2
“İyirMi iL MəcBuri KöçKünMü oLAr?”
son illərdə hökumət məcburi köçkünlərin həyat şəraitinin yaxşılaşdırılması istiqamətində
əsaslı addımlar atmışdır. əsas nailiyyətlərdən biri mənfi mənada ad çıxarmış “çadır
düşərgələrinin” 2007-ci ilin sonuna qədər ləğv edilməsi olmuşdur. Bu gün Azərbaycan
hökuməti məcburi köçkünlük problemi ilə üzləşmiş hər hansı digər bir ölkə ilə müqayisədə
öz gəlirlərinin daha çox hissəsini məcburi köçkünlərin ehtiyaclarına sərf edir. Bununla belə
hökumət məcburi köçkün əhalinin böyük hissəsinin onların hazırda məskunlaşdıqları köhnə
və darısqal binalardan daha yaxşı şəraiti olan mənzillərə köçürülməsi istiqamətində hələ
çox işlər görməlidir. Bundan başqa, hökumətin məcburi köçkünlərə yardım strategiyası
məcburi köçkünlərin üzləşdiyi sosial təcridolunmanın aradan qalxmasına yardım etmir
və eyni zamanda, yerli əhali arasında incikliyin yaranmasına da səbəb olur. Geniş
yayılmış sosial-iqtisadi problemlər üzündən yerli icmalar hökumətin məcburi köçkünlərin
dəstəklənməsinə yönəlmiş siyasətinin ədalətsiz olduğunu hesab edirlər. onlar hesab
edirlər ki, onların özlərinin həyat şəraiti məcburi köçkünlərin həyat şəraitindən çox da yaxşı
deyildir.
yerli qonşu icmalarla müqayisədə məcburi köçkünlərin problemlərinin miqyası ilə bağlı
xeyli dərəcədə qeyri-müəyyənlik vardır. Bir çox hallarda məcburi köçkünlərin ehtiyacları
yerli qeyri-məcburi köçkün əhalinin hüquqları bahasına təmin olunur. Bu xüsusilə mülkiyyət
hüquqlarının təmin olunmasında özünü daha çox göstərir. Köçkünlük zamanı əksər məcburi
köçkünlər şəhər və kənd yerlərində özbaşına şəkildə yerli sakinlərə məxsus olan (və ya
sonradan onların adına keçirilmiş) evləri və torpaq sahələrini zəbt etmişdilər. İcra hakimiyyəti
tərəfindən qəbul edilmiş qərarlara əsasən, məcburi köçkünlər alternativ yaşayış yeri ilə
təmin olunmadıqları müddətdə onları yaşadıqları ərazilərdən – hətta onlar hüquqi cəhətdən
bu mülkiyyətə sahib olmasalar da belə –çıxartmaq olmaz. Bu bəzi ev sahiblərinin öz
şikayətlərini Avropa İnsan hüquqları Məhkəməsinə qədər qaldırmasına gətirib çıxarmışdır.
Avropa Məhkəməsi isə, öz növbəsində, hökumətin mövcud praktikasının hüquqiliyini sual
altına almışdır. Gələcəkdə bu cür halların qarşısını almaq üçün hökumət yerli sakinlərin
qanuni olaraq sahib olduqları əmlakı zəbt etmiş məcburi köçkünlərin alternativ mənzil ilə
təmin edilməsi prosesini sürətləndirməlidir və ya birincilərə istifadə etmədikləri əmlaka görə
təzminat ödənilməlidir.
cəbhə xəttinə yaxın və ermənistan və Azərbaycan tərəfindən nəzarət edilən ərazilərin
kəsişməsində yerləşən ərazilərdə həm məcburi köçkünlər, həm də qeyri-məcburi köçkün
icmaları yaşayır. hər iki qrupun xüsusi yardıma ehtiyacı vardır ki, bu ehtiyaclar hökumət və
beynəlxalq yardım təşkilatları tərəfindən qarşılanmalıdır. cəbhə xəttinə yaxın olduğuna görə
buradakı əhali cəbhə xətti boyunca qarşıdurmaların artmasına və demək olar ki, hər gün
atəşkəsin pozulması nəticəsində baş verən qarışıq atışmalara qarşı daha həssasdır. son
vaxtlar hökumət bu ehtiyacları qarşılamaq üçün mülki əhalinin nizamsız atılan güllələrdən
qorunması məqsədilə mühafizə divarları inşa etməyə başlamışdır.
