77
vəzifəsindən çıxart, ya da biz onun əleyhinə qiyam
edəcəyik”.
Müaviyə dedi: “Bu fikirdəyəm ki, səni onun yanına
göndərim və səninlə necə istəsə rəftar etsin”.
Sudə zehnində Əli (ə) ilə Müaviyə arasında
müqayisə apardı və bir şe`r dedi ki, mə`nası belədir:
Salam olsun torpağa bələnmiş qanlı cana,
Ədaləti özüylə apardı o məkana.
Əlbət səbəbi vardı bu yanaşı gedişin,
And içmişdi ayırmaz həqiqətdən öz işin.
Müaviyə dedi: “Kimi nəzərdə tutursan?”
Sudə cavabında dedi: “Məqsədim Həzrət İmam
Əlidir. Bir gün onun mə`muru camaatın malının zəkatını
toplamaq üçün gəlmişdi. Bizimlə bir az pis rəftar etdi.
Şikayət etmək üçün Həzrətin (ə) yanına getdim. Gördüm
ayaq üstə durub namaz qılmaq istəyir. Məni gördü və
buyurdu: “Bir işinmi vardır?”
Əhvalatı Həzrətə (s) söylədim. Çox narahat oldu.
Göz yaşı axıtdı və dedi: “Pərvərdigara! Sən mənə və bu
mə`murlara şahid ol ki, mən onlara zülm etməyi əmr
etməmişəm”.
Sonra mə`muru üçün tünd bir məktub yazaraq mənə
verdi ki, ona verəm. Çox çəkmədi ki, məmuru tutduğu
vəzifədən kənarlaşdırdı”.
Müaviyə Sudənin coşqun və hay-küylü sözlərinin
tə`siri altına elə düşdü ki, naçar qalıb əmr etdi ki,
camaatın bütün mallarını onlara qaytarsınlar və onlarla
yaxşı rəftar etsinlər. Sudəni də azad buraxdı.
99
QƏHRƏMANLIQ GÖSTƏRMĠġ BĠR NEÇƏ QADIN
Sudə kimi qəhrəmanlıq göstərmiş digər bir neçə
qadın Müaviyənin qarşısında durmuş, söz demiş və onu
məhkum etmişdilər. Məsələn, Darmiyyə Həcuniyyə,
99
Əqdul-fərid, 1-ci cild, səh.211; Ə`lamun-nisa, Ətlidi; Bihar, 41-ci
cild, səh.119; Nasixut-təvarix, 2-ci cild, səh.333-dən sonra.
78
Ümmül-Xəyr, qızı Curəyş, Ümmü Sənan, Kufədən
Zərqa, kor olmuş qoca qadın Bəkkarə Hilali və sair kimi
qadınlar. Zərqanın Müaviyəyə dediyi sözlərdən biri
belədir: “And olsun Allaha! Bizim Əliyə (ə) olan
məhəbbətimizin necə də böyük olduğunu hələ də dərk
edə bilməyibsən”.
100
Müaviyənin qarşısında durub onu məhkum etmiş
şücaətli qadınlardan Haris ibn Əbdül-Müttəlibin qızı
Ərva və Bəkkarə Hilaliyyə adlı iki qoca qadındır.
Ərvanın Müaviyəyə dediyi sözlərdən biri belədir: “Ey
Müaviyə! And olsun Allaha! Sən bu zülmkarların
camaata hakim olmasına və onlara qarşı istədikləri
cür`əti etmələrinə səbəb olmusan . . .
Mənə e`tiraz etməyinin əvəzində get anandan soruş
ki, sənin atan kimdir? Mənim sənə heç bir ehtiyacım
yoxdur?”
Sonra o ayağa qalxdı və oradan uzaqlaşdı.
DÖRD ġƏHĠD ANASI ÜMMÜL-BƏNĠNDƏN BĠR
XATĠRƏ
İmam Əlinin (ə) dərrakəli həyat yoldaşı Hizam ibn
Xalidin qızı Ümmül-Bənin bəni-Kilab qəbiləsinin
şücaətli bir ailəsindən idi. İmam Əlinin (ə) qardaşı Əqil,
o Həzrət (ə) üçün elçilik etdi. Onun adı Fatimə idi. İmam
Əlidən (ə) Həzrət Abbas (ə), Əbdullah, Cəfər və Osman
adlı dörd övlad sahibi olanda ona “Ümmül-bənin”
(oğullar anası) deyirdilər. Bu ana qəhrəman oğullar, igid
övladlar yetişdirdi. Tarixdə igidlik göstərmiş Həzrət
Abbas (ə) onun tərbiyəsi ilə böyüyüb boya-başa çatmışdı.
