56
www.vivo-book.com
Biz yenidən otelə tərəf üz tuturuq və qarĢılıqlı razılaĢma ilə bir-
birimizə heç nə demirik. Zahirən Qrey təmkinlidir. Bir fincan qəhvə ilə
keçən görüĢümüzü dəyərləndirməyə çalıĢıram. Hiss edirəm ki, sanki hansısa
boĢ qalmıĢ vəzifə ilə bağlı müsabiqəyə dəvət olunmuĢam.
– Siz həmiĢə cins Ģalvar geyinirsiniz? – deyə qəfildən Qrey soruĢur.
– Demək olar ki.
O, razılıq iĢarəsi olaraq baĢını tərpədir. Biz yenə də iĢıqforun
yanındayıq. Mən həyəcanla beynimdə bugünkü səhərin gediĢatını
fırladıram. Necə də qəribə sualdır… indi biz ayrılacağıq. Vəssalam. ġansım
vardı və mən onu əldən buraxdım. Ola bilsin ki, onun həyatında baĢqa qadın
var.
– Sevdiyiniz qadın varmı? – deyə ağzımdan qaçırıram. Aman
Tanrım, doğrudanmı mən unu ucadan dedim?
Onun dodaqları yarıtəbəssümlə əyilir.
– Yox, AnasteyĢa, sevgilim yoxdur və ola bilməz, – astaca deyir.
Aha... o, bununla nə demək istəyir? O gey deyil? Yoxsa geydir?
Bəlkə, o müsahibədə həqiqəti deməyib? Ġlk anda mən söhbətin davamını
gözləyirəm, lakin Qrey susur. Hə, artıq getmək vaxtıdır. Mən hər Ģeyi
düĢünməliyəm. Mən onu tərk etməliyəm. Ġrəliyə doğru bir addım atıram,
ayağım burxulur və üzüqoylu yola yıxılıram.
– Lənət Ģeytana, Ana! – Qrey qolumdan elə möhkəm dartır ki,
arxaya yıxılıram, birtərəfli hərəkət olan yolda avtomobil axınının əksinə
gedən velosipedin qarĢımdan keçməsindən bir saniyə əvvəl.
Hər Ģey bir anda baĢ verir: mən yıxılıram və budur, onun qolları
arasındayam və o, məni bağrına basır. Mən onun təmiz, canlı ətriylə nəfəs
alıram. Ondan yenicə yuyulmuĢ kətan köynəyin və bahalı duĢ gelinin ətri
gəlir. Aman Tanrım… baĢım gicəllənir. Dərindən nəfəs alıram.
– Əzilmədiniz ki? – deyə Qrey pıçıldayır. O, məni bağrına basır, bir
əli ilə çiynimdən tutaraq. O biri əlinin barmaqları yüngül toxunuĢla üzümdə
gəzir. O, böyük barmağı ilə üst dodağıma toxunur və hiss edirəm ki, onun
tənəffüsü dayanıb. Qrey düz gözümün içinə baxır və mən onun həyəcanlı,
57
www.vivo-book.com
odlayıcı baxıĢlarını tuturam. Bu, əbədiyyət qədər uzanır, Qreyin gözəl
ağzından baĢqa heç nəyi görmürəm. Aman Tanrım! Ġyirmi bir yaĢında mən
ilk dəfə həqiqətən öpülmək istəyirəm. Onun dodaqlarını öz dodaqlarımda
hiss etmək istəyirəm.
58
www.vivo-book.com
4-cü fəsil
―Öp məni!‖ – tərpənməyə halım olmadan fikrən yalvarıram. Mən
qəribə, naməlum istəklə iflic olmuĢam. SehrlənmiĢ halda Kristian Qreyin
cizgilənmiĢ ağzına baxıram, osa yuxarıdan-aĢağı mənə baxır. Göz qapaqları
örtülüb, gözləri tünd çalar alıb. O, güclə nəfəs alır, mənsə heç nəfəs
almıram. Sənin əllərindəyəm. XahiĢ edirəm, məni öp. O, gözlərini qapadır,
dərindən nəfəs alır və sanki səssiz sualıma cavab verərək baĢını yelləyir.
Gözlərini yenidən açdıqda orada polad bir qətiyyət oxunur.
– AnasteyĢa, məndən uzaq dur. Mən sənə lazım olan adam deyiləm,
– Qrey pıçıldayır.
59
www.vivo-book.com
Nə? Axı niyə belə? Axı bu haqda o yox, mən qərar qəbul etməliyəm.
EĢitdiyimə inanmayaraq sifətimi turĢudaram.
– Nəfəs al, AnasteyĢa, nəfəs al. Ġndi səni ayağa qaldıracam, – astaca
deyir və məni özündən aralayır.
Mənim xilasım və ya Kristian Qreyin təması ilə yaranmıĢ Adrenalin
parlayıĢı yox olur və mən özümü zəif və əsəbi edirəm. ―Yox!‖– deyə qəlbim
hayqırır o məni dayaqdan məhrum edərkən. O, məni məsafədə saxlayır və
diqqətlə reaksiyamı gözləyir. BaĢımda yalnız bir fikir var: mən ona iĢarə
etdim ki, öpüĢ gözləyirəm, o isə məni öpmədi. Ona lazım deyiləm. Məni
qəhvə içməyə dəvət edərkən Ģansım var idi, mənsə hər Ģeyi korladım.
– Aydındır, – deyə köks ötürürəm, yenidən səsə malik olaraq və
alçalmadan əzab çəkərək donquldanıram: – Çox sağ olun.
Durumu dəyərləndirərkən nə vaxt səhv eləmiĢəm? Tez-tələsik ondan
ayrılmalıyam.
– Nə üçün? – əlini götürmədən üzünü turĢudur.
– Məni xilas elədiyiniz üçün, – deyə pıçıldayıram.
– Bu dəli əks istiqamətdə hərəkət edirdi. YaxĢı ki, yanındaydım. ĠĢin
nə ilə bitəcəyini düĢünmək belə qorxuludur. Bəlkə, mənimlə otelə
gedəsiniz? Oturarsınız, özünüzə gələrsiniz.
O, məni buraxır, indi qarĢısında durmuĢam və özümü səfeh durumda
hiss edirəm.
Özümə gələrək mənasız fikirləri beynimdən qovuram. Getmək
lazımdır. Bütün dolaĢıq, deyilməmiĢ ümidlərim tar-mar edilib. Ona lazım
deyiləm. ―Nə düĢünürdün? Kristian Qrey sənin kimi birisinə iliĢəcək?‖ –
deyə təhtəlĢüurum məni cırnadır. Bəxtimdən ―yaĢıl adamcığaz‖ peyda olur.
Mən cəld küçənin o biri baĢına keçirəm, hiss edirəm ki, Qrey arxamca gəlir.
Otelin qarĢısında geriyə çönürəm və baxıĢlarımı qaldırmağa halım yoxdur.
– Çay və fotosessiyaya razılaĢdığınız üçün sağ olun, – deyə
donquldanıram.
– AnasteyĢa, mən… – o susur və səsindəki ağrı diqqətimi tələb edir,
çünki iradəmin əksinə olaraq ona baxıram. Boz gözlər kədərlidir. Qrey kefi