172
Özünü qoru xalqım
“Bütün şeir və poemalarım, kitablarım mənə son dərəcə doğ-
madır. Çünki onlar mənim mənəvi balalarımdır. Balanın isə yadı,
doğması olmaz...”. Bu sətirlər sevimli, həmişəcavan şairimiz, Milli
Məclisin deputatı Cabir Novruzun bizə şəxsən avtoqrafı ilə təqdim
etdiyi “Vətən əbədi qoruqdur” kitabına yazdığı “Yaradana yarat-
dıqları əzizdir” ön sözdən götürülmüşdür. Kitaba şairin yaradı-
cılığının son illərinin, yəni 1997-ci ilə qədərki poetik nümünələri
daxil edilmişdir.
Xarakterimdəki oxu üslubu vərdişimi “Vətən əbədi qoruqdur”
kitabına da tətbiq etdim. Əvvəlcə ön sözlə, sonra da sonda - kitabın
içindəkilərlə tanış oldum. Sadəcə adətimə xilaf çıxmadım. Maraqlı,
oxucu diqqətini cəkən bölmələr - “Vətən əbədi qoruqdur”, “Milyon
il sonra da belə olacaq”, “Məhəbbətdir bu dünyanın atlası”,
“Uşaqlar üçün” və “Poemalar” - yüksək vətəndaşlıq yanğısı ilə poe-
tik istedadın vəhdətində bütövləşdirilərək oxucuya təqdimi poe-
ziyamıza yaradıcılığı büllürlaşmış bir şairin ərmağan etməsindən
xəbər verir. Biz bu fikrə kitabdakı şeirləri düşünə-düşünə, ölçüsünə-
biçisinə nəzər sala-sala oxuduqdan sonra gəldik. Səmimi, günü-
müzün ağrılı –acılı anlarını içində yaşaya - yaşaya “yetişdirən” şair
əzabsız-əziyyətsiz, ilhamının tapşırığı ilə bu misraları sətirlərə
köçürüb. Şair Cabirə gözəgörünməz bir Cabir diqtə edib, o da yazıb,
özü də elinə, obasına, vətəninə, dost –aşnasına və ən nəhayət,
şairliyinə xəyanət etmədən yazıb. Nəyi görüb, necə hiss edib elə də
qələmə alıb. Ön sözdə şair yazır; “...Mən özüm də bu əsərləri
yazanda bütün varlığımla bunu hiss edirdim ki, şeirə könül verdiyim
otuz-qırx il ərzində bu qədər əli –qolu açıq, ruhən həqiqətə bu qədər
sadiq olmamışam”.
Cabir Novruz zamanın sınağından çıxmış şair kimi hec nədən
qorxmaqan, çəkinmədən mövcüd eybəcərlikləri Sabirsayağı tənqid
atəşinə tutur, var-dövlət hərislərinə acı-acı gülür, dünyanın fani
olduğunu məsləksizlərə başa salır.
Hər şey alınır, satılır,
Vicdan alınır, satılır,
173
Məslək alınır, satılır...
Quran alınır, satılır...
Qəbr baha, dam bahadır,
Heyvan insandan bahadır...
Kiçik bir qəzet məqaləsində kitabdakı şeir nümünələri haqqında
bəhs etmək çətindir, əslinə baxsan bu qənaətdə də deyilik.
