Dərbənddən sonra böyük strateji əhəmiyyəti olan Bakının birləşdirilməsi
başlandı. Bakı xanlığı 1766 - cı ildə Qubanın himayəsinə keçdi. Quba üçün böyük
iqtisadi əhəmiyyətə malik olan Bakıda əhalinin böyuk bir hissəsi Quba xanlığına
birləşməyi dəstəkləyirdi. Fətəli xan Bakını ələ keçirmək üçün nigah diploma- tiyasına əl
atdı. Öz bacısını (Xədicə bikə) Bakı xanı Məlik Məhəmmədlə evləndirərək əvvəlcə
Bakının daxili işlərinə müdaxilə etdi. Onun ölümündən sonra isə səltənət valisi Fətəli
xanın bacısı Xədicə Bikə təyin olundu. Fətəli xan 1768 – ci ildə Şamaxı xanlığını,
1785- ci ildə isə Şəkini özündən asılı hala salaraq demək olar ki, bütün şimal – şərqi
Azərbaycanı Qubanın hakimiyyəti altında birləşdirdi. Cavad xanlığı isə hələ 1768 - ci
ildə Qubanın təsir dairəsinə daxil olmuşdu. Lakin, Quba xanlığının möhkəmlənməsi
diğər xanlıqları və ayrı – ayrı feodal hakimlərini narahat etməyə başladı və ona qarşı
ittifaq təşkil olundu. 1774- cü ildə Şamaxı xanı və Dağıstan feodalları Qubaya qarşı
yürüş təşkil etdilər (Gavduşan döyüşü). Quba bu hücumdan Rusiyanın dəstəyi ilə
müdafiə olundu. 1789 – cu ildə Fətəli xanın ölümündən sonra hakimiyyətə Əhməd
xan(1789-1791) və ondan sonra Şeyx Əli xan (1791-1810) keçsədə, Quba xanlığı
zəifləməyə və tutduğu əraziləri itirməyə başladı. 1806-cı ildə Rusiya tərəfindən işğal
olundu.
39. Cə
nubi Azə
rbaycan xanlıqları. Ağ
a Mə
hə
mmə
d ş
ah Qacarın Ş
imali
Azə
rbaycana yürüş
lə
ri
Nadir şahın ölümündən sonra (1747-ci il mayın 8-dən 9-a keçən gecə, yaxud
iyunun 16-sı) bir il yarım müddətində (1747-1748), 4 iddiaçı şah taxtı uğrunda mübarizə
apardı-bunlar Nadir şahın qardaşı oğlu Əli Qulu Mirzə, (Agil şah adı ilə, onun qardaşı
brahim Mirzə, Səfəvi nəslindən olan və II Süleyman adını götürən Səid Məhəmməd,
nəhayət Nadir şahın nəvəsi Şahrux idilər. Lakin bunların heç biri hakimiyyətdə qala
bilmədilər. Dövlət süqut etdi. Həm Şimali, həm də Cənubi Azərbaycanda ayrı-ayrı
feodal dövlətləri yarandı. Cənubi Azərbaycan xanlıqlarından Ərdəbil, Maku, Cərab,
Təbriz, Urmiya, Salmas, Qaradağ, Mərənd, Marağa, Astarabad və s. göstərmək olar.
Azərbaycanın cənubunda yerləşən və əsası Fətəli xan Əfşar (Əfşar tayfası)
tərəfindən qoyulan Urmiya xanlığı 1747 – ci ildən 1763 – cü ilə qədər fəaliyyət
göstərmişdir. Həmin tarixdə xanlıq Kərim xan Zənd və onun müttəfiqləri tərəfindən
tutulmuşdu.
Qaradağ xanlığının əsasını isə Kazım xan (1748-1752) qoymuşdur (Qaradağ
tayfası). Xanlığın mərkəzi Əhərdə yerləşirdi. Qaradağ xanlığı 1782-ci ildə Xoy və
Qarabağ xanlıqlarının birləşmiş qüvvələri tərəfindən işğal olunmuşdu.
Təbriz xanlığının banisi Dünbuli tayfasından olan Nəcəfqulu xan (1745-1780)
(başqa məlumata görə Əmir Aslan xan) olmuşdur. Müəyyən vaxtlarda Urmiya
xanlığından asılı düşsədə, sonradan müstə- qillik qazanmışdı.
