Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur
Yüklə 3,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
82 www.vivo-book.com
Nəticə çıxar‖, – deyə təhtəlĢüurum yenidən öz idbar, zalım baĢını qaldırır. Mən ona əhəmiyyət vermirəm. Su isti və rahatlayıcıdır. Sonsuzluğadək su altında qalardım... Maye sabundan Kristianın qoxusu gəlir. Adamın ağlını baĢından alır bu qoxu! Mən onu bədənimə çəkirəm, təsəvvür edirəm ki, bu, onun özüdür – Kristiandır – o, uzun barmaqları ilə bu möcüzəvi sabunla sinəmi sabunlayır, qarnıma, ayaqlarımın arasına çəkir. Ġlahi!.. Ürəyim yenidən bərkdən sancır, bu… elə məstedicidir ki... – Nahar hazırdır. – Qrey qapını döyür və döyüntüdən mən diksinirəm. – Gəlirəm. – reallıq məni erotik xəyallardan ayırır. Kabinədən çıxıb özümlə iki məhrəba götürürəm: birini baĢıma dolayıram, Karmen Miranda üslubunda və o biri məhrəba ilə isə tələsik qurulanıram, mənim yüksək hissiyyatlı dərim üçün bu cür toxunuĢların necə xoĢ olduğuna əhəmiyyət verməyərək. Cins Ģalvarlar olan çantaya baxıram, Teylor təkcə yeni cins Ģalvarlar və ―konvers‖ almayıb, çantada həm də solğun, mavi rəngli köynək, corab və alt paltarı var. Ġlahi!.. Təmiz lifçik və tuman!.. Onları darıxdırıcı sözlə – ―sadə‖ adlandırmaq ədalətsizlik olardı. Bunlar zərif əĢyalardır, hansısa dəbli Avropa firmalarına məxsusdur. Solğun, mavi rəngli, naxıĢlı və bəzəkli. Bax ha! Alt paltarı məni heyran edir və eyni zamanda qorxudur. Bundan əlavə, ölçüləri dübbədüz mənimkinə uyğundur. Qrey bunu hardan bilir? Üzüm allanır, çünki mister Boksun – Teyloruni bahalı mağazada mənə necə tuman aldığını təsəvvürümə gətirirəm. Maraqlıdır, onun daha hansı cari vəzifələri var...
Mən tez-tələsik geyinirəm. Hər Ģey mənə əla oturur. Bircə baĢımı qaydaya salmaq qalır və mən cidd-cəhdlə yaĢ saçlarımı məhrəba ilə qurulayıram. HəmiĢəki kimi onlar sözə baxmır və onları quyruq kimi yığmaqdan baĢqa çarə qalmır. Baxmaq lazımdır, çantada rezin qaytan varmı? Dərindən nəfəs alıram: vəssalam, mən mister Zırrama ilə görüĢə hazıram.
