Krzysztof Kieślowski (Kənan İsaxanlı)
Yüklə 7,21 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- – Necəsiniz, cənab Alexandro
- – Doğrudur. Bəs kinomuz, musiqimiz haqda heç vaxt eşitməmisiniz
- – Sizə Azərbaycan filmlərindən 1-2 film dvd-si gətirmişik.
- – Sizcə istənilən insan rejissor ola bilərmi
- – Maraqlıdır... Sizin ilk tammetraj filminiz “Amores Perros” olub. Hər rejissorun imza filmi olur filmoqrafiyasında. Necə düşünürsüz
- – “Amores Perros”, “21 grams”, “Babel”dən sonra “Biutiful”.... Tərzinizdən niyə bezdiz
- – Bir az da dünya kinosundan danışaq. Hansı filmlərə baxırsız
- – Sevdiyiniz, bəhrələndiyiniz rejissorlar kimlərdi
- – Sonda oxucularımıza deyəcəyiniz sözünüz varsa, buyurun...
21 F İ L M F İ C T İ O N ALEJANDRO GONZALEZ İNARRİTU
XƏYALİ MÜSAHİBƏ 22 F İ L M F İ C T İ O N Onu tapmaq elə də asan olmadı. Bunu öncədən də bilirdik. Mexikoda axtarışlarımız ümidsizliklə sonuclandı. Onu tanıyanlar Alexandronun Mexikoda tapmağımızın imkansız olduğuna inandırdılar. Uzun çək-çevirdən sonra nəhayət ki, rejissorun yerini öyrənə bildik... Və içimizdə közərməkdə olan ümid qığılcımlarını yenidən alovlandırıb, rejissorun olma ehtimalı olan ölkəyə, İspaniyaya gəldik. İnarritunu tapmağımızda bizə yardımçı, rejissorun sonuncu – “Biutiful” filminin qəhrəmanı olan aktyor, Xavier Bardem oldu. Nəhayət ki, rejissorla əlaqə saxlaya bildik. Azərbaycandan gəldiyimizi eşidəndə ilk sualı “Azərbaycanın hansı qitədə yerləşməsi” oldu. Avropa eşidəndə xeyli təəcübləndi. Və bir az tərəddüd sonrası nəhayət ki, bizimlə görüşməyə razı oldu. Məkan isə “Kafka” kafesi idi... İspaniya, İnarritu, Kafka kafesi və azərbaycanlı bizlər... – Necəsiniz, cənab Alexandro? – Cənab deməsəniz əla olaram (gülümsədi və anladıq ki, qarşımızdakı insan bizimlə səmimi söhbət etmək əhvalındadır) – Azərbaycandan sizə salam gətirmişik. – Mənə telefonda azərbaycanlı olduğunuzu deyəndə, doğrusu, təəcübləndim. Çünki həmin ana qədər belə bir dövlətin mövcudluğundan xəbərsiz idim. Coğrafyanı, tarixi yaxşı bilirəm, amma nədənsə heç bir elmdə ölkəniz haqqında məlumat qarşıma çıxmayıb. Sizinlə danışdıqdan sonra, yəni dünən axşam internetdən Azərbaycan haqda bir az oxudum. Neftiniz, qazınız var və İran, Türkiyə, Rusiya kimi dövlətlərlə həmsərhədsiniz. Amma deyəsən nəsə problemlər də var hansısa dövlət ilə aranızda. – Doğrudur. Bəs kinomuz, musiqimiz haqda heç vaxt eşitməmisiniz? – Siz türk mənşəli dövlətsiniz məlumatıma görə... – Aha... – Hə, Türkiyənin əla rejissorları var. Nuri Bilge Ceylan, Yusuf Güney... Güneyin “Yol” filmi var, o mənim ən sevimli filmlərimdən biridir. Azərbaycan rejissorları, filmləri haqda, amma eşitməmişəm. Bəlkə də gözəl filmləriniz var, amma məlumatsızam bu barədə.
– Əla, çox təşəkkürlər. Mütləq baxacağam. (Ona “Şərikli çörək” və “Bizim cəbiş müəllim”, “Ölsəm bağışla” adlı filmlərin ingilis subtitrları ilə olan disklərini veririk.)