Marağa xanlığının əsası Əliqulu xan Müqəddəm (Müqəddəm tayfası) (1747-
1750) tərəfindən qoyulmuşdur. Ağa Məhəmməd Qacarın hakimiyyətə gəlişinə qədər
fəaliyyət göstərmişdir.
Ə
rdəbil xanlığı Şahsevən tayfasından olan Nəzərəli bəyin(1747-1783) dövründə
yaradılmışdı. O, Qarabağ xanı və Lənkəran xanı ilə dostluq münasibətləri saxlayırdı.
Kərim xan Zənd tərəfindən 1779-cu ilə qədər əsir saxlanılsada, sonra- dan xanlığın
idarəsini yenidən ələ almışdı.
Xoy xanlığının ilk hakimi Şahbaz xan (1747-1763) (başqa məlumata görə
Ə
hməd xan) olmuşdur. Xoy xanlığı Urmiya xanlığı ilə dostluq münasibətləri saxlayırdı.
Maku xanlığı isə Bayat tayfasından olan Əhməd Sultan(1747-1778) qoymuşdur. Sonra
isə brahim bəy hakimiyyətdə olmuşdur. Xanlığın paytaxtı Maku şəhəri olmuşdur.
Sərab xanlığının əsası Şəqaqi tayfasının başçısı Əli xan (1747-1786) tərəfindən
qoyulmuşdur. Kərim xan Zəndin dövründə nominal asılı şəkildə idarə olunsada, xanlıq
sonradan müstəqilliyə qovuşmuşdur.
Astarabadda, sonra isə Mazandaranda Qacar tayfasından olan Məmməd Həsən
xan hakimiyyətdə olmuşdur. Sonra o, Təbrizi də tutmuş, oğlu Ağa Məmməd xanı
buraya hakim təyin etmişdir.
Kərim xan Zəndin ölümündən sonra (1779), XVIII əsrin 80 - ci illərində randa
hakimiyyəti ələ keçirən Ağa Məhəmməd xan Qacar bütün Ön Qafqazın işğalını
planlaşdırırdı.Əvvəlcə Azərbaycan və Dağıstan feodallarına xəbərdarlıq edərək tabe
olmalarını tələb etdi və rədd cavabı aldı. Bu səbəbdən Ağa Məhəmməd xan Qacar 1795-
ci ildə Qafqaza yürüşə başladı və rəvandan keçərək Qarabağa soxuldu. Şuşa qalası
mühasirəyə alındı. Şuşanın 33 günlük mühasirəsindən sonra uğursuzluğa düçar olan
Ağa Məhəmməd xan Qacar Tiflisə dorğu istiqamət götürdü. Azərbaycan xanları (Quba,
Qarabağ, Talış) Qacardan qorunmaq məqsədilə Rusiyadan yardım istədilər. 1796 - cı
ildə rus qoşunu Azərbaycana daxil olduğu zaman (general Valeriyan Zubovun başçılığı
ilə) Ağa Məhəmməd xan Qacar rana geri çəkildi. Ağa Məhəmməd xan Qacarın
Azərbaycana növbəti səfəri 1797-ci ilə təsadüf edir. 1796-cı ildə rus çariçası II
Ekaterinanın qəflətən ölümündən sonra taxta çıxan oğlu Pavel Rus qoşunlarını
Qafqazdan geri çağırdı. Bu fakt 1796-cı ildə randa şah taxtına keçən Ağa Məhəmməd
ş
ah Qacara Azərbaycana yeni səfəri üçün münbit şərait yaratdı. Əvvəlcə Şuşa üzərinə
hücüm edərək qələbə qazandı. Lakin 1797-ci il iyulun 4-də Ağa Məhəmməd şah
Qacarın qəfildən öldürülməsi Qarabağ, Bakı , Gəncə, rəvan və s. xanlıqlarının azad
olmasına şərait yaratdı.
40.Azərbaycanın Rusya tərəfindən işğalının başlanması
1801-ci il sentyabrın 12də Şərqi Gürcüstanın Rusyaya birləşdirilməsi haqqında
çar manifesti elan olundu (Kartei-Kaxetiya çarlığı ləğv edildi). Şərqi Gürgüstandan