~ 87 ~
və məhsula düĢməsinin qarĢısını almaqdır. Bunun üçün tənəklər
defoliant məhlulu ilə iĢlənir ki, bu da yarpaqların tökülməsinə
səbəb olur.
Şəkil 2.2. Salxımın qayçı ilə Şəkil 2.3. Üzümün maşınla
kəsilməsi
yığılması
Texniki yetiĢkənlikdən və istifadə istiqamətindən asılı olaraq,
üzümün aĢağıdakı kondinsiyalara uyğun yığılması (cədvəl 2.1)
məqsədə uyğundur.
Cədvəl 2.1
Ġstifadə istiqəmətindən asılı olaraq, üzümün optimal
kondinsiyası
Emalda üzümün istifadəsi
ġəkərliyi
q/100 sm
3
TitirləĢən turĢuluğu,
q/dm
3
ġərab materialları:
Konyak
ġampan
Təbii ağ turĢ
Təbii qirmizi turĢ
Təbii kəmĢirin
Tünd ordinar
Tünd markalı
ġirin desert
Likor desert
Üzüm Ģirəsi
15-17
17-19
18-20
19-21
20-22
16-18
18-22
22-dən çox
28-dən çox
14-16
5-11
8-10
7-9
6-8
6-8
6-9
5-7
5-6
4-6
5-8
~ 88 ~
Üçüncü fəsil
ÜZÜM, ŞİRƏ VƏ ŞƏRABIN MİKROFLORASI
3.1. Mayalar
Təsnifatı. Mayalar, birhüceyrəli, xlorofilsiz, mitsel yaratmayan
göbələklər olub, kisəli göbələklər (Ascomycetes-askomisetlər)
sinfinin, sadə kisəlilər (Protoascales-protoaskov) yarımsinfinə
aiddirlər.
Mayaların baĢlıca təsnifat göstəricisi, onların spor əmələ
gətirmə xassəsidir. Onlar bu əlamətə görə iki qrupa bölünürlər:
1)Sporogen mayalar-spor yaratmaq xüsusiyyətinə malik olanlar;
2)Asporogen mayalar-spor əmələ gətirmək, baĢqa sözlə, cinsi
çoxalma xüsusiyyətinə malik olmayanlar. Sporogen mayalar,
vegetativ çoxalma əlamətlərinə görə üç ailəyə bölünür.
1.Saccharomycetaceae (Saxaromitsetace) ailəsi, tumurcuqlama
ilə çoxalır. Bu proseslərini təmin edir. Digər cinslər Pichia
(pixiya), Hansenila (hanzenula), Zygosacchoromyces (Ziqosaxaro-
mitses) zəhərli mikrofloraya daxil edilir.
2.Schizosaccharomycetaceae (ġizosaxaromitsease) ailəsi, bölün-
məklə çoxalır. Bu ailəyə iki cins daxildir: Schizosaccharomyces
(ġizosaxaromitses) və Ortosroromyces (oktosporomitses).
3.Saccharomycodaceae (Saxaromikodatse) ailəsi, çoxalmağa
tumurcuqlama ilə baĢlayıb, bölünmə ilə qurtarır. Bu ailənin əsas
cinsləri Saccharomycodes (Saxaromikodes) və Hanseniasrora
(hanzeniaspora) olub, Ģərabçılıq üçün zərərlidirlər.
Asporogen mayalar. Bunlara mayayabənzər (natamam) göbə-
ləklər də deyirlər. Onların təsnifatının əsasında yalançı mitsel
yaratmaları və qıcqırtma xüsusiyyəti durur. Bu qrupun baĢlıca
cinsləri Candida (kandida), Torilopsis (torulopsis) və Bretta-
nomyces (breettanomitses) olub, Ģərabçılıq üçün zərərlidirlər.
Hüceyrənin quruluşu. Maya hüceyrəsi mürəkkəb tərkib və
quruluĢa malikdir. O, bir hüceyrəli mikroskopik quruluĢlu orqa-
nizm olmaqla, bitki və heyvan hüceyrələri ilə eyni quruluĢludur.
~ 89 ~
Hüceyrədaxili komponentlər ayrı-ayrı orqanoidlərə daxildir.
