Koroğlu dastani "Alı kişi" qolu
Yüklə 2,28 Mb. Pdf görüntüsü
|
paşalığını tapşırdı ona, bacısı Mərcan xanımı da nişanladı vəlihədi Əmir xana. Amma Mərcan xanım iki ayağını bir başmağa qoydu ki, da mən ərə getmirəm... Mahmud paşa çox yaxşı bilirdi ki, onun ayağına cidar olan bu qohumluğa xələl gətirən Kankanoğludu. Odu ki, onu bir yanlıq eləməkdən ötrü fürsət gəzirdi. Eyvaz tutulub zindana salınan günün səhərisi Bayazid ətrafında nə qədər əli qılınc tutan varıydısa, yığılıb zindanı dağıtmaq, Eyvazı xilas eləmək üçün tədbir tökməyə başladılar. Kankanoğlu da bu dəstədəydi. O necə deyəllər, bu işi düzəldən, dəstəyə başçılıq eliyən elə onun özüydü.
Eyvaz tutulanın üçüncü günü Kankanoğlu dəstəni çəkdi bir tərəfə. Dəstə çox böyük olduğundan onu böldü kiçik dəstələrə. Onlara başçılar seçdi. Hansı dəstənin hayandan gələcəyini, kimin nə iş görəcəyini, dönə-dönə tapşırandan sonra, gedib müəyyən olunmuş vaxdı, işarəni gözləməyi tapşırdı. Hamı öz kəm-kəsirini düzəltməyə, vaxdı gözləməyə dağıldı. Kankanoğlu da evə gəlib hazırlıq görməyə başdadı. Kankanoğlu təzəcə qılıncını silib qınına qoymuşdu. Səlim qapıdan girdi:
– Böyükkişi, Mərcan xanım dedi ki, onnan vacib işim var, özünü yetirsin mənə. Kankanoğlu istədi ki, getməyə, amma özünü saxlıya bilməyib Səlimnən paltarını dəyişdi. Kankanoğlu özünü yetirdi Mərcan xanımın qulluğuna. Mərcan xanım onu çəkib apardı düz zirzəmisinə. Qarşısında oturdub gözlərini dirədi gözlərinə, yazıq-yazıq dedi: – Böyükkişi! De görüm, mana olan məhəbbətindən bir nişana qalıb, ya yox?! Kankanoğlu hələ vəziyyətdən, məqsəddən baş çıxarmasa da dedi: – Mərcan xanım! Mənim sənə olan məhəbbətimi soruşursansa, hər gün birə min qat artır! Amma özün bilirsən vəziyyət pisdi. Mən bir lüt kankan oğluyam, pulum yox, dövlətim yox, şan-şöhrətim yox... Qardaşın da satır səni pula, şöhrətə?.. Mərcan xanım dayana bilmədi: – Düz danışmırsan, əzizim! Sən öz qiymətini yaxşı bilmirsən. Qardaşım məni şöhrətə satırsa, gərək, ağlı olsa, elə sənə verəydi. – Görmürsənmi, heç Allah da kasıbın tərəfində deyil! Təzəcə Hüseynəli xandan xilas olmuşduq, Əmir xanı ariz elədi bu yandan! Day bundan belə biz neyliyə bilərik, hansı səmtə üz tutub bir sığınacaq tapa bilərik ki, xotkarın hökmü oraya işləməsin, bizi axdarıb tapmasın, məhəbbətimizi daşa vurmasın?! Gəl daha sən məndən əl çək, get Əmir xana, sən xoşbəxt ol!.. Mərcan xanım dedi: – Sən doğru danışırsan, Böyükkişi! İndi iş çox pis yerə ilişib, karvanımız yaman yerdə axşamlayıb! Durduqca işlər dolaşıb bu yerə çatdı. Mən bir yer bilirəm ki, oraya xotkarın yox, lap babasının da hökmü işləməz! Oraya qaça bilsək, kamımıza çatar, qorxusuz yaşayarıq!.. – Sən nə danışırsan, Mərcan