Kızılkaya / Fıkıh Usulünde Sahabe Fetvasının Kaynaklık Değeri Cilt / Volume: • Sayı /Issue: • 2012
Yüklə 7,06 Mb. Pdf görüntüsü
|
100 İnsan ve Toplum “İşte gidip bir sertifika programına katılıyorlar, işte bir NLP alıyorlar vesaire vesaire onu çok böyle süslü can conlu şeylerle sunup insanları kandırıyorlar. İnsanlarımız da ne yazık ki bu konuda yetkin şeylere bakmıyor. Sertifikasyonu var mı, hani o konuda esasında toplum bu konuda bilinçli değil. Eğer çok güzel bir görüntü varsa hemen ona kanıp nereden mezun, yetkinliği var mı diye bak- mıyor. Hani bu da çok içler acısı ve o grup da esasen psikologların adını kötü çıkaran bir grup diye düşünüyorum ben”.[N.A., Psikolog] Katılımcıların tamamına göre bu durumu ortaya çıkaran en önemli etken, ruh sağlığı alanında bir yasal düzenlemenin olmayışıdır. Yasal düzenlemedeki bu eksikliğin de bu alanda hizmet veren kişi ve kurumların denetlenmesini, kontrol edilmesini engel- lediği yönünde ortak bir görüş mevcuttur. Bazı katılımcıların ifadeleriyle ruh sağlığı yasası ile “terapinin tanımının ve çerçevesinin çizilmesi, bu mesleği icra etmek için gereken yetkinliklerin belirlenmesi”[F.Y., Psikiyatrist] ve “psikoterapistin Sağlık Bakanlığı’nda bir karşılığının olması, tanınması, sisteme dahil edilmesi, terapi hizmetinin sigorta kapsamına alınması” [M.D., Psikolog] gibi düzenlemelerin yapılması gerekmektedir. Katılımcılara göre yasal düzenlemenin olmayışı terapi eğitimi veren kurumların da belirli standartlardan yoksun bir şekilde hizmet vermelerine neden olmaktadır. Aynı zamanda “hep dışarıdan alınması gereken” [Y.A., Psikolog] bu eğitimlerin yoğun bir şekilde talep edilmesi, çoğu katılımcıya göre alanın maddi çıkar sağlamak için kulla- nılmasına neden olmaktadır. Bu da “bilimsel hiçbir geçerliliği olmayan”[F.Y. psikiyatrist] standardizasyonu olmayan terapi yöntemlerinin, ekollerinin kullanılmasına neden olmaktadır. Dolayısıyla bu çerçevede değerlendirildiğinde, “insanlara sunulan terapi hizmeti yaygınlaşsa da kalitenin aynı oranda artış göstermediği” [H.A.G., P. Danışman] tespitinde bulunulmaktadır. Hem görüşme yapılan hem de soru formlarını yanıtlayan bazı katılımcıların vurgula- dığı başka bir nokta da Türkiye’de psikoloji alanında bu kültüre ait, geçirilen değişim dönüşümlere rağmen bu toplumun değişmeyen bazı özelliklerine özgü bir yaklaşımın geliştirilmesindeki eksikliktir. Ancak, bu ihtiyacın son zamanlarda sıkça gündeme geti- rilmesi, bir katılımcıya göre başka bir problemi de ortaya çıkarmıştır: “Şimdi bu alandaki ihtiyaç bir şekilde gözüküyor. Bu ihtiyacın farkına varan bazı uyanık tipler bu medeniyete uygun psikoloji, Mevlana’nın dediği psikoloji falan filan diye inanılmaz şaklabanlıklar yapıyorlar ve bu bana açıkça ihanet gibi geli- yor… Gerçekten istismar ediyor bir grup insan ve feci istismar ediyor ve bu istis- marın en çok yapıldığı yerlerden bir tanesi, şu anda psikoloji.”