102
lərində yaşayıb. Bakıda 1932-ci ildən onun özəl mənzili
olub.
Həbs ediləcəyini duyan Baba bəy iki ay yarım müxtəlif
yerlərdə gizlənib. Çekistlər xüsusi əməliyyat keçirərək 18
sentyabr 1937-də onu Bakıda həbs edərək 29 oktyabr
1937-də güllələyiblər. 1956-da bəraət alıb.
Baba bəy Qəbulzadə 16 oktyabr 1919-da atası Abdulla
əfəndinin yerinə Azərbaycan Cümhuriyyəti Parlamanına
üzv seçilib və onun işində çox fəal iştirak edib. O, Parla-
man kürsüsündən dəfələrlə çıxış edərək dövrün ən mü-
hüm problemlərinə toxunub və özünün vətəndaş möv-
qeyini ortaya qoyub. Onun çıxışlarında doğma xalqına
hədsiz sevgisi, vətəndaş təəssübkeşliyi açıq-aydın görü-
nür. 9 mart 1920-də Parlamanda Qars məsələsi müzakirə
edilərkən Məhəmmədəmin Rəsulzadə və Nəsib bəy Yusif-
bəyli
’dən sonra Baba bəy söz alaraq alovlu bir nitq söy-
ləyib. Onun çıxışının stenoqramından bəzi yerləri gözdən
keçirək:
“Burada biz açıq danışmalıyıq. Siz bilirsiniz ki, bu gün
ortalıqda bir erməni məsələsi vardır. Və o məsələni Azərbaycan
milləti və Parlamenti, milli hissiyyati-vətənpərvəranəsi çaşqın
olanlar həll etməlidirlər. Artıq quru danışıq və alqışlar ilə bir
şey olmaz. Belə şeylər ilə Zəngəzurda qırılan, irzü namusu puç
olan müsəlmanların dərdinə dərman olmayır. Baxınız, əgər
İstanbulda naxoşluqdan bir erməni ölürsə ermənilər bütün
Avropa əfkari-ümumiyyəsinə “türklər filan qətli-amda bunu
öldürdülər” deyə qışqırırlar, Avropa əfkari-ümumiyyəsi də
onları eşidir, fəqət erməni bandaları, canavərləri, mauzeristləri
103
tərəfindən tarmar edilən xanimanları Avropa görmür. Ərşə
qalxan ah-nalələri onlar eşitmir”.
Bu yerdə zaldakılar onu alqışlayır və Baba bəy
əsəbiləşir:
“Əl çalmayınız. Əl çalmaq ilə dərdə əlac etmək olmaz. Mən
hissiyyata qapanıb danışmıram. Bu cür məsələləri müahidələr
ilə, konfranslar ilə həll etmək olmaz. Artıq biz aldanmamalıyıq,
çünki o qatillərin şüarı islamı qırmaqdır. Hamımız bilirik ki,
daşnaklar Avropanı qapı-qapı gəzib Türkiyə məsələsinin bir cür
həll edilməsi üçün hər alçaqlığı qəbul etmişlərdir. Onlar
Osmanlı türk məsələsindən sonra Azərbaycan məsələsinə
girişmişlərdir. Onlar süni yollar ilə erməni əksəriyyəti qayırmaq
istəyirlər; bu, inkar edilməz. Bunların darülfünun görmüşləri,
alimləri vardır; əcəba bunların heç qəlbi ağrımır, ruhu sıxılmır,
ürəklərində şəfqət və mərhəmət yoxmudur ki, heç olmasa
daşnakların bu zülmünə qarşı protesto etsinlər? Onların rəisləri
Poqos Nubar paşa və qeyriləri əcəba heç hüquq oxumayıblarmı?
Hüquq və qanun nə olduğunu anlamırlarmı? Biz quru protesto
edirik, fəqət bunlarla dərdə əlac olmaz. Bugünkü gündə
azərbaycanlılar öz müqəddəratını düşünüb həll etmək üçün
başqa yolların hamısını bilir. Qoyunuz millət özü bunu
düşünüb böylə məsələləri həll etsin. Avropadan isə şimdiyə
qədər bu fəlakətləri görmürlər, çünki onların gözlərindəki
çeşməklər Poqos Nubar paşaların əlilə taxılmışdır. Nə qədər ki o
çeşməklər çıxarılmamış, biz xilas olmayacağıq və onlar da
həqiqəti görməyəcəklər. İş böylə olduqda biz bilümum təfriqəni
bir yana buraxıb yığışalım, tədbir edəlim və çalışalım;
ölmək
icab edərsə nə eybi var, qoy desinlər ki, Parlament əzasın-
104
dan bir neçəsi gedib özünü millətə fəda etdi. Və birdəfəlik
bu zalımların qarşısına bir sədd çəkəlim. […]. Hökumət bu
xəstəliyə hərgah əlac etməyə, biz millət kimi gedib intiqam
alarıq”
.
