Dədə Qorqud ● 2014/IV 139
nın” Folklor janrı kimi məzhəkə tamaşaları” və b. məruzələr yeni ideya və mün-
dəricə baxımından sağlam polemikaya, açıq elmi mübahisə və mülahizə pred-
metinə çevrildi. Çıxışlar ətrafında səmərəli elmi müzakirələr aparılmış, fikir mü-
badiləsi edilmişdir. Bu məruzələrdə ümumən xalq oyun və meydan tamaşalarına
yeni elmi yanaşmalar olmuş, müzakirələr, təhlil və analitik nəticələr Azərbaycan
folklorşünaslığının yeni perspektivləri aydınlaşdırıldı. Bölmə iclaslarından sonra
“Ümumtürk kontekstində Qarabağ xalq oyunları və meydan tamaşaları” mövzu-
sunda Beynəlxalq Elmi Konfransının bağlanış toplantısı keçirildi. Bağlanış top-
lantısında AMEA Folklor İnstitutunun direktoru M.İmanov çıxış edərək kon-
fransın işini dəyərləndirdi. Sonda AMEA Folklor İnstitutunun direktoru M.İma-
nov, Tərtər şəhərində Tərtər Rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı M.Məmmədov
və Beynəlxalq Avrasiya Mətbuat Fondunun sədri U.Mirzəyev məruzəçilərə tə-
şəkkür bəlgələrini təqdim etdilər. Bununla da, Tərtər şəhərində keçirilən
“Ümumtürk kontekstində Qarabağ xalq oyunları və meydan tamaşaları” mövzu-
sunda Beynəlxalq Elmi Konfrans başa çatdı.
Tahir ORUCOV
Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru,dosent
AMEA Folklor İnstitutunun
aparıcı elmi işçisi
Dədə Qorqud ● 2014/IV 140
60
Folklorşünas təqvimi
Adil
Cəmil
AĞ RƏNGİN ƏZƏMƏTİ
XIX əsr dünya ədəbiyyatının görkəmli ədə-
bi simalarından biri olan alman şairi və mütəfək-
kiri Hötenin “Rənglər nəzəriyyəsi” adlı kitabında
maraqlı bir fikir var. O, kitabda rənglərlə insan
xarakterinin əlaqəsindən və rənglərin insan şəx-
siyyətinin formalaşmasında böyük rol oynadığın-
dan bəhs edir. Höte yazır ki, rənglər insan həya-
tının bütün gedişatına birbaşa təsir edən əvəzsiz
gücə malikdir və hər bir insan xarakterinə görə
rənglərə bənzəyir. Biri ağ rəngə, o biri qırmızıya,
başqası yaşıl rəngə, digəri isə qara rəngə və s.
Adil Cəmili tanıyandan, onunla ünsiyyət quran-
dan, onun işıqlı, nurlu cəhətlərini görəndən sonra mənə elə gəlib ki, Adil Cəmil
xaraktercə ağ rəngə bənzəyir. Bəlkə işığın, nurun ağ rəng olduğundan belə
düşünmüşəm, yoxsa doğma Kəlbəcərin işğalına dözməyib ağarmağa başlayan
saçlarına görəmi belə fikirləşmişəm, bilmirəm. Ancaq ona əminəm ki, hər iki
halda onu qürurlu, əzəmətli gördüyümdən, bir də ağ rəngin əzəmət simvolu ol-
duğundan belə düşünmüşəm. Ağ rəng, fikrimcə, Adil Cəmilin həm mənəvi dü-
şüncələrinin –
işıqlı, nurlu tərəflərinin, həm də fiziki görkəminin – Kəlbəcər
həsrətindən yana ağarmağa başlayan saçlarının simvoludur.
Mən Adil Cəmili illər öncə – onun “Manas eposu və türk dastançılıq ənə-
nəsi” mövzusunda yazdığı dissertasiyasının AMEA Folklor İnstitunun “Türk
xalqları folkloru” şöbəsində müzakirəsi zamanı görmüşəm. Polemik fikirlərlə
zəngin olan, eyni zamanda müəyyən qədər gərgin şəraitdə keçən müzakirə icla-
sına akademik Tofiq Hacıyev sədrlik edirdi. İclasdan sonra Adil Cəmil yorğun,
bir az da dilxor görünsə də, yenə öz şuxluğunu saxlayır, nikbin görünməyə çalı-
şırdı. O, qəti şəkildə əmin idi ki, yazdığı dissertasiya türkçülüyə, ortaq türk mə-
dəniyyətinin təbliğinə xidmət edir, bu mədəni dəyərlərin bütün türk ellərində ya-
yılmasında mühüm rol oynayır. Bu səbəbdən də Adil Cəmil zahirən narahat gö-
rünsə də, hiss edirdim ki, daxilən sakit və rahatdır.