[M.D., Psikolog]. Alanın bu şekilde “istismar edilmesi”, aslında bir ihtiyaç olarak tespit edilen kültür odaklı yaklaşımların geliştirilmesinin, bu alanda nitelikli çalışmalar yapılmasının da önünü tıkadığı belirtilmiştir. Bunun dışında, alanda hizmet veren psikiyatrist, psikolog ve psikolojik danışmanlar arasındaki irtibatsızlığın, hatta bazı katılımcıların vurgu- ladığı gibi “rekabet ve çekişmenin” de özellikle danışanların nitelikli hizmet alması 101 Karagöz / Teori ya da Realite: Hâkim Terapi Kuram ve Uygulamaları Karşısında Konumlanış ve Arayışlar noktasında önemli aksaklıklara sebebiyet verdiği ifade edilmiştir. Bununla birlikte bazı katılımcılar terapi hizmeti veren kişi ve kurumlarda gördükleri bu eksiklikler nedeniy- le, bu hizmetleri talep eden danışanların terapiden yeterince istifade edemediklerini belirtmişlerdir. Hatta bir katılımcı, “Türkiye’de danışmalar hangi terapötik yaklaşıma yakın durursa dursunlar, danışanların %70-80’inin en fazla 4 seans sonra terapiye gelme- yi bıraktıklarını” ve “terapistlerin çoğunun danışanın pobleminini belirledikten sonraki aşamada ne yapacakları konusunda kafalarının karışık olduğunu” [H.A.G., P. Danışman] iddia etmiştir. Görüşme yapılan katılımcıların çoğu, psikoloji alanında lisans ve lisansüstü düzeydeki akademik eğitimin yetersiz olduğunu vurgulamışlardır. Psikoloji bölümlerine çok yoğun bir talebin olduğu, çok fazla yeni psikoloji bölümünün açıldığı gerçeğine rağ- men lisans eğitimlerinin çok fazla teorik, kuramsal düzeyde kalması, çok kısıtlı şekilde uygulama içermesi katılımcılar tarafından en önemli eksiklikler olarak görülmüştür. Dolayısıyla bu şekilde, “üniversitelerde yapılandırılmış terapi eğitiminin olmayışı” [K.S., Psikiyatrist] “lisanstan mezun olurken terapist kimliğinden çok uzak bir şekilde mezun olunması” [Y.A., Psikolog] gibi bir problemi ortaya çıkmaktadır. Başka bir katılımcı, çok fazla yeni psikoloji bölümünün açılmasını özellikle özel üniversiteler için psikoloji bölü- münün önemli ölçüde para getirisi sağlamasına dayandırmıştır. Katılımcılar, lisansüstü eğitimin ihtiyacı karşılayacak düzeyde olmadığı noktasında ortak görüş bildirmişlerdir. Bu durumu ortaya çıkaran en önemli etkenin de lisansüstü eğitim verecek öğretim üyesi eksikliği olduğu belirtilmiştir. Bununla birlikte bazı katılımcılar, lisansüstü eğitimin, özellikle terapi becerisi anlamında öğrencileri ancak sınırlı bir yere kadar getirebildiği için yeterli altyapıyı vermediğini belirtmişlerdir. Bu durumun da kişileri yetersizlik duygusuna sevk ettiği ve “dışarıdan” terapi eğitimi almaya mecbur bıraktığı vurgulanmıştır. Bu tespitler, katılımcıların önceki kısımlarda terapi eğitimi veren kurumlara ve burada verilen eğitimlere yönelik değerlendirmeleri ile birlikte ele alındığında, genel olarak üniversitelerde ve özel merkezlerde gerekli yetkinliğe sahip terapistlerin yetiştirilmesi noktasında ciddi bir problemin var olduğunu göstermektedir. Katılımcılar arasında ve soru formlarında, Türkiye’de psikoloji alanındaki akademik yayınların mevcut durumuna dair iki farklı görüş ortaya çıkmıştır. Bazı katılımcılar Türkiye’de psikoloji literatüründeki akademik yayınların gerekli niteliğe sahip olmadık- larını belirtmişlerdir. Bu düşüncelerini de “yapılan yayınların birbirlerini tekrarlaması” ve “kültür odaklı çalışmaların olmayışı” üzerinden açıklamışlardır. Bu görüşe sahip olanlar, psikolojideki akademik yayınların -özellikle kitapların- genelde “tercüme üzerinden gittiğini” savunmuşlardır. Diğer bazı katılımcılar ise psikolojideki akademik yayınların şu an yeterli düzeyde olmasa da geçmişe nazaran çok daha iyi bir seviyede olduğunu belirtmişlerdir. Bu tespitlerini, daha fazla akademik yayın yapılması ve ulus- lararası dergilerde Türkiye’den daha fazla akademisyenin yayınlarının yer alması ile desteklemişlerdir. Yüklə 7,06 Mb. Dostları ilə paylaş:
|