132
kəndlər, şəhərlər salmışlar. Bununla da bir oğuşa
(ailəyə) mənsubiyət durumundan bir topluma və bir
ulusa mənsubiyət evrəsinə keçmişlər. Bütün
bunlar
ahimsanın (qeyri—aqressivliyin) gəlişməsi və
himsanın (aqressivliyin) azalması ilə mümkün
olmuşdur. Bunun tərsinə olsaydı, bəşər soyu
tarixdən silinməli idi. Necə ki, insandan daha aşağı
səviyədə olan bir çox yırtıcı heyvanların varlıqları
tarixdən silinmişdir. Tanrı elçiləri və başqa böyük
ruhlu insanlar aşağı—yuxarı ahimsanı yaşam biçimi
kimi önərmişlər. Bunun tərsinə ola bilməzdi, çünkü
himsanın öyrənimə gərəksinimi (ehtiyacı) yoxdur.
İnsan bir heyvan olaraq doğası gərəyi aqressivdir,
ancaq insan ruhu qeyri—
aqressivliyi özündə
barındırmaqdadır. İnsan öz ruhunun dərinliklərinə
vardığında artıq aqressiv davrana bilməz. İnsan ya
ah
imsa yolunu tutmalı, ya da çox acı yazqılara
qatlaşmalıdır. Bu üzdən də tanrı elçiləri və böyük
ruhlu insanlar eşitliyi və qardaşlığı öyrətmişlər.
Bütün bunlar ahimsanın görüntüləridir.
•
Məncə, bu gün bilə, toplumsal toxunun (şəbəkənin)
uyqarlıq üzərində yapılanmamasına qarşın bütün
dünyada bəşər toplumları bir—birlərinə dözərək
yaşamağa çalışır, öz mallarını qoruyurlar. Bunun
tərsinə olsaydı hər kəsdən daha saldırqan və
aqressiv olan azınlıq bir kəsim yaşamda qalmalı
idilər. Ancaq xoşbəxtlikdən böylə deyildir. Oğuşlar
(ailələr) sevgi bağları ilə bir—birinə bağlanmışlar.
Öyləcə də ulus adlanan uyqar öbəklər (dəstələr) də
buna bənzər bağlarla bir—birlərinə bağlanmışlar.
Tək sorun toplumun ahimsa yasasına diqqət
et
məməsidir. Bu diqqətsizlik üzündən toplum
ahim
sanın olanaqlarından yararlana bilməmişdir.
134
bir zaman qeyri—aqressivlik bilimini
tam olaraq
ortaya qoyma iddiasında olmamışam. Bu bilim tam
olaraq ortaya qoyula bilməz. Bildiyim qədəriylə heç
bir bilim, hətta riyaziyat da kamala ərmişliyini iddia
edə bilməz. Mən də öz növbəmdə araşdırmacıdan
başqa bir şey deyiləm.
•
Satyaqrahanı uyqulamağa başladığım andan bəri
anladım ki, doğruluğu aramaq üçün qarşı tərəfə
saldırqan davranmaq gərək deyildir. Tam bir
dözümlə və dərddaşlıq duyqularımızı sərgiləyərək,
qarşı tərəfin yanlış yapmasını önləməliyik. Çünkü
kiminə görə doğru görünən bir başqasına görə
yanlışlıq olaraq görünə bilər. Dözüm, insanın
əzablara və acılara qatlaşmasıdır. Böyləcə
satyaqraha
doğruluğu
savunma
qavramına
dönüşürdü, ancaq başqalarına acı çəkdirərək deyil,
insanın özünün acı çəkməsi aracılığı ilə.
•
Şaşırtıcı gəlişmələr çağı olan əsrimizdə kimsə bir
şeyi ya da bir düşüncəni yeni olduğu üçün dəyərəsiz
saya bilməz. Öyləcə də bir şeyi ya da bir düşüncəni
araşdırmaq çətin olduğundan dolayı, onun
çağımızın ruhuyla təzad oluşdurduğunu söyləyə
bilmərik. Bir zamanlar düş kimi görünən bir çox
şeylər indi çağımızın gerçəkləridir. Əsrimizdə
aqressivliyi gücləndirən yeni buluntular qarşısında
adam şaşırıb qalır. Ancaq bu gün bir düş kimi
görünsə də, qeyri—aqressivlik
yolunda da böyük
kəşflərin olacağına inanıram.
•
İnsan və onun əməlləri iki ayrı və somut (konkret)
şeylərdir. Bir sistemin qarşısında dirənib onunla
savaşmamız çox doğaldır. Ancaq sistemin
amillərinə qarşı saldırı, bizim özümüzə qarşı saldırı
kimi alqılanmalıdır. Çünkü biz hamımız bir