Filologiya
məsələləri, №4, 2017
451
kəndinə gətirərək buradakı dini yaşam tərzinə qarşı mübarizəsini əks
etdirmişdir, köhnə ilə yenilik, “mədrəsə-məktəb” qarşı-qarşıya qoyulmuşdur.
Əli Şahinin dilində söylənilən bu fikirlər düşdüyü mühitin acınacaqlı vəziy-
yətini aşkara çıxardır: “Mədrəsələrin yaşıl gecəsi yalnız öz işlərini qaranlığa
boğmaqla qalmamış, məmləkətin hər yanına yayılmış, hər bucağını ələ keçir-
mişdir. Bunun başqa cür olmasına imkan da yoxdur. Ağıllara, vicdanlara
indiyə qədər ancaq bu mədrəsədə yetişənlər rəhbərlik edirdi. Bu adamlar
məmləkətə qaranlıqdan başqa nə götürə bilərdilər ki?” (4, 43) Hər kəs
İstanbulda bir vəzifə istəyərkən Əli Şahin maarif şöbəsinə gedərək öz istəyi
ilə Anadolunun kəndlərindən birində işləmək istədiyini bildirir. Anadoluya
gəldiyində cahillik və səfalətin əsir aldığı kəndlilərlə qarşılaşır. Uzun illər
mədrəsə təhsili görən, bu mühitdə yetişən, sonra mədrəsə sarıqlılarının əsl iç-
üzünü görən Şahin üçün məmləkəti yalnız “yeni məktəb”, yeni təhsil, yeni
biliklər xilas edə bilər. “Çalı quşu” nun baş qəhrəmanı Fəridə kimi Şahin də
Türkiyənin təhsil mübarizəsində hər cür sıxıntılara qatlanıb sinə gərən
idealist biridir. Amma Əli Şahin kişi olmanın üstünlüyü baxımından daha
qüvvətli və daha mübarizdir.
Rəşad Nurinin romanlarında yardımsevərlik, fədakarlıq, çalışqanlılıq,
sevgi və mərhəmət, əzm və qərarlılıq “fərdlərdə gerçəkləşməsi istənilən
davranışlar” olaraq qarşımıza çıxır. Yazıçı sevgi və acıma duyğusunun
vacibliyini göstərmək üçün adətən qəhrəmanlarını ailə sevgisindən məhrum
buraxır, qəhrəmanların bir qismi kiçik yaşda ata və ya anasız buraxılır, bu
səbəbdən onların çoxu sevmə və sevilmə ehyiyacı ilə doludur. “Acımaq”
romanının qəhrəmanı Zəhra kiçik yaşlarda ailəsində yaşadığı sıxıntılar və
gördüyü pis rəftarlardan dolayı içində mərhəmət duyğusu olmayan bir müəl-
limdir. Yaşadığı qəsəbədə sayılıb seçilən, sevilən biridir. İşində məsuliyyətli,
yeni təhsilin bütün şərtlərini yerinə yetirən, dəqiq, tələbələrlə bir-bir ma-
raqlanan müəllim tipidir. Ancaq şagirdlərin etdiyi səhfləri bağışlamaz, qatı,
sərt rəftar göstərər və daxilində mərhəmət, rəhm duyğusu hiss etməz. İnsanı
insan edən ən böyük məfhum mərhəmət hissinin varlığıdır. Rəşat Nuri acıma
duyğusunun önəmli olmasını “Acımaq, mən insan ruhlarındakı dərinliyin
ancaq onunla ölçülə biləcəyinə qaneyəm”(5,9) sözləri ilə ortaya qoyur. Özü
uzun illər müəllimlik edən Rəşad Nuri, təhsildə sevgi və mərhəmət
duyğularının vacibliyinin fərqində olduğu üçün bunu Zəhra kimi hərtərəfli
mükəmməl, amma içində sevgi əksikliyi yaşayan bir qəhrəman üzərində
oxucuya çatdırır.