23 F İ L M F İ C T İ O N – Bir az da sizdən, filmlərinizdən danışaq. “Ölüm” trilogiyası necə yarandı? – “Ölüm” trilogiyası yaranmadan öncə bir qısametraj işləmişdim. 1996-cı ildə. Düzünü desəm maraqlı, həyəcanverici gəlsə də, rejis- sorluq bir az da ağır gəlmişdi. Düzdü, televiziya ilə uzun illər bağlılığım var, amma kino tamam ayrı sahədir. Sən müəyyən zamana başında olan, torpaqla dolu olan quyunu qazıb, içinə səpilmiş qızılları tapıb tamaşaçıya ötürməlisən. TV şoularda isə məkan anlayışı mövcuddur. Zaman isə reklama, uzun cümlələrə, hər cür zir zibilə hesablanıb. Qısametrajla başlamaq ekspe- rimental xarakterlidir rejissor üçün. Yəni qabın dərinliyi və ölçüsü ilə tanış olursan. Sizə deyim, ətrafımızda, elə bu kafedə o qədər rejissor var ki, ətrafınıza baxın, görün tanıya bilirsiz onları? -Yox. -Niyə? Çünki, onlar öz qablarının nəinki ölçüsünü, həcmini, heç qablarının mövcudluğunu belə anlamayıblar. Anlayıblarsa da, risk etmədən daha asan, daha rahat, daha əlçatan işlərə yönəliblər. – Sizcə istənilən insan rejissor ola bilərmi? – Yox, mən elə demədim. İstənilən insan həyata bir peşə ilə gəlir. Əgər hər kəs öz qabını tapsa, ölçüsünü, həcmini bilsə, inanın, dünya dəyişər. – Bu qədər optimist təsəvvür etmirdik sizi... – Haha (ucadan gülür)... Jurnalistlərin hər biri adətən, mənimlə söhbətdə belə deyirlər. Bilirəm təsviriniz nəyə görə formalaşıb. Filmlərimə görə. Amma filmlərimdə siz tamaşaçılar pessimizm, ölüm və s. görürsüz. Əslində filmlərimin hər birində optimizm var. Mən ölümü son olaraq təsvir etmirəm. Mənim düşüncəmdə ölüm doğuluş qədər gözləniləndir.
– (Bir qədər düşünür)... Elə deməzdim. “Amores Perros” la mən, mənə, görə sevginin necə bir hiss olduğunu göstərdim. Heç kimin fikir vermədiyi reallıqları, insan talelərini toqquşduraraq. Film itlərin üstündə cərayan edirdi, eyni zamanda da film boyu bu bağlılıq undulurdu. Filmin uğurunun səbəbi yetəri qədər səbrli olmağımızdır. Mənim imza filmimi kinodan getdiyimi açıqladıqdan sonra təyin etmək mümkün olacaq. Hələ ki, bu haqda düşünmürəm...
– Fərqlilik istədim bir qədər. Amma haqlısız bezdim... “Biutiful” bütünlükdə Bardemin çiyinlərində oturdu. O isə əla aktyordur. Nə vaxtsa mütləq yenə onunla işləmək istəyərdim.
– Düzün desəm, filmə baxmağa vaxtım çox azdır. Çünki çox xırdaçıyam və bir işə başladımsa, o iş bitməyincə rahat ola bilmirəm. Rahat olmadan filmə baxa bilmirəm. Son baxdıqlarımdan Trierin “Antichrist”ini, Terens Malikinin “Tree of life” filmləri olub. Hər ikisi əla filmlərdir. Terens Maliki usta rejissordur. Bu filmə sadəcə film demək olmaz. Çünki filmdə zaman, məkan anlayışını bu rejis- sor yox edib. – Sevdiyiniz, bəhrələndiyiniz rejissorlar kimlərdi? – Antonioni, Bergman, Tarkovski, Ozu, Fellini, Kiarostami, Pazolini, Trier, Maliki, Tarr, Kieslovski, Almodovar, Carmuşu deyə bilərəm... – Əla! Sirr deyilsə “Kafka” kafesini nədən seçdiz? – Sevdiyim yazardır. Onun “Kənd həkimi” hekayəsi var. İlk dəfə oxuyanda heç nə anlamamışdım, amma bir neçə ay sonra təkrar oxudum və deyərdim, dünyanın ən yaxşı hekayələrindən biridir. Qəribə həyat yaşamış bir insan olub. Yazıları qədər sirli, möcüzəvi...
– Təşəkkür edirəm sənətə olan sevginizə görə. Jurnal haqda məlumatlandım və bu cür kino sevgisi olan insanları – sizi və oxucularınızı Yüklə 7,21 Mb. Dostları ilə paylaş:
|