158
səbəb və istiqamət də əslində bir-birindən doğur və biri digərini
şərtləndirir. Bu iki istiqamətdən də beynəlxalq münasibətlər
yaranır. Dövlətlər beynəlxalq münasibətlərin aktorlarına
çevrilmək üçün əvvəlcə özlərini digər dövlətlər tərəfindən
rəsmi olaraq tanıtmağa çalışırlar. (Qeyd: müəyyən sərhədlər
çərçivəsində
təşəkkül
tapmış
dövlətlər
beynəlxalq
münasibətlərdə iştirak etmək üçün özlərini digər dövlətlər
tərəfindən müstəqil subyekt olaraq rəsmi qaydada tanıtmaqda
maraqlı olurlar. Tanıtmaqla həm təsir tərəfinə, həm də təsir
olunan tərəfə çevrilirlər. Tanıtmaqla bu və ya digər səviyyədə
həm idarəedən, həm də idarəolunan tərəfə çevrilirlər.
İdarəedənlər üçün obyekt və subyekt rolunu oynayırlar. Dövlət
beynəlxalq münasibətlərə qoşulanda, beynəlxalq qaydalara
əməl etməklə özünü idarəolunan tərəfə çevririr, beləliklə, öz
üzərində əlavə qüvvəni hiss edir. Dövlətlər tanınma yolu ilə
beynəlxalq münasibətlərdə iştirak etmək hüququ qazanırlar və
maraq nümayiş etdirən tərəf kimi hüquq əldə edirlər. Hər bir
dövlət dinc şəraitdə beynəlxalq aləmdə öz marağını təmin
etmək hüququ əldə edir. Tanınma dövlətin öz sərhədlərindən
kənarda olan marağını təmin etmək üçün olur. Tanınma
nəticəsində dövlət beynəlxalq hüququn subyekti olaraq hüquq
normalarından istifadə etmək haqqı qazanır. Bu da dövlətə bir
tərəfdən fayda gətirir, digər tərəfdən də məhdudlaşdırıcılıq
yaradır. Beynəlxalq münasibətlərdə iştirak dövləti ümumdünya
vahid idarəetmə mühitinə salır). Beynəlxalq münasibətlərdə
iştirak dövlətin mənafeyi və məqsədinə bağlı olur. Yuxarıda
qeyd edilənləri nəzərə alaraq hesab etmək olar ki, həm
geosiyasətin (dövlətin öz sərhədlərindən kənarda olan
siyasətinin, yerləşdiyi regionda və gücünə müvafiq olaraq
regiondan kənarda həyata keçirdiyi siyasətinin), həm də dünya
düzəninin yaranmasının ilkin başlanğıcı maraq uğrunda
reallşadırılan xarici siyasətdən meydana gəlir. Tanınma özü
də ilkin mərhələ üçün xarici siyasət fəaliyyətinin tərkibi hesab
edilməlidir. Xarici siyasət dövlətin öz sərhədlərindən kənarda
159
yerləşən
dövlətlərlə
olan
əlaqələri
və
münasibətləri,
ümumiyyətlə isə fəaliyyəti deməkdir. Xarici siyasətin coğrafi
məkanlar üzrə yayılması və resursların hərəkət vəziyyətlərini
əks etdirən mənzərə isə geosiyasətdir. Geosiyasət xarici
siyasətdən və beynəlxalq münasibətlərdən ortaya çıxan və
strateji maraqların əks olunduğu fəaliyyətdir. Xarici siyasətin
əks olunduğu sahələr (burada ərazilər), obyektlər və vasitələr
- coğrafi məkanlar, məkanın digər məkan üçün strateji
mövqeyi, məkanlarda yaşayan xalqlar, onların milli-etnik və
mədəni xüsusiyyətləri, regionun (ölkənin) iqtisadi inkişaf
amilləri, elmi potensial, cəmiyyət və onun xüsusiyyətləri,
siyasi,
iqtisadi,
mədəni
və
sosial
institutlaşmanın
xüsusiyyətləri, cəmiyyətin sosial-sivil vəziyyəti, tranzit yollar
və s. elementlər cəmi geosiyasətin obyektinə aid edilməlidir.