Orqanoidlərə-hüceyrə qılafı, sitoplazmatik membran, sitoplazma,
mtoxondri, vakuollar, holci kompleksi, nüvə aiddir. Bundan baĢqa
hüceyrədə müxtəlif ehtiyat qida maddələri: qlikogen, treqaloza,
yağ, metaxromatin və b. olur. Qılaf - sıx, zərif və elastiki olmaqla,
sitoplazmanı xaricdən örtür, ona xarakterik forma verir və sitoplaz-
manı mühitin zərərli təsirindən qoruyur. Qılaf, hüceyrədaxili
osmotik təzyiqi nizamlamaqla, hüceyrəyə məsamələrdən düzların
və baĢqa kiçik molekulu maddələrin keçməsini tənzim edir. Qılafın
kimyəvi tərkibinə zülal-polisaxarid kompleksi, fosfatlar və lipidlər
daxildir (Ģəkil 3.1).
Şəkil 3.1. Maya hüceyrəsinin eninə kəsiyinin sxemi
1-holci aparatı; 2-tumurcuqlama hüceyrələrinin əmələ gəldiyi yer;
3-endoplazmatik zəncir; 4-valyutin dənəcikləri; 5-vakuol; 6-
ribosom; 7-piy damlacıqları; 8-sitoplazmatik membran; 9-nüvəcik;
10-mitoxondri; 11-hüceyrə qlafı; 12-sitoplazma; 13-nüvə
~ 90 ~
Sitoplazmatik membran, stoplazmanın xarici səthindən yara-
nır və protoplalazmanı əhatə edir. Mikroorqanizm hüceyrəsində
sitoplazmatik membran əsasən 4 funksiya yerinə yetirir: Osmotik
təbəqə kimi təsir edir; məhluldan hüceyrəyə qida maddələrinin və
əksinə, mübadilə məhsullarının keçməsini tənzim edir; özünü bəzi
fermentlərin və orqanoidlərin (ribosomların) daĢıyıcısı kimi
göstərir.
Sitoplazma-maya hüceyrəsinin bütün əsas elementlərini, mito-
xondrii, ribosomlar və baĢqa ehtiyat maddələrini özündə birləĢdirir.
Elektron mikroskopu və biokimyəvi tədqiqatlar nəticəsində müəy-
yən olunmuĢdur ki, sitoplazma özünü zülallardan, karbohidratlar-
dan, lipidlərdən, mineral maddələrdən, sudan və bir sıra baĢqa
maddələrdən ibarət kolloid sistem kimi göstərir.
Mitoxondri, maya hüceyrəsinin xırda, yüksək səviyyədə ixti-
saslaĢmıĢ və vacib orqanoididir. Adi halda onlar qılafla vakuollar
arasında yerləĢir. Onların sayı hüceyrədə 1-50 arasında dəyiĢir.
Əgər hüceyrədə cəmi bir mitoxondri olarsa belə, o, hüceyrə
həcminin 20%-dən çoxunu təĢkil edir. Maya mitoxondrisi əsasən
lipidlərdən (30%-ə yaxın) və zülallardan (65-70%) ibarətdir
(mitoxondrinin quru kütləsinə görə). Maya mitoxondrisi əsas enerji
funksiyasını yerinə yetirən fermentlərə malikdir. Mitoxondrii DNT
(Dezoksiribonuklein turĢusu) və RNT-yə (Ribonuklein turĢusu)
malikdir ki, bunlar vacib həyat prosesləri yerinə yetirirlər.
Vakuollar - maya hüceyrəsinin vacib orqanoididir. Suda həll
olan elektrolitlərdən baĢqa, vakuollarda, kolloid halında zülallar,
yağlar, karbohidratlar və fermentlər yerləĢir. Vakuollarda Na, K,
Ca, Md,Cl, SO
4
və PO
4
ionları ayrı-ayrı elementlər və duzlar
Ģəklində tapılır. Vakuolaların forma və ölçüsü maya hüceyrəsində
əhəmiyyətli dərəcədə dəyiĢir. Maya hüceyrəsində bir, yaxud bir
neçə vakuol ola bilər. Vakuollarda fəal oksidləĢmə-reduksiya
prosesləri gedir.
Holci apparatı. Belə hesab olunur ki, hüceyrədə onun funksi-
yası fizioloji proseslərin ümumi gediĢini idarə etməkdir.
Nüvə. Maya hüceyrəsinin daimi quruluĢ elementidir. Nüvə-
qılafa, nüvəciyə və karioplazmaya malikdir. Maya hüceyrəsinin