cəbhə xəttində yaşayan icmalar eyni zamanda dolanışıqlarını təmin etmək üçün öz
həyatlarını təhlükəyə atmaq məcburiyyətində qalırlar. Boş torpaq sahələrinin qıtlığı üzündən
cəbhə xəttinə yaxın ərazilərdə yaşayanlar–məcburi köçkünlər və yerli sakinlər–öz mal-
3
AzərBAycAndA MəcBuri KöçKünLər və yerLi əhALinin
3
qarasını sahibsiz ərazilərdə otarmaq məcburiyyətində qalırlar və bu yolla mina partlaması
və düşmən gülləsinə tuş gəlmək riski altında öz həyatlarını təhlükəyə atırlar.
cəhbə xəttinə yaxın olması və əkin və otlaq ərazilərinin böyük hissəsinin işğal altında olması
səbəbindən Azərbaycan hökuməti tərəfindən ölkənin hər bir yerində həyata keçirilmiş
torpaq özəlləşdirməsi cəbhə bölgəsinə yaxın kəndlərdə baş tutmamışdır. Bu ərazilərdə
torpaq sahələri şərti olaraq yerli əhali və məcburi köçkünlər arasında bölüşdürülmüşdür
ki, bu da yerli əhalini faktiki olaraq məcburi köçkünlərlə eyni vəziyyətə düşürür, çünki yerli
əhali də torpaq üzərində mülkiyyəti təsdiq edən hər hansı rəsmi sənəd olmadan, bank
krediti və digər kredit mexanizmlərindən tam yararlana bilmir.
hökumətin cəbhə xəttinə yaxın ərazilərdə məskunlaşmış bu cür icmalara yardım siyasəti
ardıcıllığı ilə seçilmir. Məsələn, cəbhəyə yaxın olan kəndlərdən birində, əhmədağalıda,
hökumət yerli ehtiyacları qarşılamaq məqsədilə bütün müvafiq imtiyazlarla birlikdə məcburi
köçkün statusunu yerli qeyri-köçkün əhaliyə də şamil etmişdir. Buna baxmayaraq hökumət
eyni imtiyazları cəbhə bölgəsinə yaxın, oxşar şəraitə malik olan digər bir kənddə, qapanlıda,
təmin etməmişdir. yardım siyasətində ardıcıllığın olmaması cəbhə bölgəsinə yaxın olan
kəndlərin əhalisi arasında məyusluq hissinin səbəblərindən biri ola bilər.
yuxarıda qeyd olunan və araşdırmada geniş toxunulan misallar göstərir ki, məcburi
köçkünlərə eyni qaydada münasibətin göstərilməsini özündə ehtiva edən hökumətin əvvəlki
vahid yanaşma siyasəti məhdud dövlət vəsaitlərindən səmərəli şəkildə istifadə olunmasına
imkan vermir. İyirmi illik məcburi köçkünlük həyatı ərzində məcburi köçkünlər müxtəlif
dərəcədə güzərana malik olan fərqli bir qrupa çevrilmişlər. Bunu nəzərə alaraq hökumətin
siyasəti dəyişməlidir və ümumilikdə yoxsulluğun aradan qaldırılmasına yönəlmiş səylər
çərçivəsində məcburi köçkünlərin fərdi ehtiyaclarının qarşılanmasına ünvanlı şəkildə
yanaşmağa əsaslanmalıdır.
Tövsiyələr:
■
■
Məcburi köçkünlər və bütövlükdə az təminatlı əhali arasındakı azalan fərqlərin ətraflı
araşdırılmasına və bu məqsədlə onların ehtiyaclarının daha yaxşı qiymətləndirilməsi
üçün müntəzəm sorğuların həyata keçirilməsinə ehtiyac vardır. Bu hər iki icmada olan
ehtiyacların qarşılanması məqsədilə müvafiq strategiyaların müəyyən olunmasına
imkan verən daha məlumatlı siyasətin hazırlanmasına kömək edər.
■
■
hökumət məcburi köçkün icmalarının daxilindəki qeyri-bərabərlikləri qəbul etməli
və digər qruplara nisbətən daha zəif məcburi köçkün qrupları və az təminatlı yerli
sakinləri önə çəkən diferensial siyasət yanaşmasından istifadə etməlidir. həm məcburi
köçkünləri, həm də yerli qonşu icmaları hədəfləyən birgə yardım proqramları, xüsusilə
yoxsul kənd yerlərində, məsələn suvarma və içməli su təchizatının yaxşılaşdırılması,
bu icmalarda həyat şəraitinin yaxşılaşmasına və məcburi köçkünlərin iqtisadi
müstəqilliyinin artırmasına səbəb olar və bu da hökumətin üzərinə düşən maliyyə