Geosiyasətin klassikləri hesab edilən alman Fridrix Ratçell
(1844-1904) və “geosiyasət” termininin müəllifi, isveçli Rudolf
Çellen hesab edirdilər ki, dövlət müəyyən məkanda təcəssüm
edən coğrafi orqanizmdir. Rudolf Çellen “geosiyasət” elminin
predmetini də bu cürə izahla bağlayır. Rudolf Çellenə görə, bir
sistem kimi dövlət bu kimi həyatı vacib sferalardan təşkil
olunubdur: dövlət coğrafi məkan kimidir; dövlət xalq kimidir;
dövlət təsərrüfat kimidir; dövlət, necə bir idarəetmədir.
Çellenin fikrincə, dövlət, fiziki-coğrafi əlamətlərdən başqa, öz
yolunu digər dörd formada reallaşdırır: təsərrüfat yolu ilə
(özünün məxsusi fəaliyyəti ilə)-ekopolitika; özünün etnik və
milli xüsusiyyətləri olan xalq kimi-demopolitika; müxtəlif
siniflər və peşələrə üzrə sosial birlik kimi-sosiopolitika; öz
konstitusiyası və administrativ quruluşu ilə-kratopolitika.
Fridrix Ratçelə görə, dövlətin məkanı onun mədəniyyəti ilə
birlikdə böyüyür; dövlətin böyüməsi kiçik dövlətlərin
birləşdirilməsi yolu ilə həyata keçirilir; sərhəd-dövlətin
periferik orqanıdır, dövlətin böyümə əlamətləri ilə meydana
gəlir, onun orqanizmində dəyişiklik, güclülük və ya zəiflik baş
verdikdə əlamətlər üzə çıxır; dövlət fiziki əhatənin daha
160
əhəmiyyətli elementlərini-sahil xətlərini, çay yataqlarını,
zəngin resursları olan rayonları özündə cəmləşdirməyə səy
göstərir; inkişaf etməmiş dövlət üçün ərazinin böyüməsinə ilk
təkan daha çox inkişaf etmiş sivilizasiyadan gəlir; birləşmək
üçün (qovuşmaq üçün) tendensiya-daima güc toplayaraq,
birindən digərinə keçən dövlətlərin xarakterik xüsusiyyətidir.
1
Həmin regonal (beynəlxalq) obyektlər üzrə həyata keçirilən
siyasət geosiyasətdir. (Qeyd: geosiyasət əslində yeni yox,-bu
elm politologiyadan və sosiologiyadan XIX əsrin sonu-XX
ə
srin əvvəllərində ayrılıb- qədim tarixi bir anlayış kimi
qəbul edilməlidir. Belə ki, bu anlayış özündə dövlətin
coğrafi məkanlar üzrə müəyyən tarixdə həyata keçirdiyi
siyasəti-müharibələrin (geostrategiya), işğalların həyata
keçirilməsini, ittifaqların yaradılmasını və s. əks etdirir.
Anlayışa dövlət və onun siyasəti, coğrafiya və tarix kimi
elmi predmetlər aid edilir. Müharibə və sülh siyasətində də
elə məhz bu amillərdən daima istifadə edilib. Dövlət tarixən
elə coğrafi məkanlar və onların üzərindəki resurslar üzrə
müharibə aparıbdır. Burada resurslara material və maddi
resursları aid etmək lazımdır. Məkanlar üzərində olan
xalqlar-tayfalar,
onların
dini
baxışları,
xalqların
mədəniyyətləri və sivilizasiyaları, cəmiyyətləri, adət-
ə
nənələri, yaşayış tərzləri, xalqların etnik mənsubiyyətləri,
ə
razinin landşaftı, strateji əhəmiyyəti və bu kimi digər
kriteriyalar elə əslində müharibə strategiyasının və
taktikasının obyekt və predmeti olmuşdur. Müharibə
strategiyası bu kimi elementlərin öyrənilməsi ilə qəbul
edilmişdir. Müharibələr məhz xəritələrlə, coğrafi cəhətlərlə
həyata keçirilmişdir. Geosiyasətdə işlədilən strategiya sözü
yunan sözü olub-qurulan hərbi planlar kimi müharibələr
tarixində istifadə olunub. Əvvəlcə qeyd olunduğu kimi,
1
Н.А.Нартов. Геополитика: Учебник для вузов/Под. ред. проф.
В.И.Староверова.-2-е изд., перераб. И.доп.-М.:ЮНИТИ-ДАНА,
Единство, 2002.-439с., səh. 53-55.