61
edərək həm də qloballaşmanı qaynaqlandırır, onun iqtisadiyyata təsirində müvafiq
tənzimləyici rol oynayır. Qloballaşmanı nəzəri və eynən də praktiki cəhətdən də iki
qütbə ayırmaq olar. Bu qütbün bir tərəfini güclü iqtisadi dəyər, elmi-texnoloji inkişaf
ə
ks etdirirsə, digər tərəfində xidmət sferası, istehsal potensialı zəif və iqtisadi
aktivliyi məhdud olan məkan dayanır. Bu fərqlilik inkişaf etmiş dövlətlər və inkişaf
etməkdə olan dövlətlər qruplaşmasında açıq-aydın sezilir. Ona görə də, ölkələr
kontekstində qloballaşmanı translyasiya edənlər və qəbul edənlər qisminə ayırırlar.
Faydalılıq cəhətdən qloballaşma hər iki qütbdə müsbət meyl yaradır [16].
Qloballaşma proseslərinin inkişafını qaynaqlandıran şərait və şərtlər şəbəkəsi
genişdir. Burada texnoloji tərəqqi, iqtisadiyyatın və ticarətin liberallaşması, postsovet
ölkələrində bazar transformasiyasının başa çatmaması, kütləvi informasiya
vasitələrində ingilis dilinin ümümi ünsiyyət vasitəsi kimi çıxışı, qlobal şirkətlərin
yaranışı və s. amilləri səciyyələndirmək olar. Qloballaşma prosesi tutumlu olaraq
iqtisadiyyata təsir göstərir. Məhz iqtisadi sferada gedən qloballaşma hadisələri
sivilizasiyanın inkişafında əhəmiyyətli rol oynayır. Bu proses özü-özlüyündə kortəbii,
xaotik baş vermir. Bir sıra amillər vardır ki, onlar iqtisadiyyatın qloballaşması təmin
edir. Qloballaşmanın texnoloji əsasını müasir kommunikasiya vasitələrinin
reallaşdırdığı olduqca çox böyük sürətə malik informasiya mübadiləsi təşkil edir.
nternet texnologiyalar dünyanın istənilən nöqtəsindən informasiya, ticarət, birja
ə
məliyyatlarını hamı üçün imkanlı edir. Yer kürəsini istənilən nöqtəsindəki bazarda
baş verən dəyişikliklər müxtəlif ölkələrin təhlilçiləri tərəfindən dərhal
qiymətləndirilir. Bu hal xüsusən fond birjaları, valyuta və əmttə bazarları və həmçinin
elmi kəşflər, nou-haular sferası üçün xarakterikdir.
Qloballaşmanın tələbləri sırasında ümumi olaraq daha çox qlobal yoxsulluğun və
bərabərsizliyin azalmasına təminat verən dünya iqtisadi artımını dayanıqlı etmək
manifesti dayanır. Qlobal artım əsasən industrial inkişaf etmiş ölkələr hesabına ərsəyə
yetir. Bu vektorda özünün super valyutası, qlobal maliyyə təsisatları, hərbi və
diplomatik gücü ilə üstün fərqlənən ABŞ ön cərgədə mövqe tutur. Bununla belə,
dünya iqtisadi artımında Qərbi Avropa və Cənub-Şərqi Asiya regionunun da qlobal
təsir imkanları nəzərə alınandır. Lakin bu dövlətlərin əhalisinin özünün də
62
qloballaşmaya münasibətindən çox perspektiv məqamlar asılıdır. Ona görə də, həmin
ölkələrin hökumətləri öz əhalisini qloballaşmanın neqativ təsirlərindən qorumaq
məqsədi ilə daha biçimli iqtisadi siyasət yeritməyə borcludurlar. Üçüncü ölkələr üçün
biçimli iqtisadi siyasətin əsas komponentləri isə BVF və BY B-nın kreditvermə
şə
rtlərindən irəli gələn “Liberallaşma”, “Stabilləşmə” və “Özəlləşdirmə” blokunda,
10 maddə əksini tapan “Vaşinqton konsensusu” qaynaqlandırır. Bu onu göstərir ki,
qloballaşmanın əsas meyli ABŞ-dan istiqamətləndirilir [37, 38].
Qloballaşmanın digər tələbini ticarət və yardımlar ehtiva edir. Bu çağırış kənd
təssərrüfatı məhsulu ticarətinin liberallaşdırılması və kütləvi subsidiyalar praktikasına
son qoyulması ilə bağlıdır. Məhz ticarətin liberallaşması və ünvansız subsidiya
strategiyası inkişaf etməkdə olan ölkələrin ixracat potensialını məhdudlaşdırır,
infrasturtur təkmilliyinə, onun mobilləşməsinə təsir göstərir.
