur ki, bu çil toyuq həmin cücələrdən üç dəfə böyük idi və yazıq heyvanın boynunda heç bir diş yarası görünmür; həm də ki, necə olur, bir il qabaq www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 220 220 həyətimizdən ayağı kəsilmiş bu murdar heyvanlar məhz indi, Mirsəftər bizim həyətə köçəndən sonra peyda olublar. Əlbəttə, bütün bunlar əhəmiyyətsiz şeylərdir, əsas odur ki, həm bu ölmüş toyuğun , həm də artıq atamla əmim tərəfindən ölümə məhkum olunmuş o biri toyuqların qətlinə haqq qazandırmaqçün tutarlı bir bəhanə tapılıb. Bəli, siçovlular yenə də siçovullar. Arvad buna inanacaq, mütləq inanacaq. Bunu sınamaq üçün həm atamın, həm də Mirsəftərin ümid dolu baxışları nənəmin yüngülcə qırışmış üzünə dikilir və onun gözlərinin ifadəsindən növbəti hərəkətini əvvəlcədən tapmağa çalışırlar. – Yəqin çıxacağımız var imiş -Arvad baxışlarını toyuq cəsədindən ayırıb çox biganəliklə cavab verir – Təki ölən elə toyuq-cücə olsun, adam olmasun. Bunu deyib otağına tərəf addımlayır, lakin qapısını açıb içəri keçməmişdən əvvəl bir kəlmə də deyir: – Onsuz da, Molla Məsməxanıma demişəm iyirmi-otuz dənə də cücə tapsun mənimçün. – Və qapını ardıyca örtür. Bu sözlər bayaqdan bəri sevincək olmuş atamın üzünə yenə də narahatlıq qığılcımları səpir. Arvad demək istəyir ki, bunların axırına çıxsaz da təzələrini alacam, o şüşəbənddə həmişə, ta qiyamət gününəcən toyuq-cücə saxlıyacam, istəyirsiz dalınızla divara çıxın, xeyri yoxdu. Həyətdəkilərin hamısı bu dəfə nədənsə kiçik əmimə baxır, gözlərindən bu sual oxunur ki, əgər arvad təzədən cücə çıxardıb toyuq saxlayacaqdısa, onda Yüklə 2,89 Kb. Dostları ilə paylaş:
|