163
məsələlərdə birbaşa və dolayyı məzmun etibarilə gizli olur.
Münasibət dövlətin xarici siyasət fəaliyyətinin istiqamətlərini
və sahələrini, eləcə də idarəçilik baxımından iyerarxik
prinsiplərini müəyyən edir). Beynəlxalq münasibət dedikdə,
həm regional, həm də qlobal miqyasda iki və ya çoxlu sayda
dövlət arasında yaradılan ikitərəfli və çoxtərəfli münasibət başa
düşülür. Münasibətlər həm əlaqələr üzərində qurulur
(əlaqələrin obyekti və predmeti həm də münasibətlərin obyekt
və predmeti olur. Əlaqələr münasibətlərlə qurulur), həm də
əlaqələrin
meydana
gəlməsini
şərtləndirir.
Beynəlxalq
münasibətlər dövlətin xarici siyasətinin istiqamətlərinə də təsir
göstərir. Belə ki, dövlət beynəlxalq münasibətlərə qoşularkən,
onun dünya üzrə (burada coğrafi məkan və məkanda təcəsüm
olunan maddi və material resurslar üzərində) maraqları
meydana gəlir ki, bu maraqlar da xarici fəaliyyətin
istiqamətləndirilməsinə öz müsbət təsirlərini göstərir. Təsirlər
mənfi də ola bilər. Belə ki, dövlət beynəlxalq münasibətlərə
qoşulanda öz fəaliyyətini çərçivələrə salmış və müəyyən
qaydalara tabe etdirilmiş formada həyata keçirir ki, bu da
dövlətin hərəkətlərini məhdudlaşdırır. Bunu da tam mənfi hal
kimi qəbul etmək olmaz. Belə ki, beynəlxalq münasibətlər bir
arena və mühit səhnəsi baxımından normalarla tənzimləndikdə,
təkmil və faydalı olur. Beynəlxalq münasibətlər nizama tabe
olduqda onun iştirakçısı olan dövlət özünü məhdudlaşdıra bilir
və hərəkətlərinə fikir verir və məhəl qoyur. Bu baxımdan da
beynəlxalq münasibətlər dövlətlərin hərəkətlərinin hüdudunu
müəyyən edən və normalarla tənzimlənən vahid bir kompleks
arenasıdır. Mövcud beynəlxalq münasibətlərdə əksər dövlətlər
bir-birilərinə qarşı münasibətlərdə özlərini idealizmə müvafiq
olaraq ədalətli göstərirlər və etikalı şəkildə davranış nümayiş
etdirirlər,-həm də ona görə ki, özündən də ehtiyat edirlər və
digər subyektləri özünə qarşı qaldırmaq istəmirlər. Dövlətlər
həm qlobal miqyasda, həm də fərdi –lokal-regional miqyasda
qarşıdurmalardan çəkinirlər. Güclü silahların olması və geniş
164
yayılması da onlara bu addımı atmağa vadar edir. Dövlətlər
eyni zamanda müharibələrdən çəkinirlər və öz mövcudluqlarını
itirməkdən ehtiyatlanırlar. Daxili sabitsizliyin yaranmasından
da ehtiyat edirlər. (Dövlətin etik davranış nümayiş etdirməsi
ilə bağlı onu da əlavə etmək olar ki, bu məsələdə dövlət bir
növ özünü tərbiyəli, əxlaqlı aparır. Dövlətin tərbiyəsi ədaləti
özündə əks etdirən normalara yüksək səviyyədə əməl etməklə
müəyyən edilə bilər. Burada yüksək səviyyə dedikdə, bir
dövlətin başqalarına nisbətən idealizm əsaslı normalara əməl
etməsi halı qəbul edilməlidir. Əməl nisbidir və ümumiyyətlə isə
yaxşı əməlin lap son həddi yoxdur. Dövlətin xarici siyasətinin
ə
dalətli məzmunu onu beynəlxalq münasibətlərin ədalətli
davranan üzvünə çevirir. Ədalətli davranma müsbət hal
olaraq, öz növbəsində dövlətin digər dövlətdə maraqlarını
təmin edən əsasa çevrilə bilir. Dövlət yaxşı yollarla,-müsbət
kriteriyalarla, prinsiplərlə, metodlarla,- başqa dövlətlə
yaxınlıq edir və özünü müdafiə edə bilir, inkişafa məruz qalır.