Ə
slində bu tələb o qədər də məhdudlaşdırıcı görünmür. Onun liberal missiyası
daha çox lokal təzahürlüdür. Bu reallığa rəğmən ABŞ-ın Pensenlvaniya
universitetinin professoru Nobel laureatçısı L.Kleyn “Qloballaşma: milli
iqtisadiyyatlara çağırış” əsərində qeyd edir: “Bir sıra ölkələr iqtisadi inkişafın
müxtəlif mərhələlərində olduqlarından industrial təsisatların xarakterliliyi və
prioritetlər baxımından fərqlənirlər. Buna görə də onlar “açıq qapı siyasəti”ni birdən
və bərabər ölçüdə aparmamalıdırlar. Bununla belə, qloballaşmanın gücünə sonsuz
olaraq müqavimət də göstərilməməlidir. Vacibdir ki, prosesin idarə edilməsi
mütəmadi olaraq öyrənilsin və iqtisadiyyat onun məcrasına yönəlsin” [16, s. 211].
Qloballaşma son nəticədə yenə də mühüm olaraq idarəetmənin yaxşılaşdırılması
- menecmentin keyfiyyət artımı tələbi ilə çıxış edir. Qlobal axın özü ilə yeni
menecment texnologiyaları gətirir və onu paylaşır. Vurğulanmalıdır ki, yeni
idarəetmə texnologiyasının özünün də məxsusi tələbləri vardır. Qloballaşmanın əsas
hərəkərverici gücləri olaraq, kapitalın təmərküzləşməsi və mərkəzləşməsi, təsərrüfat
həyatının beynəlmilləşməsi, ETT, internetin genişlənməsi, beynəlxalq təşkilatların
fəaliyyəti, qlobal problemlərin kəskinləşməsi çıxış edir.
Qloballaşmanın səbəblərinin və hərəkətverici qüvvələrinin əsasında müasir
həyatın qabaqcıl sahələrinə aid olan bir neçə amil durur [2]:
63
Birincisi, bu, iqtisadi amildir. Öz fəaliyyətlərində dünya iqtisadi məkanını
mənimsəyərək daha çox milli hüdudların çərçivəsindən çıxan kapitalın nəhəng
konsentrasiyası və mərkəzləşdirilməsi, iri şirkətlərin və maliyyə qruplarının artımıdır.
kincisi, siyasi amildir. Dövlət sərhədləri tədricən öz mənasını itirir, daha şəffaf
olur, hərəkət azadlığı üçün geniş imkanlar yaranır.
Üçüncüsü, beynəlxalq amildir. Qloballaşmanın dinamikası iri beynəlxalq
hadisələrin tarixləri ilə bağlıdır. Məsələn, qloballaşma proseslərini stimullaşdıran üç
dövrün adını çəkirlər. Bu, hər şeydən əvvəl, 1985-ci ildə Lüksemburqda əmtəələrin,
insanların, xidmətlərin, kapitalın beynəlxalq hərəkətində dörd azadlıq elan edən
1987-ci ildən qüvvəyə minmiş Avropa aktını qəbul edən Avropa birlikləri
konfransıdır. Sonra bu, 1986-cı ildə Punt-del-Estdə ticarətdə tariflərin bə digər
məhdudiyyətlərin aşağı salınması haqqında Uruqvay danışıqları raundunu açan
GATT konfransıdır. Nəhayət, bu, Almaniyanın birləşməsi və Q YŞ, Varşava paktının
ləğvidir. “Soyuq müharibə”nin başa çatması və Şərqlə Qərb arasında ideoloji fikir
ayrılıqlarının aradan qaldırılması proseslərini sürətləndirən səbəblər sırasında həm
Almaniyanı və Avropanı parçalayan, həm də dünyanın digər hissələrinə toxunanları
göstərmək olar.
Dördüncüsü, texniki amildir. Nəqliyyat və rabitə vasitələri ideyaların, malların,
maliyyə resurslarının sürətlə yayılması üçün bu vaxta qədər görünməmiş imkanlar
açır.
Beşincisi, ictimai amildir. Ənənələrin, sosial əlaqələrin və adətlərin rolunun
zəifləməsi coğrafi, mənəvi və emosional mənada insanların mobilliyinə kömək edir.
Qloballaşmaya antiqlobal müqavimət amilləri kimi demoqrafik situasiyanın
dəyişkənliyi, təbii resursların kalonial istismarının güclənməsi, regional
bərabərsizliyin dərinləşməsi, iqtisadi intervensiyalar, konfessional diskriminasiyala
və milli şüurun renessans və yeni rəqabət mübarizəsini önə çıxarılır. Dövlətlər
qloballaşmanın ölkələrin iqtisadi təhlükəsizliyə qarşı olan meylini azaltmaq məqsədi
ilə milli maraqlara uyğun tədbirlər həyata keçirir və daha mühafizəli inkişaf
strategiyası işləyib hazırlayırlar.
Dostları ilə paylaş: |