Magistrantların XVIII Respublika Elmi konfransı, 17-18 may 2018-ci il
451
məktəblərində təhsil prosesi dedikdə 3 tərkib hissənin: təlim-tərbiyə, tədris-idrak və özünütəhsil proseslərinin
vəhdəti başa düşülür. Qeyd etmək lazımdır ki, ümumtəhsil məktəblərində hər bir müəllim şagirdlərin tədris-
idrak fəaliyyətini idarəedənlər subyekt, tədris müəssisəsinin rəhbəri (direktor, onun müavinləri) isə
bütövlükdə bu prosesləri idarə edən subyekt kimi çıxış edir. Ümumtəhsil məktəblərində təhsil prosesi şagird
şəxsiyyətinin mütəşəkkil təlim-tərbiyə və tədris-idrak proseslərində kurikulumdan aşağı olmayan səviyyədə
bilik, bacarıq və vərdişlərinin inkişafını təmin edən məqsədyönlü fəaliyyətdir.
Ümumtəhsil məktəbi mürəkkəb dinamik sistem olmaqla məktəbdaxili idarəetmənin obyekti kimi
götürülməli, məktəbin və onun ayrı-ayrı komponentlərinin və ya hissələrinin idarə olunması isə ümumilikdə
çoxprofilli ümumtəhsil məktəb şəbəkəsinin idarə olunması kimi qəbul edilməlidir. Belə ümumtəhsil
altsistemlərinə pedaqoji prosesi, sinif-dərs sistemini, məktəbin tərbiyə üzrə iş sistemini, peşəyönümü iş
sistemini, məktəbin ayrı-ayrı pillələri arasındakı qarşılıqlı münasibətlərin tənzimlənməsini və başqalarını
daxil etmək olar. Məktəbin ayrı-ayrı sistemlərinin idarəolunması məktəbdaxili idarəetmənin mənasını və
məzmununu müəyyən etməlidir. Deməli, məktəbdaxili idarəetmə, pedaqoji prosesin bütün iştirakçılarının
məqsədyönlü, qarşılıqlı əlaqələri əasasında prosesin obyektiv qanunauyğunluqlarını nəzərə alaraq optimal
nəticənin təmin olunması məqsədini həyata keçirir.
İdarəetmədə nəzərdə tutulan prinsiplərin xüsusilə kollegiallığın və nəzarət komissiyasının gördüyü
ışlərin uzlaşdırılması prinsipinin keyfiyyətdə xüsusi əhəmiyyət kəsb etdiyi istər nəzəri, istərsə də praktik
olaraq özünü göstərmişdir. Kollegial idarəetmə olmadan, pedaqoji ictimaiyyətin rəyini öyrənmədən, xüsusilə
məktəbdaxili nəzarətin rəyini nəzərə almadan,idarəetmə üzrə qərarların hazırlanması və qəbulunda
komissiyalara rəhbərlik edən şəxslərin iştirakı olmadan, habelə işin gedişi üçün rəhbərlərin şəxsi məsuliyyəti
olmadan, demokratik prinsiplərə söykənmədən səmərəli nəticələr əldə olunması mümkün deyil. İdarəetmədə
müasir-sosial-təhsil situasiyasının xüsusiyyətlərindən biri təhsil müəssisələrinin özlərinin də müstəqilliyinin
olması böyük əhəmiyyət kəsb edir. Bu zaman məktəbin sosial rolu artır, insanların təhsil müəssisəsindən
gözlədikləri tələblər özünü doğruldur, daxili imkanların artırılması üçün valideyn səyi artır. Xarici mühitə
istiqamətləndirmə və orada müsbət nəticə artır. Respublikanın Təhsil Qanununda, təhsil islahatlarında,
inkişaf konsepsiyalarında əks olunan, təhsil qarşısında qoyulan məqsəd və vəzifələr, onların həyata
keçirilməsində məsul olan rəhbərlərin məsuliyyətlərinin dərk olunmasında nəzərdə tutulan qərar və
sərəncamların yerinə yetirilməsi tələb kimi qoyulur. Həmin tələblərin keyfiyyətli həlli üçün məqsədyönlü
münasibət olmalı, nəzarət imkanları təhlil olunmalı, rəhbərin idarəetmə qabiliyyəti, bacarığı, tərbiyəsi,
idarəetmənin xarakteri, strukturu və funksiyaları məktəb qarşısında qoyulmuş başlıca vəzifələrin həyata
keçirilməsinə hazırlıq səviyyəsi kimi müəyyənləşdirilməlidir.