xanım?! Osmanlı torpağında o necə yerdi ki, xotkarın hökmü oraya işləmiyə, orda rahat yaşamaq ola?! De görüm, o necə yerdi ki, mənim kimiləri orda muradına çata, kamına yetişib xoşbəxt ola?! Görəsən, yer üzündə elə bir bucaq, elə bir torpaq var?! – Day hələ o yerlərə əl atma, çox uzaqlara gedib özünü yorma. De görüm, qaçmaqnan necəsən? – O yer məni çox düşündürür axı! – Dedim çox özünü yorma. Ora çox da uzaq deyil! Amma yolu çox çətindi. Necəsən qaçmağınan? Sualın təkrar olunmağı Kankanoğlunu aldı: – Qaçaq deyirsən, qaçaq də!.. Mərcan xanımın qaşları çatıldı: – Bu necə cavabdı, Böyükkişi?! Kankanoğlu dilini belə sürüdü ki, Mərcan xanımnan söz ala. Amma baxdı qəlbinə dəydi. Odu ki dedi: – Mərcan xanım! Mən başımnan, canımnan hazır. Di vaxt qoy, hazırlaş! – Vaxt?.. Vaxt bu gecə!.. Kankanoğlunun boğazı quruyan kimi oldu. Duruxdu, dillənmək istədi, nə deyəcəyini bilmədi. Mərcan xanım onun bu halını görüb dedi: – Bu nə sifətdi, sən düşdün, ey iyidliyi aləmə səs salmış Kankanoğlu?! Mən necə olub ki, indiyəcən sənin belə qorxaq olduğunu bilməmişəm?! Bu hal qorxaqlıqdan çox, dönüklüyə oxşayır. Bəlkə də mənnən döyülsən?! Belədirsə, gedib evində otura bilərsən!.. Qəzəbdənmi, qəhərdənmi, bilmirəm, Mərcan xanımın gözləri dolmuşdu. O, durmaq istəyəndə, Kankanoğlu biləyinnən yapışdı: – Mərcan! Bilirsən mən heç zaman heç nədən qorxmamışam! Məhəbbətim də ər məhəbbətidi! Mən sevindiyimnən bu haldayam!.. Amma... – Ay məhəbbətdə ər olan! Bu yolda amma olmaz! Bu gecə qaçmalıyıq! Yoxsa, bir də məni o dünyada görərsən!.. – Ay məhəbbət mələyi! Gərək sevənlər o dünyanı dilə gətirməsinlər axı?! – Böyükkişi! Sözü uzatdıq. İş o yerdədi ki, biz bu gecə qaçmalıyıq! Dur! Vaxt itirmə! Kankanoğlunun yenə rəngi dəyişdi: – Mərcan, axı bu işdə tələsmək xeyir verməz?! Qoy nizam hazırlıq görüm! Heç olmasa, bu gecəliyinə aman ver, səhər axşam olum sənin qulluğunda! Mərcan xanım ayağa qalxdı: – Sən ya qorxursan, ya da məndən dönübsən, Kankanoğlu! Sana can sağlığı! Gedə bilərsən! Kankanoğlu yenə onu biləklədi: – Bu darıxmağın səbəbini bilim! – Səbəbi? Məhəbbət! – Bilməsəm olmaz, Mərcan! – Gətir soruşma! – Bilməsəm, çatdar bağrım! – Səbəb məhəbbətdi, əsl məhəbbət! Leyli məhəbbəti, Əsli məhəbbəti, Şirin məhəbbəti! Bir də Məcnun məhəbbəti, Kərəm məhəbbəti, Fərhad məhəbbəti! Bildin! – Yaxşı! Bu məhəbbət bu gecə tükənəsidi?! – Deyəsən əl çəkməyəcəksən axı? – Əl çəkəsi deyiləm! Səbəbi de! – Məni səhər göndərirlər İstanbula. Əgər bu gecə qaça bilməsək, zəhər içəcəyəm!.. Elə bil Kankanoğluna zəhərli ox dəydi. Bir qıvrılıb açıldı, dik ayağa durdu:
– Hazır ol! Gecə yarı məni gözlə! – Gecə yarı niyə? – Onu soruşma! – Bilməsəm olmaz. Yüklə 2,28 Mb. Dostları ilə paylaş:
|