Dədə Qorqud ● 2014/IV 141
Sonralar biz onunla dostlaşdıq və münasibətlərimizdə hər zaman yüksək
səviyyədə səmimiyyət və mehribanlıq hiss olundu. Bu, bir tərəfdən, Adil Cəmi-
lin özünün təpədən dırnağa qədər səmimiyyət mücəssəməsi olmasından irəli gə-
lirdisə, digər tərəfdən, fikrimcə, mənim əslən Tərtər rayonundan olmağımla bağ-
lı idi. Çünki Tərtər rayonu coğrafi mövqe, ərazi baxımdan Adil Cəmilin anadan
olduğu Kəlbəcər rayonuna yaxın bir bölgədir. Kəlbəcər işğal olunandan sonra
Adil müəllimin qohum-əqrabasının əksəriyyəti, eləcə də, rayon əhalisinin bir
hissəsi Tərtər rayonunda məskunlaşmışdı. Buna səbəb isə, məncə, Tərtərdən ba-
xanda Adil Cəmilin anadan olduğu, qoynunda boya-başa çatdığı dağların uzaq-
dan olsa da, görünməsi idi... Bəlkə də, bütün bunlar Adil Cəmillə bizim münasi-
bətlərimizin belə məhrəm olmasının ən əsas səbəblərindən biri idi. Mən də öz
növbəmdə hər dəfə Adil Cəmili görəndə, onunla görüşəndə sanki ən əziz dostla-
rımdan birini görürdüm. Elə bil ki, onunla hər görüşəndə onda dağlardan gələn
bir saflıq, bir təmizlik və əzəmət duyurdum. Hərdən dağ vüqarlı, dağ əzəmətli
bu şəxsə “Dağlar oğlu, səni görəndə Kəlbəcər, Murov dağları yadıma düşür” –
deyəndə onun üzündə kədər qarışıq bir təbbəssüm yaranırdı. Kədərini gizlət-
məyə çalışaraq – “Mən də səni görəndə Tərtər, Kəlbəcər, bizim dağlar yadıma
düşür” – deyirdi. Beləcə, zaman keçdikcə, mən onun insani keyfiyyətlərinə,
onun keçdiyi şərəfli həyat yoluna yaxından bələd oldum...
Adil Savalan oğlu Cəmilov 1954-cü il oktyabr ayının 8-də Kəlbəcər rayo-
nunu Kilsəli kəndində anadan olmuşdur. O, bu kənddə ibtidai məktəbi bitirdik-
dən sonra Mingəçevirə – əmisinin yanına köçmüş, orta məktəbi orada – Mingə-
çevir şəhəri, 9 saylı orta məktəbində başa vurmuşdur. Adil Cəmil 1972-1977-ci
illərdə Azərbaycan Dövlət Universitetində təhsil alıb. Universiteti bitirdikdən
sonra təyinatla “Yazıçı” nəşriyyatının poeziya şöbəsində redaktor işləyib.
A.Cəmil sonra “Bakı” qəzeti redaksiyasında mədəniyyət şöbəsində müdir, “Boz
qurd” qəzetində redaktor (1990-1993), Kənd Təsərrüfatı Nazirliyi nəzdindəki
nəşriyyat şöbəsinin rəisi (1993-1994), “Binəqədi” qəzetinin radaktoru (1994-
2001), “Maarifçi” qəzetinin redaktor müavini kimi fəaliyyət göstərib. Hazırda
“Ədəbiyyat” qəzetinin baş redaktor müavini vəzifəsində çalışır.
A.Cəmil tanınmış şair, türkoloq, tərcüməçi, publisist, filologiya üzrə fəlsə-
fə doktoru, manasşünas alim, Beynəlxalq Aytmatov Akademiyasının fəxri aka-
demikidir. Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, 2008-ci ilin
Prezident təqaüdçüsü, “Qızıl qələm”,”H.B.Zərdabi”, “Qılınc və qələm”, “Araz”,
Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin ”Qızıl kəlmə”,
TÜRKSOY-un “Tokdoqul Satılqanov” mükafatçısıdır.
İndiyə qədər A.Cəmilin 14 bədii-publistik kitabı nəşr olunmuşdur: İşıqlar,
pərvanələr. Bakı: Yazıçı, 1980; Gündoğandan günbatana, Bakı: Yazıçı, 1983;
Aylı gecə nağılı, Bakı: Gənclik, 1984; Sözümün canı var, Bakı: Yazıçı, 1987;
Yuxusunda gülən qız, Bakı: Gənclik, 1988; Ürəyimdə bir haray var, Bakı: Ya-
zıçı, 1992; El üçün ağlayan gözüm, Bakı: Azərnəşr, 1997; Tanrı mənə yar olan-