Dövlətin geosiyasi gücü həm əlində olan vasitələrdən asılı
olur, həm də həmin vasitələrin düzgün və yumşaq formada
istifadəsindən meydana gəlir. Məsələn, ABŞ maliyyə
resurslarından və humanitar vasitələrdən istifadə edərək
özünün dünya üzrə hakimiyyətini-dünya idarəetməsini
(mondializmini) formalaşdıra bilir). Məsələn, dövlətlər BMT
Nizamnaməsinə müvafiq olaraq ikitərəfli və çoxtərəfli əsaslarla
əlaqələr
qururlar,
münasibətlər
yaradırlar.
Beynəlxalq
konvensiyalar, sazişlər qəbul edirlər və açıq (hər bir dövlətin
qoşulduğu sənəd) və qapalı (məhdud sayda dövlətlərin
qoşulduğu
sənədlər)
sənədlərə
qoşulurlar.
Vyana
konvensiyasına uyğun olaraq diplomatik əlaqələr qururlar.
Beynəlxalq dəniz hüququ; beynəlxalq hava hüququ; beynəlxalq
kosmos hüququ və s. kimi ümumi maraqların əks olunduğu
hüquqi tənzimləmə sahələri yaradırlar və kofranslar təşkil
edirlər, konvensiyalar tərtib edirlər və müvafiq sənədlərə
qoşulurlar. Beynəlxalq sənədləri öz daxili qanunvericiliklərində
165
tətbiq
edirlər.
Bu
hərəkətlər
dövlətin
beynəlxalq
münasibətlərini yaradan xarici siyasətini nizamlamağa məcbur
edir, vadar edir, bir növ dövlət öz hərəkətlərini riyazi ölçmələrə
tabe edir. Dövlətlərin beynəlxalq münasibətlərə qoşulmaları
onların xarici siyasət aktlarında ölçmələri, bu baxımdan da
normativləri şərtləndirir. Beynəlxalq siyasət beynəlxalq
təşkilatlar vasitəsilə, eləcə də dövlətlər arasında ikitərəfli və
çoxtərəfli formatda həyata keçirilir. Başqa sözlə, münasibəti
yaradan xarici siyasət fəaliyyəti, o cümlədən xarici siyasətə
təkan verən münasibətlər yaratmaq zərurəti dövlətləri
normalara tabe olmağa vadar edir. Beynəlxalq siyasət hüquq
qaydalarını və institutları ixtisarlaşdıra (məhdudlaşdıra)
bilməz. Beynəlxalq siyasət əsasən, belə qaydalar çərçivəsində
və bu cürə institutların istrumentariləri vastəsilə həyata
keçirilir.
1
Dövlətlər, xüsusilə böyük dövlətlər, müəyyən anlarda
öz maraqlarından iərli gələrək, həm daxili siyasətdə, həm də
beynəlxalq münasibətlərdə hüquq qaydalarından da kənara çıxa
bilirlər.
Hans Morqentau yazır: “lakin heç də uyğun deyil ki,
Amerika siyasəti dövlət səviyyəsində Amerika konstitusiyası,
federal qanunlar və federal hökumətin agentlikləri ilə eyniliyi
təşkil edir”.
2
Təbii ki, dövlət marağı öz coğrafi məkanında sonsuzdur və
daxilən genişlənməyə məruz qalır. Bu baxımdan da marağın
məkanlar üzrə təmin edilməsinin uzun trayektoriyası dövlətin
gücündən asılıdır. Dövlətin gücünü şərtləndirən elementlərin
düzgün və səmərəli istiqamətlər üzrə hərəkətə gətirilməsi də
məhz dövlətin geosiyasi gücünü müəyyən edir və xassələndirir.
Bu baxımdan, burada əsas məsələ həm də ondan ibarət olur ki,
dövlət öz geosiyasi gücünü artırmaq üçün əlindəki vasitələrdən
1
Hans J. Morgenthau, Kenneth W. Thompson. Politics among nations: the
struggle for power and peace. Brief Edition. 1993.R.R. Donneley&Sons
Company. ISBN 0-07-043306-2, səh. 18.
2
Yenə orada, səh. 18.