Məktəbdaxili idarəetmədə səmərəli nəticələr əldə etmək üçün nəzarətin məzmununa diqqət
yetirilməlidir. Bu məsələdə məktəb direktoru, işgüzar pedaqoji kollektiv,İdarəetmədə iştirak edən kolleqiallıq
keyfiyyətin əldə olunması ücün birgə səy göstərməlidirlər.Məktəbdaxili nəzarətin formalaşmasına xüsusi
diqqət yetirməlidir. Bu işdə məktəb direktorunun ümumi insani və pedaqoji mədəniyyəti müstəsna əhəmiyyət
kəsb edir. Məktəbdə təhsilin keyfiyyəti idarəetmənin səviyyəsindən xüsusilə məktəbdaxili nəzarətin düzgün
təşgilindən xeyli dərəcədə asılıdır. Ona görə də məktəb rəhbərliyi pedaqoji kollektivin qarşısına çıxan
çətinlikləri müntəzəm öyrənməli, Nəzarət komissiyasının irəli sürdüyü təkliflər,nöqsanlar,hətda qabaqcıl
təcrübə kimi qeyd etdiyi fikirlər ciddi araşdırılmalı,müvafiq qərarlar qəbul edilməli və onların aradan
qaldırılması üçün müvafiq təşkilatı-pedaqoji işlər görülməlidir.
PEDAQOJĠ KONFLĠKTLƏRDƏ STRATEGĠYA SEÇĠMĠ
İsmayılova G.N.
Gəncə Dövlət Universiteti
Konflikt - cəmiyyətdə subyektlər arası əks əlaqənin bir forması hesab edilir. İstəklər, maraqlar,
dəyərlər fərqli olduğundan insanlar arasında konfliktlər baş verir. Məşhur Amerika psixoloq-konfliktoloqu
Ç.Likson demişdir: ―Əgər insan öz həyatında konflikt yaşamırsa, o, nəbzinin döyünüb döyünmədiyini
yoxlamalıdır‖. Konfliktin inkar olunması, yaxud konflikt situasiyalardan yan keçilməsi özü problemi
dərinləşdirir, yaranmış xoşagəlməz halların qarşısının zamanında alınmasını əngəlləyir.
Məlumdur ki, qabaqcadan düzgün planlaşdırılmış təlim-tərbiyə prosesi müəllim və şagird arasında
olan münasibətlər zəminində qurulmuş işi nəticəyönümlü etməyə müvəffəqdir. Pedaqoji prosesdə müəllim-
şagird əməkdaşlığı qarşıya qoyulmuş məqsədə doğru stimulu artırır, müasir təlimin interaktivliyini,
Magistrantların XVIII Respublika Elmi konfransı, 17-18 may 2018-ci il
452
şəxsiyyətyönümlü olmasını təmin edir. Lakin reallıqda belə olmaya da bilər, mövcud ziddiyyətlərin
hərəkətverici qüvvəyə çevrilməsinə zəmanət vermək olmaz. Təbii ki, təlim-tərbiyə prosesində
münaqişələrdən nə təhsil alan, nə də təhsil verən sığortalanmamışdır.
Pedaqoji prosesdə baş verən konfliktlər əksər hallarda şəxsiyyətlər arası olan konfliktlər başa düşülür.
Belə ki, məqsədə doğru yönəlmiş maraqlar çərçivəsində tərəflər norma və dəyərlərləri qəbul etmirlər.
Tədqiqatçılar tərəfindən pedaqoji konfliktlərin fazaları müəyyənləşdirilmişdir:
1.
Qəbul olunmuş sosial normaların pozulması, dəyərlərin inkarı – konfliktin başlanğıc səbəbi ola
bilər.
2.
Qarşı tərəfin cavab reaksiyası.
3.
Mövcud münasibətlərdə qəbul olunmuş norma və dəyərlərin radiakal və sürətlə dəyişməsi.
Pedaqoji konfliktlərin səbəblərini də təxmini təsnifatını vermək olar:
-
Uşağın davranışının proqnozlaşdırılmasında müəllimin məhdud olan təsəvvürləri.
-
Baş vermiş münaqişənin digər şagirdlər şahidi olduqda, müəllimin öz sosial statusunu saxlamaq
məqsədi ilə uşaqlara qarşı şiddət nümayiş etdirməsi.
-
Müəllim tərəfindən hər hansı bir hərəkəti yox, tam şəxsiyyətinin müzakirəsi və bunun zəminində
mənfi ictimai rəyin formalaşması
-
Şagird haqqında təsəvvürlərin subyektiv fikirlərə əsaslanması.(Burada ailənin durumu, şagirdin uşaq
kollektivində mövqeyinin nəzərə alınmaması və s.)