“Azərbaycan” və “Qəbiristan” poemalarının hər biri haqqında pole-
mika açmağa, xoş sözlər deməyə, iri həcmli məqalələr yazmağa
ehtiyac var, nəinki şeirləri ola. Şairin əvvəlki nəşrlərini də
oxumuşuq. “Vətən əbədi qoruqdur” əsərində yanğı da çoxdur, sevgi
də, giley də var, nigarançılıq da. Yaşının müdriklik, yaradıcılığının
fəlsəfi dövrünü yaşayan şairin təqdim olunan kitabından bir qırmızı
işıq zolağı keçir. 90-cı illərdən üzü bu yana xalqımızın başına
gətirilən müsibətlər, “bədbəxt ola-ola səadətdən dəm vurmağımız,
məhkum ola-ola azadlıqdan dil-dil ötməyimiz qaysaq bağlamış yara
kimi keçmişin SSRİ-nin dərdi kimi qəlbimizdə qövr edib,
gözlərimizin qarşısından qara pərdələr daima bizi dünyanı qara
rəngdə görməyə vadar edib. Azadlığın dadını isə indi-indi azacıq
dadmağa başlamışıq. Bütün bunlar poetikləşərək yeni şeirlərin
yaranmasına səbəb olub. Şair çox ehtiyatlanır, xalqını sağdan,
soldan qorunmağa çağırır, zəmanənin gərdişinə bel bağlamamağı
oxucuya məsləhət bilir. Əsasən də kitabdakı iki poemasında
dünyayla, ölüm-itimlə, vətən dərdi, vətən yanğısı ilə bağlı fikir və
mülahizələri inandırıcı və səmimiyyətlə poetikləşdirib. Kitabdakı
nəğmələr və uşaqalar üçün yazılımış şeirlər də həvəslə oxunur. Nə
qədər xaqanların, hakimlərin başına od-alov tökməsinə, min yerdən
doğrayıb sökməsinə baxmayaraq dünya hələ gozəldir, - deyən şair
gələcəyə nikbin baxır, oxucusunu keçmiş ağrıları unutmağa, yeni
dünya qurmağa, xariqələr yaratmağa, vətəndaş həmrəyliyinə çağırır.
“Qəbiristan” poemasını nisgilsiz oxumaq mümkün deyil. Gördük-
lərini, həyati müşahidələrini qələmə aldığından poema bir nəfəsə
oxunur və sanki Cabir Novruz oxucusunu da dünyanı dərkə çağırır.
“Mən yola salmıram belə bir ili”...(1988), “Fələk məndən nə
istəyir?”, “Ölüm palatasında son görüş”, “Həyat dönüb nağıl olur”,
“Bəs kim məni oxşayacaq öləndə”, “Səndə belə unuduldun”və s
174
şeirləri yanğısız, hissə qapılmadan oxumamaq mümkünsüzdür.
1988-ci ildən narazıdır şair, mənə qənim kəsildi,- deyir- bu il.
Yetim qaldım, doğma anam öldü, yoldaşım öldü, iki əzizimə birdən
qıydı bu il, hesaba almıram belə ili; başqa bir şeirindəsə;
Anam getdi, bacım getdi dünyadan,
Ömür dostum qəfil uçdu əlimdən.
Bəlkə elə sən deyesən, xudaya,
Bəs kim məni oxşayacaq öləndə?...
Bir birinin ardınca baş verən ailə faciəsi məhz bu kimi oxucu
ovqatına məlhəm çəkən şeirlərin yaranmasına səbəb olur və istər-
istəməz oxucu şairinin bu dərdlərinə şərik çıxır, onu özününkü-
ləşdirir. Bizcə Cabir müəllimin “Vətən əbədi qoruqdur” əsəri oxu-
cuların stolüstü kitabı olmağa layiqdir.
Həmişəyaşar şairimiz
Cabir Novruz yoxluğunu dilə gətirmək çox ağırdır. Düşünür-
düm.Yenə bayram axşamlarında onu təbrik edəcək, hal-əhval
tutacaq, bayramlaşacağam. Ayrı-ayrı tədbirlərdə görüşüb doyunca
söhbətləşəcəyəm. Yox deyəsən yanılıram... 2002-ci ilin dekabrın
31-i axşam telefonla üz-üzə qalmışdım. Tanış nömrələri yığmağa
əlim gəlmədi. Qələm dostum, şairin oğlu Müşfiqə nə deyəcəydim?
Yas içindədir. Bütün varlığımla yaradıcılığına, şəxsiyyətinə,
mehrinə, mənəvi zənginliyinə, ən ümdəsi, insanlığına vurulduğum,
səcdə etdiyim istedadlı bir Azərbaycan oğlu, xalq şairi Cabir
Novruz artıq həyatda yoxdur. Şairlər Tanrı cəzasını çəkənlərdi,
torpağa gömüləndə də əbədiyyətə qovuşurlar. Bu dünyada səma-
vilərlə vəhdətdə olan, onların buyruğu ilə qələmə sarılıb möcüzə
yaradanlar. Mütləq o dünyada da behiştdə olurlar. Cabir Novruz
poeziyasını dərk etmək üçün onun şəxsiyyətinə bələdçilik lazımdır.
Ünsiyyətdə olub mehri-ülfət yaratdıqdan sonra o böyuk insanın
mənəvi dünyasına düşərək zənginliyini tez bir məqamda duymaq,
hiss etmək olardı.
Dostları ilə paylaş: |