Onun oğlanlarının hamısı Kərbəlada şəhid oldular. Bu
dörd qəhrəman oğulun şəhidlik xəbəri anaya çatanda
təbiidir ki, qəlbi yandı və xüsusən oğlu Abbas (ə) üçün
100
Əqdul-fərid, 1-ci cild, səh.217-dən sonra; Bəlağətun-nisa, səh.27
və 29.
79
göz yaşı axıtdı. Ancaq ruhiyyəsi o qədər güclü idi ki, bir
şe`r dedi:
“Ey igid oğlum Abbası atası kimi düşmənlərə hücum
etdiyini görən kəs! Əlinin (ə) övladlarının hamısı şücaət
cəngəlliyinin şirləridirlər. Eşitmişəm ki, oğlum Abbasın
əlləri kəsildikdən sonra başına dəmir əmud vurub
yarıblar. Əgər oğlumun əli olsaydı, kim döyüşmək üçün
cür`ət edib ona yaxınlaşa bilərdi?”
Bəşir Mədinəyə gəlib Kərbəla xəbərlərini məsciddə
camaata deyirdi, Ümmül-Bənin adamların arasından
qabağa gəldi. Onun Bəşirə dediyi ilk sözü bu idi: “İmam
Hüseyndən (ə) mənə xəbər ver. Oğlanlarım və səma
altındakıların hamısı Hüseynə (ə) fəda olsun”.
Bəşirdən İmam Hüseynin (ə) şəhid olmasını
eşidəndə naləsi ucaldı və dedi: “Qəlbimin damarlarını
qırdın”.
Onun İmam Hüseynə (ə) olan bu məhəbbəti,
mə`nəviyyatının kamilliyinə bir dəlildir ki, rəhbəri
yolunda övladlarının göstərdiyi bütün fədakarlığını
unutdu və təkcə rəhbərindən söz açdı.
80
Beşinci fəsil
Kərbəla qadınlarının müqavimətinə baxıĢ
KƏRBƏLA QƏHRƏMANI HƏZRƏT ZEYNƏB (Ə)
Həzrət Zeynəbi (ə) hamımız yaxşı tanıyırıq.
Qəhrəman, şücaətli, müqavimətli və yorulmaz bir qadın
olub. Dünyadakı şücaətli qəhrəmanlar onun şəxsiyyəti,
çalışqanlığı və şücaəti qarşısında baş əyiblər. Zeynəb (ə)
hicrətin 5-ci, ya 6-cı ilində Cəmadiəl-ula ayında dünyaya
göz açıb və hicrətin 62-ci ilində Rəcəb ayının 14-ü, bazar
günü Şamda və ya Misirdə dünyasını dəyişib.
O, yetkinlik yaşına çatanda çoxlu elçilər arasından
igid və şəxsiyyətli bir kişini - əmisi oğlu Əbdüllah ibn
Cəfər Təyyarı - özünə həyat yoldaşı seçdi. Bir şərtlə ki,
hər zaman İmam Hüseyn (ə) səfərə getmək istəsə,
Zeynəbin (ə) qardaşıyla birlikdə olmasına mane olmasın.
Atasının həyatına zinət verdiyinə görə onu Zeynəb
adlandırmışlar. Zeynəbi Kübranın (ə) barəsində deyilməli
sözlər çoxdur. Onun qanlı Aşura inqilabındakı şücaətinə
nəzər salaq.
İmam Hüseyn (ə) Mədinədən çıxıb, bir müddət
Məkkədə qaldıqdan sonra İraqa tərəf mənzil-mənzil
hərəkət edəndə Zeynəb (ə) qardaşı ilə birlikdə idi. O,
yaxşı munis və möhkəm sirdaş kimi son imkanına qədər
İmam Hüseyni (ə) himayə etməyə çalışdı. Kərbəlada
İslam döyüşçülərinin misilsiz köməkçisi idi. O, altı
qardaş (İmam Hüseyn (ə), Abbas (ə), Cəfər, Osman,
Abdullah (Ümmül-bəninin oğlanları) və Ovn (Əsmanın
oğlu)) dağı gördü. Gözünün iki nuru - Ovn və
Məhəmməd adlı iki yeniyetmə oğlu – Kərbəlada şəhid
oldular. Bundan əlavə Əli Əkbər, Qasim və Əbdullah
kimi qardaşı uşaqlarının da dağına dözdü. İmam
Dostları ilə paylaş: |