“Qan davası” romanının baş qəhrəmanı Ömərdə nə Fəridənin idealiz-
mi, nə Əli Şahinin qatı və uzlaşmaz inqilabçılığı, nə də Zəhranın şəxsi ailə
faciəsindən doğan mərhəmətsizliyi vardır. Qurtuluş Müharibəsi illərində
küçə uşağı olaraq böyüyən işğallar üzündən diyar-diyar gəzənvə ən sonda
Uşaq Əsirgəmə Qurumunda böyüyən, oxuyub müəllim olan, müəllimlik
Filologiya məsələləri, №4, 2017
452
edərkən cəbhəyə alınan və həyatının böyük hissəsini cəbhələrdə keçirən
Ömər bir şeyi çox gözəl bilir: Bir şeyə nail olmaq istəyirsənsə başlanğıcda
zor tətbiq etmədən, çox dərinə getmədən şərtləri qəbul etmək...Sonra iradə
ilə, cəsarətlə, inamla hədəfə doğru addımlamaq. Ömər ruhları və beyinləri
dəyişdirmədən yenilik edilməyəcəyini, inqilabın bir gündə baş tuta bilmə-
yəcəyini, dövlətin zoru, yaxud şəhərli məntiqi ilə əsrlər boyu sürən kənd
məsələlərinin həll edilməyəcəyini yaxşı bilirdi. Müəllif qəhrəmanını çox
güclü xarakterə malik biri kimi oxucuya təqdim edir: “Mən heç bir zaman
heç bir kimsəsi olmamış və qüvvəti belə öz yalnızlığımda tapmış bir
insanam.”(6,19) Bu müəllim kiçik yaşlarından ən çətin şərtlər içində ələnə-
ələnə qüvvət iradəsinə sahib olmuşdur. Onun savaş və ölüm qarşısında
qorxmayan, hətta çətinə düşdükcə bərkiyən bu iradə ilə qələbə çalmayacağı
heç bir şey yoxdur. Müəllif xüsusi olaraq nəyi nəzərə çatdırmaq istəyir? Hər
baxımdan geri qalmış bölgələrdə müəllimlik edənlər üçün müvəffəqiyyətin
bu təməl ünsürürnə mütləq sahib olmaq lazımdır: iradə və ona dayanan
mübarizə əzmi. Ən böyük idealları, ən gerçəkçi, ən çətin həqiqətlərlə
boğuşmasını bilən insanlar yaradır. Müəllim Öməri ideal adam edən cəhət
bir az da ondakı gerçəkçilikdir.
R.N.Güntəkin yaradıcılığının şah əsəri, lirik-psixoloji əsasda yazılmış
“Dodaqdan qəlbə romanıdır. Müəllif əsas qəhrəmanları vasitəsilə - Lamiə və
Kənanın timsalında, bir-birlərinə olan münasibətlərində sevgi və məhəbbət
yolunun məşəqqətlərini, saf sevginin əyilməzliyini, təmiz sevginin əyləncə
ilə tam yadlığını, şəhvətdən uzaq olduğunu, bir anlıq hisslərlə düz
gəlmədiyini, nəhayət saf sevginin məğrurluğunu, paklığını, onu özündə
gəzdirməyi və qorumağı bacaran qəhrəmanı Lamiənin isə mənəvi-əxlaqi
saflığına sadiqliyini, çətin və qarışıq həyat yolunda, ömür karvanında daha
düzgün qərar vermək iradəsini, bütövlüyünü, sarsıntılar və od-alovlar içindən
çıxaraq həyatın, saf sevgi ilə yaşamağın gözəlliyini, ailə dəyərlərinə
hörmətlə yanaşmağın vacibliyini və mütləqliyini, öz ailəsini, sevgisini sə-
mimi hisslərlə dəyərləndirməyi, qorumağı, lazım gəldikdə bütün bunların
naminə nəisə qurban verməyi bacarmağı aşılayır, təbliğ edir, milyonların
diqqətinə çatdırır. Qarşılıq gözləmədən bəslənən gerçək sevginin təsvir
edildiyi bu romanda əsas mövzunu tədqiqatçı Taylan Altuğ “itirilmiş saf
sevginin dərin ölçülərini ehtiva edən, təvazökar, incə cizgilərlə hörülmüş
duyğusal dəyər dünyasına yenidən dönmə arxasındakı ümidsiz səy” kimi
nəzərə çatdırır (7,19-20). Əsərin baş qəhrəmanı bəstəkar Hüseyn Kənan
həssas təbiətli, istedadli biridir, uşaq yaşlarından atasız böyümüşdür.
Xarakter etibariə qapalı, öz aləmi, öz xəyalları, düşüncələri içərisində
yaşayan biri olmuşdur. Yeniyetmə yaşlarında bir qıza aşiq olur, utancaq biri
olduğu üçün sevgisini gizlədir və qəlbində dəfn edir, o gündən etibarən sevgiyə
olan inamını itirir və “ sevgi bir əyləncədir ki, onun dodaqlardan qəlbə enməməsi