İntellektual-Elektron Kitabxananın təqdimatında
Yüklə 2,89 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 249 249 249 ağaclarının səxavətlə yerə səpələdiyi şirəli tutlar ayaq altında qalıb əzildikcə, ayaqqabılara, başmaqlara yapışıb onların altlığına elə hopurdu ki, heç Koroğlunun Misri qılıncıyla da qaşıyıb təmizləmək olmurdu. Yayın ortalarında bakılıların beldə gəzdirməyə adət etdikləri bıçaqların hansı birinə əl vursaydın, ayaqqabıların altındakı tutları qaşımaqdan şirə bağlamış dəmiri əlinə yapışacaqdı. Bıçağı yumağın da xeyri olmurdu, bu həyasız tutun şirəsi dəmirə də hopurdu və türmələrdə, zonlarda düzələn gül kimi bıçaqlar adam yortmaq funksiyasını itirirdilər, olurdular kampotluq bıçaqlar. Bakının yuxarı məhəllələrində yay aylarında bıçaqlaşma hadisələrinin faizi xeyli aşağı düşürdü. Şirə bağladığından hara gəldi yapışan bıçağı beldən çıxarana qədər adamın nəinki kimisə yortmaq həvəsi, heç qarışqa tapdalamaq şövqü də qalmırdı; ya yortmaq istədiyin adam o vaxtacan qaçıb aradan çıxırdı, ya da sən bıçağı çıxarana qədər yumruğu qoyurdu ağzıvın üstünə, sən də tir-tap uzanırdın od kimi qaynar asfaltın qırağına, bıçaqın da batırdı öz dalıva. Məhz həmin vaxtlarda, yay aylarının ortalarında, atamın Neft daşlarından qayıdıb evimizin damında dincəldiyi, kiçik əmimin isə Qırxpiləkanın altındakı pivəxanada dağlılarla söz güləşdirdiyi axşamların birində, artıq təqaüdə çıxmış və bekarçılıqdan Bakı damlarının qırı kimi ona-buna qırsaqqız olub yapışan babam həyətimizdə yeganə kirayənişin olan Mirsəftərə qəmiş olmuşdu ki, onunla beş-altı tas nərd atsın. İnsafla desək, Mirsəftərə qırsaqqız olub yapışmağa bir o qədər də, ehtiyac yox idi, çünki Bakıda bir qədər də tanış-bilişi www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 250 250 olmayan, xasiyyətcə hay-küylü məhəllə cayıllarına uyuşmayan bu sakit rayon uşağı onsuz da, işdən gələndən sonra bütün günü evdə darıxırdı və babamın belə təkliflərini bizə gəlib-gedən qohum-qonşudan fərqli olaraq, böyük məmnuniyyətlə qəbul edirdi. Elə həmin axşam da həmişəki kimi Mirsəftər özünün düzəltdiyi qəhvəyi rəngli balaca kətili gətirib həyətdəki tut ağacının altında quraşdırılmış iri, kobud stolun arxasına qoyub oturmuşdu. Ancaq babamla nərd atmağa başlasa da, bir neçə dəqiqə idi ki, fikrini nərdtaxtanın üstündə cəmləşdirə bilmirdi. Ağacların tutu artıq ağaclardan tökülüb qurtarsa da, yerdə hələ uzun müddət şirəli palçıq formasında öz mövcudluğunu davam etdirirdi və bayaq dediyimiz kimi camaatın ayaqqabılarının, başmaqlarının altına yapışırdı. Mirsəftər də nərd ata-ata çox əlləşsə də, yerdən götürdüyü xırda dəmir parçasıyla başmaqlarının altını tam təmizləyə bilmirdi, görürdü ki, rezin altlığı bir az da qaşısa, cırılıb dağılacaq. Başa düşürdü ki, bu başmaq da artıq kampotluqdu. Nəhayət, Mirsəftər bezib dəmir parçasını bir kənara ataraq, bütün diqqətini zərlərə və babama yönəldir. – Şeş cahar, o vaxtlar yəqin sənin yadına gəlməz.. – Babam nərdtaxtanın yanına qoyulmuş armudu stəkanı əlinə götürüb, xoruzquyruğu çaydan bir qurtum içir.. - haçan köçmüsən Bakiyə? – Dörd il əvvəl, əlli səkkizinci ildə. «Üç-bir» - kirayənişinimiz cavab verib zəri atır. – Hə, əybi yox, əlli-altmış ildən sonra siz də bakili olarsuz. Babam elə bil Mirsəftərə toxdaqlıq verir. - Elə www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 251 251 251 bizim özümüz də, altmış-yetmiş il bunnan qabaq gəlmişik Bakiyə. Zirədən köç-külfət yığışıb bura köçəndə, mən xırda uşaq idim. Yadıma gəlir ki, Dumun qabağı çöllü-biyaban idi, Çəmbərəkətdilər taxıl əkirdilər orda, «Pənc-dü». – Nəyin qabağında taxıl əkirdilər? - Mirsəftər deyəsən yaxşı başa düşmür. – Dumun. – Ora haradı ki? Babam başını qaşıyır, deyəsən, indi həmin binada yerləşən idarənin adını yadını salmağa çalışır. – Əşi, təpəsində saat olan idarə var e. Bu Qırxpiləkəndan düz aşağı düşəndə, üstünə çıxırsan. İçərişəhərin divarına yapışıq. – Dörd qoşa, - Mirsəftər gülümsünür. - Bildim, Bakı şəhər İcrayə komitəsini deyirsiz. – Hə, – babam başını yellədir, – o vaxtlar orda Dumxananın binasıydı. Biz gələndə ordan ta Dağlı məhəlləsinəcən çöllük, qayalıq idi. Bir balaca xəzri əsən kimi, elə tozanaq qalxırdı ki, göz-gözü görmürdü. Adamın ağız-burnu da, torpaqla dolardı. Anam rəhmətlik həmişə atamın dalıyca deyinirdi ki, kəntdəki gül kimi bağ-bağatı qoyub, gətirdi bizi saldı bu daşdarın, tozanağın içinə. Sə-dü. – Daşlıq niyə? - Mirsəftər təəccüblənir. - İki-bir. Bəs demirdiz ki, taxıl əkirdilər? Taxıl başa gəlirsə, deməli, yaxşı torpaqlar olub da. – Eh, rəhmətliyin oğlu. - Babam əllərini yellədir. - O taxıl əkilən yerlərə heç yaxın düşmey olurdu ki? Dumun qabağını Həci Zeynalabdin alıb çəpərləmişdi ki, Yüklə 2,89 Kb. Dostları ilə paylaş:
|