Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur
Yüklə 3,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
79 www.vivo-book.com
– Hə, sən orta əsrlər xronikasından olan cəngavərsən, – deyə onu sancıram. O, bir qədər soyuyur. Üzünün ifadəsi yumĢalır və gözəl cizgilənmiĢ dodaqlarda təbəssüm kölgəsi dolaĢır. – Yox, AnasteyĢa, heç oxĢamıram. Olsa-olsa, ancaq və ancaq qara cəngavər. – Kristian kinayəli tərzdə gülümsəyir. – Dünən yemək yemisən? – deyə o, sərt Ģəkildə soruĢur. BaĢımı yelləyirəm. Daha nə cinayət iĢləmiĢəm ki? Hərgah onun dodaqları kiplənir, siması hissiyyatsız qalır. – Mütləq yemək lazımdır. Sənsə ac qarına içki içmisən, ona görə də halın pisləĢib. Düzünü bilmək istəsən, AnasteyĢa, yemək içkidə ən birinci qaydadır. O, əli ilə saçlarını qarıĢdırır, deməli, hələ də hirslənir. – Sən mənə hələ çox ədəb-ərkan öyrədəcəksən? – Bu, belə adlanır? – Məncə, hə. – Sən hələ yaxĢı qurtardın. – Hansı mənada? – Əgər sən mənə məxsus olsaydın, dünənki həngamədən sonra hələ bir həftə oturub-durmağın çətin olardı. Ac qarına içmisən, küpünə kimi, az qala, baĢına iĢ də açacaqdılar… – Qrey gözlərini yumur, onun gözəl simasında ikrah peyda olur və o, azca diksinir. Sonra gözlərini açır və acıqlı halda mənə baxır. – Nə baĢ verəcəyini düĢünmək belə adamı ürpəndirir. Ona nə dəxli var? Əgər mən ona məxsus olsaydım… amma mən onun deyiləm. Əslində, ola bilsin ki, qəlbimin dərinliklərində mən bunun əleyhinə deyiləm. Bu fikirlə bərabər, onun müĢtəbehliyindən hirslənirəm. Mən qızarıram: təhtəlĢüurum Ģən bir rəqsi oynayır, bircə ona mən onun ola biləcəyim fikrindən. – Mənimlə heç nə baĢ verə bilməzdi. Mən Keytlə bir yerdə idim. – Bəs fotoqraf? – deyə o fınxırır. Hm… Xose-oğul. Ona bir-iki kəlmə ―xoĢ söz‖ demək lazım gələcək.
80 www.vivo-book.com
– Xose sadəcə içkidən ağlını itirmiĢdi. – Çiyinlərimi çəkirəm. – Məncə, kimsə bu fotoqrafa ədəb-ərkan öyrətməlidir ki, bir daha həddini aĢmasın. – Elə sərtsən ki, – deyə fınxırıram. – Ah, AnasteyĢa, sən heç təsəvvürünə belə gətirmirsən. – Kristianın gözləri kiçilir, üzünə dəcəl təbəssüm qonur. Qreyin təbəssümü məni tamamilə tərk-silah edir. Bir az əvvəl hirslənirdim, indisə baxıĢlarımı ondan çəkə bilmirəm. Ah!.. Bu təbəssümə görə hər Ģeyi bağıĢlamaq olar. Yəqin ki, o çox nadir hallarda gülümsədiyi üçün. Mən hətta nə haqda danıĢdığımızı belə unutdum. – Mən yuyunmaq üçün hamama gedirəm. Yoxsa sən birinci olmaq istəyirsən? – O, baĢını yana əyir – hələ də gülümsəyərək. Ürəyim bərkdən döyünür, beyin tənəffüs üçün cavabdeh olan neyronlara impuls göndərməyi dayandırıb. Qreyin təbəssümü geniĢlənir, o böyük barmağını yanağımda və alt dodağımda gəzdirir. – Nəfəs al, AnasteyĢa, – deyə Qrey pıçıldayır və qalxır. – On beĢ dəqiqə sonra nahar yeməyini gətirəcəklər. Sən, yəqin ki, acsan. – O, hamam otağına doğru gedir və qapını bağlayır. Nəhayət, dərindən nəfəs ala bilirəm. Niyə o, bu qədər gözəldir? Yerimdən qalxıb onun yanına, hamama getmək istəyirəm. Əvvəllər heç vaxt belə bir hiss keçirməmiĢəm. Hormonlar Ģahə qalxıb. Hələ də yanağımda və dodağımda onun toxunuĢunu hiss edirəm. Bədənimə ağır, xəstə diskomfort hissi yayılır. Mənə nə olub? Hmm… ġəhvət. Hə, sən demə, o belə olurmuĢ. Mən yenidən baĢımı pərqu balıĢlara qoyuram. ―Əgər sən mənim olsaydın...