18
F İ L M F İ C T İ O N
Qəfləti təhlükələr deməklə nəyi nəzərdə
tutursunuz?
Skandal yaratmaqdan qaçınan molaristin
hücumunu.
Müharibə ərəfəsində İtaliyada qurulmuş
bir cümhuriyyət modeli yaratdınız. Salo
Fransada işğal vaxtındakı Vichy rejimini bir
az xatırlatmırmı?
Bəli, şübhəsiz Vichy ilə eynidir.
Bu yer təxminən haradadır?
İtaliyanın şimalında, paytaxtı Salodur. Filmin adı
da buradan gəlir.
Bəs bunu kim yaradıb?
Səhv etmirəmsə, Mussolini.
Geriləmə dövründə olduğunumu demək
istəyirsiniz?
Böyük Qərb Kapitalizmi Dövründəki geriləmə
yox, Hitlerin vaxtlarındakı geriləmə.
Filmdə yüzlərlə gənc oğlan və qızların
qorxunc və şiddətli rəftarlara məruz qaldığını,
hərəkətlərə və işgəncələrə göz yumduğunu
bilirik. Bu gəncləri necə bir yerə yığa bildiniz?
Bunu edərkən Markiz De Sadın sehrli rəqəmlərini
izlədim, 4 rəqəmi kimi... Qurbanlar cəmi 20
nəfər olardı, yüz deyil. Onları seçərkən digər
filmlərimdə etdiklərimi təkrarladım. Yüzlərlə
insanla tanış oldum və sadəcə uyğun olanları
seçdim.
Bunlar mazoxist aktyorlardırmı?
Seçmişəmsə, demək, hər biri mazoxistdir.
1 noyabr 1975-ci il... Pier Paolo Pasolinin
ölümündən bir neçə saat öncə Salo haqqında
dedikləri:
Circeo cinayətindən öncə Sal Cümhuriyyəti
haqqnda film çəkdiniz...
Bəli, görmək üçün səbirsizlənirəm. Filmimi
əvvəl ola biləcəyi qədər qorxunc bir hiss,
sonra isə düşündüyümüz faktların sakitliyi
və harmoniyası olaraq düşünmüşdüm. Hələ
də üzərində işləyirəm. Kino bir az da texniki
işdir, səhnə səhnə, plan plan. Bu film adamı
müəyyən məqamlarda düşündürür. Hələ montaj
mərhələsindəyik. Nəticə həmçinin mənim etdiyim
və istədiyim kimidir. Amma ilk dəfə baxmadan
öncə bir neçə məqam da var. Narahatam və
qorxuram.
2 Noyabr 1975-ci il... Pier Paolo Pasolinin
döyülmüş cəsədi Romadan kənarda, Ostia
adlı bir yerdə, tərk edilmiş ərazidə tapıldı...
20
F İ L M F İ C T İ O N
Müasir müəlliflərin filmlərində
alkoqol təkcə stressi yatırmaq
üçün deyil, eləcə də qəhrəmanın
daxili aləminin açılmasına
yönəlik priyomdur. A.Hiçkok
demişkən, “Əgər alkoqol danışa
bilsəydi, o da insan haqqında
çox şey deyə bilərdi”. İntuitiv və
emprik olaraq tez-tez rejissor-
lar bu mövzuya əl atır. Alkoqol
(burda istənilən növ spirtli içki
nəzərdə tutulur) süjetə daxili və
xarici təzahür kimi də gələ bilər.
Xon Sonsu özünün sonuncu,
“Onun gəldiyi gün” filmində
ənənəvi iaşə məntəqəsini təsvir
edir. Burada hər dəfə süzülən
içki qəhrəmanların müxtəlif
vəziyyətilərini əks etdirir,
qəhrəmanlar günün istənilən
vaxtı içir, əhvallarının yaxşı və ya
pis olmasından asılı olmayaraq,
filmin interpretasiyasına
inansaq, içki ən yaxşı dostu əvəz
edir. Rejissor bizi inandırmağa
çalışır ki, içki ilə dünya cəhaləti
və sevincini yaşamaq olar.
Koreyalı rejissor bəlkə də
Dekartın məşhur maksimasını
özünəməxsus şəkildə bizə
belə çatdırır: “İçirəmsə, demək
yaşıyıram” Aleksandr Peynin
“Yolkənarında” içki, unison
təsir kimi qəhrəmanın ətrafında
“hərəkət edir” Ailəsini itirmiş
yalqız kişi Kaliforniya üzüm
tarlalarında özünə iş tapmaq
üçün sərgərdan həyat keçirir.
Aki Kaurismiyakinin “Havr” film-
inin qəhrəmanı Marsel Marks
kalvadossuz keçinə bilmir.
Rejissor filmin çəkilişləri zamanı
hər 100 kadrdan sonra aktyor-
lara bir stəkan alma brendisi
içməyə icazə verirmiş. Onun
filmlərində içki içmək ətrafda
baş verən prosesləri dərk etmək
anlamına gəlir.
Alkoqol mövzusu haqqında
danışarkən Otar İoselianini də
qeyd etmək lazımdır. Onun
filmlərində qırmızı gürcü çaxırını
tez-tex görmək mümkündür.
Kinotənqidçi Maykl Siçinski
Kaurismiyaki və İoseliani filmləri
haqqında yazarkən qeyd edir ki,
“Bu iki rejissor üçün içki “əsas
mütənasiblik yaradan” amildir.
Hər bir konflikt kiçik süfrə
arxasında həll edilir.”
İçki haqqında yəqin ki, ən
maraqlı film “İtirilmiş həftsonu”
hesab edilə bilər. Bu filmdə Billi
Uayler, demək olar ki, alkoqolun
həyatda və filmdə tam yerini
göstərib. Onun traktovkasına
görə, alkoqol bir çox bədbəxtlik
və sevinclərin baiskarı ola bilər.
İçki sevgili verə bilər, pul verə
bilər, amma şöhrəti və hörməti
alır.
IN VİNO VERİTAS
VƏ YA FİLMDƏ ŞƏRAB