83 www.vivo-book.com
Bəxtimdən yataq otağında kimsə yoxdur. Çantanın axtarıĢına baĢlayıram, heç yerdə tapılmır. Dərindən ah çəkib, qonaq otağına keçirəm. Nəhəng otaq. Ġstirahət bölümündə üstü balıĢlarla dolu geniĢ, uzun xovlu məxmər divan, yumĢaq taxtlar və bir yığın kitabla zövqlü jurnal stolu var; iĢgüzar bölümdə son model ―Mak‖; divarda nəhəng plazma ekran. Kristian otağın o biri baĢındakı masa arxasında oturub və qəzet oxuyur. Bütün məkan tennis kortu boydadır (özüm tennis oynamıram, amma bir neçə dəfə Keytin necə oynadığını görmüĢəm). Keyt! – Lənət Ģeytana, Keyt! – deyə qıĢqırıram. Kristian diqqətlə mənə baxır. – Mən Eliota xəbər göndərmiĢəm, – o, bir qədər kinayəli danıĢır. – Keyt bilir ki, sən burdasan və hələ sağsan. Ah, bircə bu çatıĢmırdı. Mən onun dünən axĢamkı çılğın rəqsini və Kristianın qardaĢını yoldan çıxarmaq üçün elədiyi özəl hərəkəti xatırlayıram. O, mənim haqqımda nə düĢünəcək? Mən evdən kənarda heç vaxt gecələməmiĢəm. Deməli, o hələ də Eliotla bir yerdədir. Onun baĢına belə iĢ ikicə dəfə gəlib və hər ikisində bütün həftəni onun dəhĢətli çəhrayı pijaması ilə üzləĢmək məcburiyyətində qalmıĢam. Keyt düĢünəcək ki, mən də bir gecəlik macəra tapmıĢam özümə. Kristian amiranə baxıĢını mənə yönəldir. Onun əynində kətan köynək var, yaxalığı və manjetləri açıqdır. – Otur, – deyə o əmr edir və masa arxasında mənə yer göstərir. Bütün otaqdan keçərək, əmr edildiyi kimi, onunla üzbəüz otururam. Masada yemək ucbatından boĢ yer yoxdur. – Könlündən nə keçəcəyini bilmirdim, buna görə də səhər menyusundan bir neçə yemək növü sifariĢ elədim, – əyri, azca üzrxahlıq bildirən təbəssümlə deyir o. – Bu bədxərclikdir, – deyə onun seçimindən heyrətlənərək donquldanıram, əslindəsə dəhĢətli dərəcədə acam. – Hə, demə heç, – səsinin ahəngi bir qədər günahkarcasınadır.
84 www.vivo-book.com
Mən fəsəli, ağcaqayın Ģərbəti və bekonlu qayğanağı seçirəm. Kristian təbəssümünü gizlətməyə çalıĢır və yumurta zülalından olan omletini yeməyə baĢlayır. Yemək çox dadlıdır. – Çay içirsən? – Hə, zəhmət olmasa. O, mənə qaynar sulu kiçik çaydanı və nəlbəkidə ―Ġngilis naharı‖ paketini ötürür. Mat qalmalıdır, hansı çayı xoĢladığımı hələ də xatırlayır. – Saçların nəmlidir. – Feni tapmadım, – utanaraq donquldanıram. Sözün düzü, onu heç axtarmamıĢdım. Kristianın dodaqları qaçır. – Təmiz paltar üçün təĢəkkür. – Dəyməz. Bu rəng sifətinə düĢür. Mən qızarıram və baxıĢlarım əllərimə enir. – Bilirsənmi, sən komplimentləri qəbul etməyi öyrənməlisən, – deyə o, mühakiməedici tərzdə deyir. – Paltarın pulunu ödəmək istəyirəm. O mənə elə baxır ki, sanki xətrinə dəymiĢəm. Tələsik əlavə edirəm: – Mənə artıq kitablar bağıĢlamısan, yeri gəlmiĢkən, onları qəbul edə bilmərəm. Heç olmasa, mənə aldığın paltarın pulunu ödəməyə izin ver. – Ġnamsız tərzdə gülümsəyirəm. – AnasteyĢa, inan ki, sənə bu imkanı verə bilmərəm… – Axı sən niyə mənə hədiyyə göndərməlisən? – Çünki mənimçün bu heç nədir. – onun gözlərində incik parıltı var. – Bu hələ səbəb deyil, – sakitcə cavab verirəm. O qaĢını çatır, gözünü döyür və qəfildən anlayıram ki, biz nəsə baĢqa bir Ģeydən danıĢırıq, amma nə haqda – bilmirəm. Dərhal xatırlayıram… – O kitabları mənə niyə göndərdin, Kristian? – sakitcə soruĢuram. O, çəngəl-bıçağı kənara qoyur və diqqətlə mənə baxır. Onun gözlərində anlamsız hiss parlayır.
Yüklə 3,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|