‖ Aman Tanrım… Ona məxsus olmağımdan ötrü mən nələri qurban verməzdim! Kristian Qrey – ürəyimi bərkdən döyünməyə məcbur edən yeganə kiĢi... Damarlarımdakı qan coĢur. Əslində, onun xasiyyətində olan heç də hər Ģey xoĢuma gəlmir: çox qapalı və ziddiyyətlidir. O gah məni özündən itələyir, gah on dörd min dollarlıq kitablar hədiyyə göndərir, hələ sonra da izləyir, sanki mən hansısa məĢhuram, osa üzlü pərəstiĢkar. Bütün bunlarla bərabər, gecəni onun otel otağında keçirmiĢəm və özümü tam
81 www.vivo-book.com
təhlükəsizlikdə hiss edirəm... onun müdafiəsində. O, məni özünün uydurduğu təhlükədən xilas etmək üçün dördnala qaçıb gəlib. Yox, o, zalım cəngavər deyil, əsl mərd cəngavərdir, parıltılı zirehli geyimdə, klassik romantik qəhrəman, ser Haveyn, yaxud Lanselot kimi. Mən yataqdan qalxıram və cidd-cəhdlə öz cins Ģalvarımı tapmağa çalıĢıram. Qrey duĢdan yaĢ-yaĢ çıxır; sudan parıldayaraq və hələ də üzünü qırxmamıĢ halda. Əynində heç nə yoxdur, yalnız qurĢağı ətrafına dolanmıĢ məhrəba. Və əlbəttə, mən çılpaq ayaqlarımla dayanıb xəcalətdən yerə girirəm. O, mənim çarpayıdan qalxmağıma təəccüblənib. – Cins Ģalvarını yuyulmağa vermiĢəm. – Onun baxıĢında boz obsidian var. – Qusarkən onu bulaĢdırmıĢdın. – Oh. – Mən turp kimi qızarıram. Niyə o həmiĢə məni pis yerdə yaxalayır? – Teylordan xahiĢ elədim ki, sənə bir cüt cins Ģalvar və ayaqqabı alsın. Onlar kürsüdəki çantanın içindədir. Təmiz pal-paltar. Gözlənilməz bonusdur. – E… mən hamama gedirəm, – donquldanıram. – Çox sağ ol. Daha nə demək olar ki? Çantadan yapıĢıb qaçaraq duĢa gedirəm, Kristian Qreyin adamı həyəcanlandıran çılpaqlığından uzaq olmaqdan ötrü. Mikelancelonun ―David‖i onunla müqayisədə heç nədir. Hamam isti və rütubətlidir, hələ havasını dəyiĢməyə macal tapmayıb. Paltarı tez əynimdən çıxarıb su altına girmək lazımdır. Üzümü xoĢ su axını yuyur. Mən Kristian Qreyi istəyirəm. Çox, çox istəyirəm. Bu, sadəcə, faktın təsdiqidir. Həyatımda ilk dəfə olaraq mən kiĢiylə yatağa uzanmaq istəyirəm. Onun əllərinin və dodaqlarının toxunuĢunu hiss eləmək istəyirəm. O dedi ki, həssas qadınlara üstünlük verir. Deməli, bəkarətini qoruyur. Amma o nə Pol, nə də Xose kimi mənə yaxınlaĢmağa da cəhd eləməyib. BaĢa düĢmürəm. Ötən həftə o, məni heç öpmədi də. Mən onu cəlb eləmirəm? Onda o, niyə məni bura gətirib? ―Sən bütün gecəni onun yatağında keçirmisən, Ana, osa sənə heç barmağını da toxundurmayıb.
Yüklə 3,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|