152
SURİNAM
Sahəsi – 163,8 min km
2
Əhalisi – 0,6 mln. nəfər (2005-ci il)
Paytaxtı – Paramaribo
Cənubi Amerikanın şimal-şərqində yerləşən Surinamın ərazisi qərbdə
Koranteyn çayı ilə Qayanadan, şərqdə isə Maroni çayı vasitəsilə Fransız
Qvianasından ayrılır. Ölkənin cənubunda möhtəşəm Braziliya ilə sərhəd başlayır.
Ölkənin şimalında Atlantik okeanı boyu təxminən 360 km məsafədə Qviana
ovalığı uzanır. Çox da enli olmayan bu hissə dəniz və çay mənşəli çöküntülərdən
təşkil olunmuş, dəniz tərəfdən manqr cəngəllikləri ilə örtülmüşdür. Sahilyanı
düzənlik ölkənin içərilərinə doğru təpəli Qviana yaylası ilə əvəz olunur. Savanna
adlanan bu təpəli hissə qumlu və gilli torpaqlardan ibarətdir, məhsuldarlığı olduqca
aşağıdır və kənd təsərrüfatında əkinçiliyə az yararlıdır. Ölkənin daxili və cənubu
bütövlükdə Qviana yaylasının tərkib hissəsinə daxildir. Bu ərazilər selva adlanır.
Keçilməz tropik meşə demək olar ki, az mənimsənilmişdir və ölkənin
iqtisadiyyatında hələlik o qədər də böyük rol oynamır.
Olduqca əlverişli coğrafı mövqeyi olan Surinamın təbiəti də gözəldir. İqlimi
subekvatorial, isti və daim rütubətlidir. Temperaturun illik amlitudu yüksək
deyildir, il ərzində təxminən 2-3°C dəyişkənlidir. İlin 200 günü yağışlıdır. Bu
yağışlar ən çox aprel-avqust dövründə düşür. Yağıntıların orta illik miqdarı 2000-
2500 mm-dir. Ölkə ərazisində çaylar bol sulu, hidroenerji əhəmiyyətlidir.
İri çayları olan Koranteyn, Surinam, Maronidir. Koppename gəmiçilik üçün
əlverişlidir, hətta çox da iri olmayan gəmilər mənsəbdənmənbəyə doğru 300 km
məsafədə üzə bilirlər. Ölkədə çaylar və onlar arasında çəkilmiş kanallar nəqliyyat
sistemini əmələ gətirir, çətin keçilən ərazilərin mənimsənilməsində mühüm
rol oynayırlar.
Məhsuldar qırmızı-sarı ferraiit torpaqlar, temperatur və yağıntıların bolluğu
ərazidə həmişə yaşıl meşələrin inkişafı üçün olduqca əlverişli zəmin yaratmışdır.
Məhz bunun nəticəsidir ki, ölkə ərazisinin təxminən 90%-i meşə ilə örtülüdür. Bu
həmişəyaşıl tropik meşələrdə qiymətli ağac növləri vardır. Çox təəssüf ki, son 25-
30 ildə bu qiymətli ağaclara qarşı münasibət dəyişməmişdir və onların sürətlə
qırılması davam etməkdədir.
Hələlik ölkə ərazisində tədqiq edilmiş minerallardan ən geniş yayılmışı
boksit xammalıdır. Onun geoloji ehtiyatına görə Surinam Latın
Amerikası ölkələri içərisində yalnız Yamaykadan geri qalır. Onun təxmini
ehtiyatı 600 mln. ton miqdarında hesablanmışdır. Bundan əlavə ölkədə dəmir
filizi, manqan, platin, almaz, tantal, sahilin şelf hissəsində neft və qaz ehtiyatları da
vardır. Bu təbii resursların əksəriyyəti hələlik kifayət qədər istifadə edilmir.
Ölkənin müasir şəraitdə iqtisadi inkişafinda boksit xammalından istifadə
mühüm rol oynayır.
153
Ölkə ərazisinin formalaşması, əhalisi, əmək ehtiyatları və məskunlaşma
formaları
Surinamın ərazisi K.Kolumbun səyahəti zamanı onun konkistadorları Alonso
de Oxeda və Visente Pinson tərəfindən ilk dəfə 1499-cu ildə kəşf olunmuşdur.