Pedaqoji konfliktlərin özünəməxsus xüsusiyyətləri var. Bir çox hallarda konfliktli situasiyaların
nəticəsi müəllimin xeyrinə həll edilməsi ilə bitir. Şagird üçün məktəbin qoyduğu öhdəliklər, daim nümunəvi
olmaq istəyi ağır yükə çevrilir. Ona görə də münaqişəli vəziyyətlər qaçılmazdır. Bu prosesdə önəmli olanı
müəllim tərəfindən seçilmiş strategiyadır. Bir çox hallarda münaqişlərin həlli yolunu tapmaq məsuliyyəti
müəllimin üzərinə düşür. Konfliktli situasiyalarda tətbiq edilən strategiyaların bir neçəsinə nəzər salaq.
1.
Konfliktdən yayınma (uzaqlaşma). Bu strategiya o zaman özünü doğruldur ki, konfliktin həlli üçün
daha münasib olanı – susmaq və ya gözləmə mövqeyində olmaq. Problemin həllinə sərf olunacaq resurs və
gücün gözlənilən nəticə üçün real olmaması. Bəzən müəllimin bu mövqeyi şagirdlərə düşünmək üçün zaman
verir, mövcud vəziyyətə mövqelərinin dəyişmək imkanı yaradır. Konfliktdən yayılmanın bir neçə növü var:
susmaq, şagirdi sinifdən xaric etmək, dərsdən imtina etmək, formal münasibətlərə keçid və s.
2.
Güzəşt strategiyası. Konfliktli vəziyyətlərdə güzəştlərin tətbiqi. Buraya aid etmək olar: vəziyyətin
yüngülləşdirilməsi, kompromislərə getmək, status ―kvo‖ nun saxlanılması və s. Kompromis, danışıqların
aparılmasında xüsusi qabiliyyət tələb edir ki, bu halda tərəflərin maraqları mütləq nəzərə alınır, qismən olsa
da hər tərəfin özünü haqlı hesab etməsi imkanı yaradılır. Bu daha ədalətli hesab edilə bilər.
Nəticədə onu qeyd etmək lazımdır ki, düzgün təşkil edilmiş təlim-tərbiyə prosesində sağlam mühit
hökm sürməlidir.Öyrənən və öyrədən arasında münasibət saf mənəvi-əxlaqı dəyərlərə əsaslanmalıdır.
Müəllim öz işinin, peşəsinin vurğunu olmalıdır. Çünki, o, bəşərin gələcəyinin təminatçısı olan, sağlam
cəmiyyət üçün, sağlam düşüncəli şəxsiyyət yetişdirir.
CEYMS COYS MODERNĠST ƏDƏBĠYYATIN ĠNCĠSĠ KĠMĠ
Kancılar E.L.
Bakı Slavyan Üniversiteti
Avropa ölkələrində XX əsrin əvvəllərindən xüsusi ilə birinci Dünya Müharibəsindən sonra böyük ruh
düşgünlüyü müşahidə olunmağa başladı. Müharibələr və inqilablar əsri olan XX əsrin acı gerçəkləri, dəhşətli
yaşantıları insan və cəmiyyət haqqında əvvəlki təsəvvürləri alt-üst etdiyindən, gerçəkliyi yenidən qavramaq
ideyası yaranmaqda olan mədəniyyətin əsas xarakterini müəyyənləşdirirdi.
Təbii ki, bu proses ədəbiyyatdan da yan keçmədi. Müxtəlif tipli cərəyanlar yaranmağa başladı ki,
bunları ümumi bir adla modernizm adlandırdılar. Sözsüz ki, bu cərəyan özlüyündə müxtəlif qollara
ayrılırdı. Modernizm ―modern‖ sözündən götürülmüş bir sıra Avropa dillərində ―müasir~çagdaş‖ mənasını
verən müasir sənətdə tarixi bir zaman çərçivəsi idi.
Bir modernist kimi xüsusilə də Ceyms Coys Avropanın klassik əxlaq və mədəniyyətinə qarşı üsyan
edirdi. Coys ardıcıl təhkiyyə prinsipinə riayət etməyərək ədəbiyyata daxili monoloqlar vasitəsilə ―Şüur axını‖
adlı yeni bir üslub gətirdi. O, nəsrdə o vaxta qədər görünməmiş eksperimentləri tərcih etdi. Şüur axını, fikir
yığını, bir neçə fikrin bərabər və çarpaz hərəkəti, epizodluluq, montaj, söz yaradıcılığı-bütün bunlar Coys