26 aprel 1920-ci il tarixli iclas zamanı Parlamentdə Şəki
şəhərini daşqından qorumaq üçün Kiş çayı qarşısında
daşdan bənd çəkilməsi üçün 40.460 manat vəsait
buraxılması haqqında qanun layihəsi müzakirə edələrkən
məruzəçi Abdulla bəy Əfəndizadə’dən sonra Aslan bəy
Qardaşov
və Ağa Eminov’la yanaşı, Baba bəy Qəbulzadə də
çıxış edir. Görünür, elə onların çıxışının nəticəsində
qanun layihəsi yekdilliklə qəbul edilir.
Belə qeyrətli oğul olan Baba bəy, yuxarıda deyildiyi
kimi, 18 sentyabr 1937-də Bakıda həbs edilib. Onun
istintaq işində Şəkinin ozamankı tarixiylə bağlı maraqlı
detallar var. Məsələn, bu istintaq işində də onun Əliabbas
Qədimov və başqalarıyla birgə 1923/24-də həbs edildiyi
göstərilib. Çekistlər onun haqqında “kirləndirici” məlu-
mat toplamaqçün şahidlər: “Nuxa işçisi” qəzetinin keçmiş
şöbə müdiri, məhbus Vəlibəyov Rəşid Zeynal oğlu (1905),
şəhər təhsil şöbəsinin partkomu Hüseynov Əbdülrza Qafar
oğlu (1890),
pedaqoji məktəbin hərbi rəhbəri Xəlilov Cabbar
Hacı Əbdülhəlim oğlu (1893),
bədən tərbiyəsi texniku-
munun müəllimi, Baba bəyin şagirdi olmuş Əbdürəhimov
Məhəmmədəli Məhəmməd oğlu (1905),
11-ci məktəbin
müəllimi Xəlilov Məcid Xəlil oğlu (1909) və dərzi Bəşirov
Qulu Bəşir oğlu
’ndan (1867) ifadə almışdılar. Bu ifadələrin
necə alındığını 1958-ci ildə yenidən dindirilmiş şahid
105
Cabbar Xəlilovun söylədiklərindən öyrənirik. 1937-də
ondan necə ifadə alındığını C.Xəlilov belə açıqlayır:
“...23 sentyabr 1937-ci ildə küçədə işə gedərkən Şəki rayon
milis şöbəsinin yanındakı körpüdə o zaman Şəki redaksiyasının
direktoru olan
Hüseynov Əbdülrza qarşıma çıxdı və əlimdən
tutaraq dedi ki, Siyasi idarədə səni şahid kimi göstərmişəm,
gedək, dindirmə protokolunu imzala. Mən də getdim və sözün
tam mənasında öncədən hazırlanmış protokola qol çəkdim. Qol
çəkəndən sonra mənə bildirdilər ki, “bu protokol Şəki seminari-
yasının müəllimi Qəbulov Baba haqqındadır”.
Bu gün həmin şahidləri kiminsə suçlamasını doğru
saymaq olmaz – onların, demək olar ki, hamısı hazır
protokola qol çəkməyə məcbur edilib. O dönəmdə
kiminsə imza atmaqdan boyun qaçırması onun özünün və
ailəsinin labüd fəlakəti deməkdi; bu üzdən də onların bu
hərəkətinə, əsasən, anlayışla yanaşmaq lazımdır.
Protokolların saxta olduğu, öncədən hazırlandığı
bundan bilinir ki, onların hamısı məzmunca bir-birinin
təkrarıdır. Protokollarda o sıradan bunlar da göstərilib:
Baba bəy 1918-ci ildə Şəkidə Müsavat partiyasını
yaradanlardandır (bu, yalandır, çünki o, “Əhrar” partiyasının
üzvüydü);
o, 1923-24-cü illərdə Şəkidə yerli müsavatçılar
Məhəmmədəli Xəlifəzadə və Veysəl Mustafazadə ilə birgə
sovet hakimiyyətinə qarşı təbliğat aparıb (bu, doğrudur);
məktəbdə müsavat parlamentinin sədri (?!)
Məhəmmədəmin Rəsulzadə’nin redaktorluğu ilə Türkiyədə
çıxan, gizli yolla xaricdən gətirtdiyi
“Yeni Qafqaziya” jurna-
Dostları ilə paylaş: |