Ərazinin sıx, keçilməz selvadan ibarət olması ispanları o qədər də
maraqlandırmadığından yalnız XVII əsrin birinci yarısından ehtibarən
müstəmləkələşdirilməyə məruz qalmışdır. Ölkənin ərazisi tamamilə ingilislərin
təsir dairəsinə alındı. Lakin 1667-ci ildə Böyük Britaniya Niderlanda Yeni
Amsterdam (müasir Nyu-Yorkun ərazisi) ilə dəyişməyi təklif etdi. O vaxtdan
etibarən Surinam üç əsr ərzində Niderlandın təsiri altında olmuşdur.
Ərazinin əlverişli təbii şəraiti, ucuz işçi qüvvəsi qısa bir müddətdə onu
Avropanın ən iri şəkər təminatçısına çevirdi. Şəkər qamışının istehsalı inkişaf
edərək plantasiya təsərrüfatının yaradılmasına səbəb oldu. Plantasiyalarda işləmək
üçün Afrikadan çoxlu miqdarda zənci qullar gətirilməyə başlanıldı.
Surinamın əhalisi uzun müddət iqtisadi və siyasi müstəqillik əldə etmək üçün
mübarizə aparmış, 1922-ci ildə müstəmləkə statusu ləğv olunaraq Niderland
krallığının Birləşmiş hissəsi adlanmağa başlamışdır. 1954-cü ildə nisbi
muxtariyyat alan Surinam nəhayət ki, 1975-ci ildə müstəqillik əldə edə bildi.
Coğrafi mövqeyinə görə Surinam Cənubi Amerika ölkəsi olsa da etnik
cəhətdən və dil tərkibcə daha çox karib hövzəsi ölkələrinə oxşayır. Əhalisi keçən
əsrin 70-ci illərin ortalarında çox sürətlə artmış və 1975-ci ilin
siyahıyalınmasma görə 450 min nəfərə çatmışdı. Təbii artım 60-cı illərdə 3,5%
olsa da, 70-ci illərdə 2,3%-ə enmişdi. Digər Latın Amerikası ölkələri kimi burada
da urbanizasiyanın səviyyəsi son illər artmağa başlamışdır. Kənd əhalisi əsasən
ölkənin paytaxtı Paramariboya və onun ətraf rayonlarına köçüb gəlirlər. Bu da öz
növbəsində ölkədə onsuz da çox olan işsizlik probleminin artmasına,
əhalinin əmək qabiliyyətli hissəsinin emmiqrasiyasına səbəb olur. Əhalinin
də əsas hissəsi Niderlanda emmiqrasiya edir. Ölkə əhalisinin yaş strukturunda
uşaqlar və gənclər ümumi əhalisinin yarısını təşkil edir. Əhalisinin
90%-ə qədəri ümumi ərazinin 3-4 %-ni təşkil edən sahil zolağına
toplaşmışdır. Əhalinin cüzi hissəsi isə ümumi ərazinin 80%-ni təşkil
edən rütubətli tropik meşə zonasında yaşayır. Ölkə əhalisinin təxminən
yarısı onun paytaxtı Paramaribo və onun 20 km-lik ətraf rayonlarında
məskunlaşmışdır. Burada ölkə sənayesinin 60%-dən çoxu cəmləşmişdir, ən iri
limanı, nəqliyyat, elm, mədəniyyət mərkəzidir. Paramaribo tipik müstəmləkə
şəhərinə bənzərdir. Surinam çayı sahilində bir-iki mərtəbəli evlər üstünlük
təşkil edir. Şəhərin mərkəzinə doğru səliqə ilə tikilmiş evlər, hamar küçələr XIX
əsrin yadigarlarıdır. Şəhərin bu hissəsi kiçildilmiş Amstredamı xatırladır.
Ölkə əhalisi etnik cəhətdən olduqca müxtəlif olsa da 47% hindli, 32%
kreollardan, qalanları yavalı, zənci, hindu, çinli, müəyyən qədəri də
avropalılardır. Şəhərlilər içərisində kreolların və zəncilərin, kənddə isə hindli və
yavalıların xüsusi çəkisi daha böyükdür. Etnik qruplardan təbii artımın
yüksəkliyi ilə hindlilər fərqlənir.
Dostları ilə paylaş: |