393
İsgəndər Atilla
gün “İblis” faciəsini mənə verdi, dedi ki, üzünü köçürərsən. Mən
d
ə köçürdüm. Bir-iki sözü dəyişdim. Mətni oxudu. Həmin sözləri
oxuyark
ən soruşdu: “Nə üçün bu sözləri dəyişmisən?” Mən izahat
verdim. O, q
əbul etmədi...”
M
ən həmin “məktubun” tam mətnini 2009-cu ildə çap et-
dirdiyim “Əsrin şairi” silsiləsindən I cilddə vermişəm. Şeir o
dövrün ide
ologiyasına uyğun olaraq və istehzalı bir şəkildə qələmə
alınmışdır. Müəllif üç nöqtələrdən gen-bol istifadə etmişdir. Cavidin
dil v
ə üslubuna məxsus söz və ifadələrə, əsərlərinin adına məxsusi
diqq
ət yetirmişdir. Mən burada həmin şeirdən bir parça verməklə
kifay
ətlənirəm.
... Kozmetikli şeirlərinə can verən,
“Xumarların”..., “Afətlərin” duyğusundan
V
ə belə
Şeirlərim şeirlərinlə vidalaşınca,
Ağız dolusu bir qəhqəhə ilə
Bir d
əstə qızıl qalstukların arxasınca
Düşdülər yola.
Gedib girdil
ər komsomola.
Bu gün
Müz
əffər bir döyüş nəfəsilə
Axınca alınlarının təri,
Şeirlərimə bir şey demir artıq
“Bahar şəbnəmləri”...
*
Cavid h
əbs olunduqdan və Sibirə sürgün edildikdən sonra ona
şər və böhtan atanlar, əsərlərinə qara yaxanlar çox oldu. Yalnız
Əliağa Vahid şairlə kəsdiyi çörəyə xəyanət etmədi. Cavidin
aşağıdakı şeirini oxucular arasında yaydı.
Bir
əbnayi-bəşərdən birinə qəsd etsə,
Q
əsdi ancaq bir evi məhv, pərişan eylər.
B
əncə ən kamili-qatil bu siyasilərdir
Ki, bir imza il
ə min bir evi viran eylər.
*
Şairin 1917-ci ildə Bakıda Müsavat Partiyasının “Açıq söz” mətbəəsində çap
etdirdiyi “Bahar şəbnəmləri” şeirlər kitabına işarədir.
394
Əsrin şairi IX
Ə.Vahid bununla kifayətlənmədi. “Biz bir qatar tutiyi-şirin
sux
ənlərik” misrası ilə başlayan qəzəlini Cavidə ithaf etdi. Cavidi
s
əmimi hiss və duyğularla xatırladı, oxuculara xatırlatdı. Qəzəl tez bir
zamanda oxucular v
ə xanəndələr arasında yayıldı və məşhurlaşdı.
Haqqında danışmaq, əsərlərini nəşr etmək və tamaşaya qoymaq rəsmi
qadağan edildiyi bir zamanda xanəndələr radioda Vahidin qəzəlini
mu
ğamat üstündə oxuyub, onu yad etdilər. Kimi Sibirdə faciəli
sur
ətdə həlak olmuş şairə şər və böhtan atdı, kimi onu öz şeirlərində
v
əsf etdi. Həmin qəzəli oxucuların nəzərinə çatdırıram.:
Biz bir qatar tutiyi-
şirin suxənlərik,
Öz n
əğməmizlə zinəti-sərvi-çəmənlərik.
Gülüzlül
ər təranəmizin həsrətin çəkir,
Baği-vətəndə bülbüli-xoş nəğməzənlərik.
Bir kims
ə bilməyir nə xərabatilərdənik,
Meyxan
ələr müsafiri rindi-kühənlərik.
Bizd
ən, həmişə zövq alıb ərbabi-mərifət,
Biz
əhlihalə ətr saçan yasəmənlərik.
M
əşuqəmiz həqiqi Züleyxayi-Misrdir,
Eşq aləmində Yusifi-gülpirəhənlərik.
Lövh üzr
ə pirimiz bizi yazmış şəhidi-eşq,
Meydani-
ədli-dadidə gülgün kəfənlərik.
Cavid h
əmişə xəlqimizin xatirindədir,
Vahid, o yoxsa, ruhi il
ə həmvətənlərik.
1982-ci ild
ə Cavidin məzarı Sibirdə axtarıldı, tapıldı, nəşi
(sümükl
əri) vətənə gətirildi. Bu münasibətlə şairlər çoxlu şeirlər
yazmışlar.
Yazıçı Hüseyn İbrahimov Cavid haqqında roman yazmışdır.
395
İsgəndər Atilla
Cavid
ə aid Türkiyədə nəşr edilmiş kitablar
1. Akpınar, Yavuz. Azeri Edebiyyatı Araştırmaları. İstanbul,
1994
2. Akpınar, Yavuz. “Hüseyn Cavid”. TDEA, c.IV
3. Aslan, Haver. “Hüseyn Cavidin Şiir Dünyası”. TK, nr. 232,
1982
4. Türkekul, Mustafa Hakkı. Azerbaycanlı Türk Şairi Hüseyin
Cavid. İstanbul, 1963
5. Uygur, Erdoğan. Hüseyin Cavid Edebi Faliyetleri və Topal
Teymur Piyesi. Ankara, 2004
Cavidin dövri m
ətbuatda və nəşriyyatlarda
çap etdirdiyi pyesl
əri
1. Dövri m
ətbuatda
1. “Zavallı qadın” (“Maral”). “İqbal” qəzeti, 25 və 29 aprel, 7, 9,
13, 15, 18, 21, 28 v
ə 30 may, 4, 5, 7, 10, 12, 14 və 15 iyun 1912.
2. “Yeni iqbal”: M
əşhur şairimiz Hüseyn Cavid əfəndi “Şeyx
S
ənan” ünvanlı bir mənzum faciə yazmışdır.
Q
əzet 11 may 1915-ci ildə öz səhifəsində “Şeyx Sənan”dan:
İştə Qafqas, səfalı bir məva,
Allah, Allah, n
ədir bu abü həva?
− beytil
ə başlayan monoloqu çap etmişdir.
3. “Şeyx Sənan”. Faciədən parçalar. “Qurtuluş”, 1915, №1, 2, 3.
4. “Şeyx Sənan”. Şair bu faciəni “Açıq söz” qəzetinin 1916-cı
il yanvar nömr
ələrində tam şəkildə çap etdirmişdir.
5. “Uçurum”. “Qurtuluş”, 1920, №1, 2 (bir parça).
6. “Af
ət”. “Azərbaycan füqərası”, №6, 8, 9, 10, 12, 13 dekabr
1921 (Tam şəkildə çap edilmişdir).
7. “Peyğəmbər”. “Maarif və mədəniyyət”, 1923, №1, 7, 8-9,
10, 11, 12 (Tam şəkildə çap edilmişdir). 1926-cı ildə iki dəfə kitab